Promise, broken or unbroken

12th Chapter

4-18-2015(April 18,2015) at 4:30pm

Nice meeting you in personal(in order of performing)....
Miggy Jimenez
Mariel Pamintuan
Sabrina Man
Manilyn Reynes
Bianca Umali
Miguel Tanfelix

-Joyce's POV-

-Earlier-

Nag-usap kami ni Barbie tungkol sa kung bakit niya sinabi ang pangalan ni Miguel.

"Sagutin mo ako ng tunay, mahal mo pa ba si Miguel?"

"hindi na!"-barbie

"pero bakit sinabi mo ang pangalan ni Miguel?"

"wala! nahilo lang ako!"

"huwag ka nang magkunwari! Alam kong mahal mo pa si Miguel!"

"ok! fine! mahal ko parin siya kasi hindi ko tanggap na si bianca! kinimkim ko lahat ng sakit! naghanap ako ng ibang mamahalin pero I Just can't get enough of Miguel! Ewan ko kung ano ang meron sa kanya at mahal ko lang talaga siya."

"Ugh! Ang tagal na nung mga panahon na iyon! Can't you just stop thinking of that?!"

"Kaya nga pupunta na ako ng america para doon na mag-aral at kalimutan si Miguel."

"fine! tatawagan ko na si kris para sila na muna ang magba-bantay sayo at kakausapin ko si Bianca."

"ok! thank you."

-Present-

Kanina ko pa tinatawagan si Bianca pero walang sumasagot, bakit naman kaya? May iba kayang ginagawa yung dalwa?

Lagot! Sana hindi totoo ang iniisip ko! nakaka-inis naman kasi hindi siya sumasagot eh. Pero sa huling tawag ko ay sinagot na niya.

"Hoy! kanina pa ako tumatawag bakit hindi mo sinasagot!" tanong ko

"Wala! Busy kasi kami kanina"

"What! hi- binigay mo na sa kanya! Sumuko ka na!?"-ako na concern! as in! Narinig ko naman na tumawa sila ng malakas. "Bakit kayo tumatawa ng malakas? May nasabi ba akong mali? Kasi diba bata pa kayo." Pagpapaliwanag ko.

"Hahahaha... hindi .. kuwan kasi, naglalaro kami ng taguan nang biglang nag-ring yung phone ko at ikaw ang tumawag. Eh naglalaro nga kami, ng binuksan niya ang pinto ay nasipa ko siya, pinagkasiya ko lang kasi ang sarili ko doon. Yun nga natamaan sa may...."

"Oh! bakit mo tinigil, saan nasipa?"

"hahahaha.. sa may bayag niya!"

Hindi ako masyadong makatawa dahil nasa loob parin ako ng hospital kaya todo pigil ako ng tawa ko. Nakakainis naman kasi. Para akong tanga na nagpipigil ng tawa.

"Oh! hah... haha.. ano na!"

"Nilagyan ng ice pack tapos nagluto ako ng pang-dinner." Tawa parin kami ng tawa na parang mga baliw.

"Oh! eto na nga kakatapos lang namin na mag-usap ni barbie at ang sabi ay lalayo na siya. Ayos na ba sayo?" tanong ko na nawawala na unti ang tawa.

"Hindi ko alam. Hindi pa ako handa makipag-ayos sa kanya. Oh! wait tumatawag si dad, wait lang lang."

"Ok!" After almost A two years of waiting for her ay bumalik na din siya sa linya but she was crying that time. And I don't know what to do.

"Hey, Bianca why are you crying?"

"It's because sa america na ako maga-aral and not here kasi daw sabi ni lola mas mabuti at mababantayan daw nila ako, lastly ako na daw ang mamamahala ng clothing line namin! ayoko! Nakakainis."