KASIM

12.BÖLÜM

Asi bir türlü uyuyamamıştı.
Elleri dağınık saçlarını düzelttiğinde merdivenlerden inmeye başlamıştı.
Genç adamın aklı hâlâ Meyra'da idi.
Evine bıraktıktan sonra hiç aramamıştı.

"Asi ,günaydın "

Gen adamın mutfağa girmesiyle Ayça'yı görmesi bir olmuştu.
Kendisine karşı bir şeyler hissettiğin farkındaydı fakat Ayça onun yalnızca arkadaşıydı.

"Sana da günaydın,keşke geleceğini önceden haber verseydin."

Asi anahtarının Ayça'da da olduğunu biliyordu.
Bütün grup arkadaşlarında vardı hatta.
Acil bir durum olursa diye.

"Uyuyorsundur diye haber vermek istemedim ,hadi gel kahvaltı hazırladım bize."

Asi bıkkınlıkla nefesini verdiğinde eli çoktan Ayça'nın elinde bahçeye doğru ilerliyorlardı.

Bi an afallamıştı Asi masadakileri görünce.
Bu kız neden bu kadar uğraşıyordu ki?
Durumun ciddiyetinin farkına vardığında konuşmaya başlamıştı.

"Bana karşı ne hissediyorsun?"

Genç adam kızmıştı kendine.
Sorduğu soru arkadaşını çok incitecekti.
Bir an düşünmeden konuşmuştu.

"Ne,ne demek ne hissediyorum.
Seni seviyorum yani arkadaşımsın tabi ki seveceğim."

Ayça da söylemek istemiyordu sevdiğini.
Biliyordu çünkü söylerse bir daha görüşemezlerdi.

"Ayça saf mıyım ben ne yapmaya çalışıyorsun!?"

Asi'nin kaşları öfkeyle çatılmıştı.
O bu gruptaki herkese kardeşim diyordu.
Ve bu değişemezdi.

"Asi bak ben .."
Ayça daha sözünü tamamlayamadan telefonu çalmaya başlamıştı.

Selin arıyordu.

Genç kız ayağa kalkıp uzaklaşmıştı masadan.
Selin Asi'nin yanında olduğunu anlamamalıydı.

"Alo?"

"Efendim Selin?"

"Ayça Asi telefonunu açmıyor eviniz yakın zaten onu da al bize gel Meyra ortalıkta yok."

Ayça duyduğu şeye tepki veremiyordu.
Ne yapması gerektiğini de bilmiyordu.
Meyra ile Asi'nin arasındaki her neyse farkındaydı ve şu an Meyra ortalıkta yoktu.
Neden Asi'ye haber versindi ki?
İşine geliyordu bu durum.
Elindeki telefonu da alıp masaya ilerlediğinde Asi'nin şaşkın bakışları ile karşı karşıyaydı.

"Selin aramış bize gel diyor da."

"İyi kalk gidelim."

Ayça kendine kızmıştı.
Söylediği şey resmen saçmalıktı.

"Yok yok gitmeyeceğimi söyledim ,hadi yesene bir şeyler."

Ayça eliyle masadakileri işaret ettiğinde Asi de kabbulenip yemeye koyulmuştu.

Aradan geçen yarım saatin ardından kapı öfke ile çalınmaya başlamıştı.
İkisi de şaşkın bir şekilde kapıya koşmuşlardı.
Gelen Ömer'di.

"Ya siz gerizekalı mısınız.Meyra ortada yok ev keyfi mi yapıyorsunuz!?

Asi duydukları karşısında şok olmuştu.

"Ne,ne demek yok!?"

"Selin kahvaltı için çağırmaya gitti yoktu işte."

Asi bir elini alnına dayayıp soluklandı.

"Ya belki hava almak istemiştir.
Dışarı çıkmak istemiştir?"

Asi de Ömer de Ayça'ya bakıyordu sinirle.