The Walking Dead

Rozdział 11

Po powrocie do domu wciąż rozmyślałem nad Piotrkiem. Jeszcze pamiętam jak obiecywał mi, że do nas wróci. Zastanawiała mnie jedna rzecz: Co on robił w supermarkecie?
Przecież wioska oddalona jest od miasta o 7 km. Pewnie został ranny, albo po prostu ugryzł go zombie. W każdym bądź razie skończyły mu się prawdopodobnie zapasy żywności i przyszedł do marketu. Tylko dlaczego akurat tutaj? W mieście jest z 10 takich. Może chciał przyjść do mnie, z nadzieją, że tam będę.

Wraz z moim ojcem i Rafałem wróciliśmy do domu. Wokół naszego domu było z 10 szwendaczy. Od razu nie strzelaliśmy do nic, bo nas nie zauważyły. Były tak zajęte, że mogliśmy zabijać ich od tyłu nożem. Weszliśmy do naszego domu z nadzieją, że matce nic się nie stało.
- Mamo, wszystko w porządku? - Krzyknąłem, wołając mamę. Jednak nikt się nie odzywał. Poszedłem na tyły moje domu i tam ujrzałem jak strzela z naszej broni na strzelnicy. Byliśmy zdziwieni, gdyż strasznie się jej kiedyś bała.
Wraz z tatą zapytaliśmy się jej: - Co się stało, że strzelasz z naszych broni? - W domu nie ma i tak co robić, dlatego też chciałam się podszkolić ze wszystkim. Ten cały wasz ''survival'' jest strasznie trudny. Nawet porządnie nie potrafię strzelić w tarczę. Ja wraz z tatą i Rafałem zaczęliśmy się śmiać, pierwszy raz od kilku dni. - A co, stało się coś? - Kontynuowała. - Poza tym, że sprowadziłaś pod dom 10 zombie to nic. Sprowadziłaś ich tutaj. Długo już tak strzelasz? - Zapytał mój tata. - Od kiedy wy pojechaliście.
Nie było nas około godziny, może dwóch. Pewnie masa zombie nas już usłyszała, a raczej ją. Wszyscy razem weszliśmy na górę naszego domu. To co ujrzałem, zapamiętam do końca swojego życia. Z 500 zombie szło w naszą stronę, patrząc się na nas. Oni już wiedzieli, że tam jesteśmy.

Bardzo przepraszam, że tak długo nie było rozdziału, ale wiecie szkoła, nauka itp. Musze stwierdzić, że rozdziały będą się pojawiały raz, góra dwa, razy w tygodniu. Do zobaczenia, dodo616 ;)