KASIM

9.BÖLÜM

Hayatımız ellerimizin arasından kayıp giderken sessiz kalmayı tercih edenlerden biriydik yalnızca.
Her kendimize güçlü ol dediğimizde korkularımıza yenik düşenlerdendik aslında.
Hayatımızn tam da toparlandığını düşündüğümüz anda aslı hallolmayan geçmişimizin pençeleriyle yaralananlardık.
Ne şans ki kanatacak kimse yoktu yaralarımızı biliyorlardı ;kabuk bağlamıyordu o yaralar sanki hatırlatmak istercesine geçmişi.
Geçmiş geçmişte kalmıyordu böylece
Her bir gelecek saniyeye işliyordu adeta .
Bize de her geçen saniyemizi korkuyla yaşamak kalıyordu yalnızca.
Tutunacak bir şey arıyorduk ,bir insan ,bir kitap , bir şarkı.
Bilemiyorduk ki tutunduğumuzu sandığımızda çakılacağımızı yere, yükseklerden.

Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken bir kaç kez daha okumuştum bana gelen mesajı.
Aklım almıyordu bir türlü.
Kimin ne derdi olabilirdi ki benimle.
Doğru dürüst konuştuğum insanlar dahi yoktu Asi ile tanışmadan önce.
Ben düşüncelere dalmışken gözümün önünden bi kaç kez bir el geçtiğini görmüştüm ama tepki veremiyor ,konuşamuyordum.
Sadece karışık uğultu şeklinde sesler geliyordu kulağıma.
Birden ayaklarım yerden kesilince birinin kucağında olduğunu anlamıştım gözlerim tüm direncini kaybetmiş kapanırken elimden telefonum çekilmişti.

"Meyraa?"

"Meyra?"

Selin'in tanıdık kokusu beni rahatlatmış aynı zamanda sesini de duyunca gerginiğim azalmıştı.
Gözlerimi aralayabildiğimde ilk başta her şey bulanık da olsa az bir zaman sonra netleşmişti.
Başımda Selin ,Asi ve Ömer duruyordu diğerleri neredeydi bilmiyordum. Uzandığım kanepeden doğrulmaya çalıştığımda etrafıma bakmıştım.
Her şey yerli yerindeydi.
Aklıma eve geldiğimdeki görüntüler geldiğinde arkadaşlarıma minnet dolu bir ifadeyle bakmıştım.
Anlaşılan her yeri düzeltmişlerdi.
Daha sonra "mesaj" demiştim sesimin çıkabildiği kadar .

-Onu düşünme şimdi iyi misin?

boğazımda oluşan düğüme inat evet demiştim Selin'e.

Daha sonra Asi'ye bakışlarımı çevirdiğimde öylece beni izliyor olduğunu görmüştüm.
İster istemez acaba kötü mü görünüyorum da böyle mi bakıyor diye düşünmüştüm.

"-Meyra sen iyileşmene bak mesajı unut şu an."
Ardından evden çıkmak üzere kapıya yönelmişti.

Ağzımdan kuru bir" tamam"
çıkmıştı sadece.

Selin'e bakıp
-Diğerleri nerede?
Diye sormuştum.

"-Merak etme evdeler şu an, biraz geç ayılacağını anladığımda eve gidip yemek hazırlamalarını söyledim."

Duvardaki saate baktığımda saatin 14.45 olduğunu görmüştüm.

Sanırım baya sürmüştü ayılabilmem.
O kadar güçsüz hissediyordum ki kendimi en ufak bir şeyde vücudum ruhum dirençsiz kalıyor bilincimi yitiriyordum.

Selin kafama yavaşça vurmuştu.
"Yine nerelere daldın sen öyle?"

Elimi kafama götürüp yüzümü buruşturmuş ve "acıdı "demiştim şirin bir gülümsemeyle.

Selin elimi tutup ayağa kaldırdığında başım dönmüştü.
"-Çok acıktım ya yemek yemeliyiz artık."

Elimi karnıma götürdüğümde
"-zil çalıyor zil "demiştim.

İkimiz de kahkaha atıp yan eve yani Selin'in evine gitmeye başlamıştık.

****
"-Elimizde ne varsa birleştirmemiz gerekiyor ancak o zaman bir yol bulabiliriz."

Hepimiz Ali'ye onaylarcasına bakışlar attıktan sonra.
Herkesin aynı anda baktığı kişi ben olmuştum.

"-Meyra iyi düşün düşmanın seni sevmeyen birileri veya biri var mı?"
Ömer'e yok anlamında kafa salladım.

"-Ya da seni seven biri?"
Ayça'nın bu sorusuyla kalakalmıştım.

Bir iki saniye duraksadığımda cevap vermem gerektiğini anlayıp
"-Hayır yok yani daha önce bir ilişkim olmadı."

"-Ama bu seni seven birinin olabileceği ihtimalini yok etmiyor.Belki de söyleyememiştir?"

Su dahice bir fikir öne sürmüş gibi tek kaşını kaldırmış cevap bekliyordu .

"-Neden sadece bir erkeğe odaklanıyoruz ki bu bir kadın da olabilir?"

Bütün gözler Ayça' ya çevrildiğinde
Asi aklına bir şey gelmiş gibi elimden tutup sürüklemeye başlamıştı beni.

Aniden durup arkasını döndüğünde sendelesem de çaktırmamaya çalışmış ona bakıyordum.
"-Arkadaşlar bu akşamlık bu kadar yeter herkesin dinlenmeye ihtiyacı var ben de Meyra'yı eve bırakıp döneceğim."

"-Evi de çok uzak ya."
Ayça'nın bu söylediğini yakınında olduğum için bir ben anlamıştım.

"-Ayça gel biz de film izleyelim."

Imm ya da Selin de anlamış olabilir .

Evden Asi ile çıktığımzda soğuk hava tenime çarpmış irkilmeme neden olmuştu.

"-Meyra biraz konuşmamız lazım ."
O'nun da aklına benim aklıma gelen şeyin geldiğini anlayıp yutkunmuştum.

"Bence de"

İnsan ne kadar isterse istesin terk etmiyordu işte onu geçmişi. Ve her ne kadar istemezse biraz daha karışıyordu sanki geleceğine.

İyi okumalar :))😊❤