Promise, broken or unbroken

33rd Chapter

-Bianca-

Akala ko imagination lang ang lahat ng nakikita ko kanina. Kasi kahit sa panaginip man lang ay masaya at super sweet kami. Pero hindi ko naman na-realize na totoo na pala ang lahat. Natuwa naman ako aminin ko man o hindi. Kasi sa puso ko si Miguel parin ang laman ng puso ko. Wait! Nga lang maliligo na ako kanina pa ako nag-iisip dito sa harapan ng salamin eh. Mabilis akong naligo at pagkababa ko ay nakita ko na masayang-masaya sila na maga-ama. Sayang nga lang ako hindi na nakakasama sa kanila kasi ang sakit ng paa ko kasi kahapon ay tad-tad ako sa practice late din akong nagising na akala ko naman daydream eh totoo na pala. Nakakainis..

Tumingin naman ako ng diretso kay miguel nakita ko ang suot niya na simple lang. Alam parin niya ang damit na dapat isuot kapag may pupuntahan. Sweet. I missed him so much talaga. Siguro hindi ko kayang magalit sakanya. Hahah.. Huwag na kaya akong pabebe? Hahah.. Ewan. Mabuti na lang at sinple din lang ang suot namin. Siguro friends muna. At tapusin ang trabaho na movie. Bago ko siya patawarin o kaya paghirapan niya. Naku. Halina kayo at samahan sa aking kereng-keng siries. Hahahha... Ang susunod na programa ay rated SPG. Striktong patnubay at gabay ng magulang ang kailangan. Haha.. Joke.

Kumain na kami, sabay na ni christina at Ivan. Bale ako lang mag-isa ang nagisip ng pangalan nila.

"Mommy saan kayo pupunta ni tito miguel?" Biglang pambungad ni Ivan sakin.

"A place you can be refresh. Bakit?" Tanong ko.

"Can we come? Because were here at the house since we got here. So can we come?" Naku! Dito na naman tayo biancs. Ano na ang gagawin ko. "Ma?"

"Anak. Alam mo-"

"Isama mo na. Kung nabo-board na sa bahay niyo, edi isama mo na. Once in a while lang ito eh. Kaya okay lang sakin na isama ang dalawa" Biglang sabat nitong si migs. Well we sure will have a family bonding. Kahit ako lang ang nakakaalam na kami ang buong family.

"Cge na nga. Kaya bilisan niyo dyan." Kaya naman mabilis talagang kumain ang dalawa. Tapos nagunahan papuntabg kuwarto nila at naligo at naghanda ng gagamitin nila.

It was like life. "Bakit nasaan si Barbie? Bakit hindi mo sinama?" Tanong ko.

"Well may problema kami. Its just little problems kaya no to worry. Ikaw? Eh si Derrick?" Tanong niya.

        "Well marami siyang ginagawa sa office at tsaka pupunta sa ibang bansa kasi may ka-meeting siya."

        "Ahhhh... So tara na?" Tanong niya. Pagtingin ko sa likod ni migs ay nandoon na pala sila.

    "Ok. Wait lang. Kukuha lang ako ng mga damit ko." Saad ko. Madali naman akong kumuha ng mga gamit ko at sumakay na kami. Habang patungo kami doon ay parang alam ko kung saan kami papunta.

     "Wait lang migs. Parang alam ko ito kung saan tayo pupunta?" Masayang saad ko. Kasi its been like a many years na hindi ako nakapunta dito.

      "Ha? Iba yun."

    "Weh? Sigurado ka ha." Kaya naman natulog muna ako habang hinihintay kung saan kami pupunta na sa iba das na place eh halatadong ganoon naman. While nagtutulog-tulogan ako ay nakita ko si miguel na tumitingin sakin. Naramdaman ko na hininto niya ang kotse at mas lumapit siya sa akin. Nagulat ako nang halikan niya ako sa cheeks o should i say kinikilig na natutuwa dahil hinalikan niya ako.

       May yumuyogyog sa akin at gumising naman agad ako.

     "Uy! Nandito na tayo."

     "Talaga?"

    "Oo."

       Mabilis akong lumabas sa kotse at nagulat ako sa nakita ko kasi hindi ako nagkamali kung nasaan kami.