Sonunda Harry'nin çalıştığı fırına vardığımızda, Harry hala elimi tutuyordu.
"Ve işte geldik."
Bana dönüp gülümsediğinde kendimi ona gülümserken buldum, gülümsemesi klişe bir biçimde bulaşıcıydı.
Sonra kafasını tekrar fırına çevirdiğinde ben ne zaman durduğumuzun bile farkında olamadan yürümeye devam ettik ve fırının girişine geldik. Harry boşta olan eliyle kapıyı ittirdiginde ben çok belli ettirmemeye çalışarak ellerimizi ayırmak için atağa geçtim.
Karşılığında aldığım ise daha çok sıkılan bir el olmuştu ve Harry soru soran gözlerle bana bakıyordu. Bir şey olmadığını belirtir gibi yalandan gülümsedim ama bunun oradan can çekişiyor gibi göründüğünden her nasıl olduysa emindim. Harry derin bir nefes vererek gülümsedi ve kafasını iki yana salladı. Onun bu cüretkar tavırları bir yandan hoşuma gidiyorken bir yandan da beni ölümüne korkutuyordu. Çünkü bilirsiniz, burada ukala taraf bendim ve onun yanında bu ukalalığın zerresini bile gösteremiyor olmak işin korkutucu tarafıydı.
Harry çöreklerin ve pastaların sergilendiği yerin arkasında dikilen kadına döndü ve gülümsedi.
"Merhaba Isabella."
Orta yaşlı kadına ismiyle hitap etmesini biraz tuhaf karşıladım ve-
Tanrı aşkına, çocuk heyecandan terlemiş elimi ısrarla tutuyordu ve o isteyene kadar ellerimizin ayrılabilecegini sanmıyordum bile.
Harry'nin bana baktığını gördüğümde şaşkınca bakışlarına karşılık verdim.
"İyi olduğuna emin misin, Louis?"
Hah, bir de dalga geçiyordu, hala elimi tutmuyormuş gibi!
Sanırım şu el ele tutuşma işi beni biraz etkiliyordu.
Hah, kimi kandırıyorum, el ele tutuşma işi beni FENA halde etkiliyordu, resmen ölüyorum burada.
Ve Harry bundan ölümüne zevk alıyordu.
Boğazımı bir öksürükle temizledim ve:
"Sorun yok, iyiyim ben."
Harry beni sürükleyerek bir masanın başına getirdi.
"Burada otur ve beni bekle. Sana en yeni kapkeklerimden yapıp getireceğim. Fazla uzun sürmez."
Harry heyecan ve neşe karışımı bir tonda konuştuğunda sesi yol boyunca bana gösterdiği cüretkar tavrın zerresini bile barındırmıyordu.
Fazla uzun sürse iyi olurdu çünkü kendime gelebilmek uzun süre alacağa benziyordu.
Ellerimizi sonunda ayırdığında terlemiş elimi kot pantolonuma sürttüm ve cevap verdim.
"Pekala, burada bekliyor olacağım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Windows
FanfictionAşk pencerelerinden bir rüzgar gibi girmiş ve hayatlarını daha iyi bir yere çevirmişti.
