Ο "Γειτονας" Μου

παρτ21

"Καλά Μαλακας είσαι αγόρι μου? Τρόπους δεν σου μάθανε?" Άρχιζα και φώναζα..Δεν υπάρχει το άτομο..Αυτός έχει νιώσει για τα καλά σαν το σπίτι του. Και μένει εκεί να με κοιτάει..τς..Είναι ντιπ για ντιπ.

"Εμμ..συ..συγγνώμη..απλ..απλά ηθελ..ήθελα να μάθω που είναι το μπα..μπανιο" τραβλιζε ενώ κοιτούσε τα βυζια μου και επεξεργαζοταν ΟΛΟ μου το σώμα..

"Στο τέλος η τελευταία πόρτα είναι για τους ξένους..μπορείς να φύγεις τώρα Να ντυθώ"

"Ευχαριστώ...συ...συγγνώμη κι πάλι!" Πω ρε φίλε ΟΚ.

"Ντάξει ΓΕΙΑ."

καθώς έβαλα ένα σορτσάκι κι μια κοντή μπλουζα κατέβηκα κάτω ενώ τ παιδιά είχαν βάλει τα απρετητα πάνω στο τραπεζάκι...πήγα Ν κάτσω μαζί του αλλά η πόρτα χτύπησε..Η Νατ. Πήγε στην κουζίνα να βάλει ένα ποτήρι με νερό ενώ ο Μάνος έκατσε στο πάτωμα κι μας περίμενε..πη να ανοίξω την πόρτα και είδα ένα Δημήτρη με μωβ μαργαρίτες! Αωω τα Αγαπημένα μου...αλλά το μάτι του πήγε κατευθείαν στον Μάνο..Όχι ρε φίλε..

"Γι'αυτό δεν μπορούσε σήμερα? Θα έκανες μια 'εργασια'? Σε ποιον τα πουλά αυτά? Δεν σε πιστεύω ρε Χριστίνα...έλεος!" ΟΜΓ Οχι ρε Δημήτρη γαμωτο...Δεν μπόρεσα να του πω τίποτα από έφυγε πετώντας τις μωβ μαργαρίτες..

"Χριστίνα τι έγινε?" Ένας ανήσυχος Μάνος εμφανιστηκε μπροστα μου...Χωρίς να καταλάβω το πως και το γιατί μπήκα στην αγκαλιά του κι αρχή σα το κλάμα!

"Σουσ..μη κλαις..θα το περάσουμε μαζί.." μα τι σκατα λέει?

"Ρε Μάνο..Δεν καταλαβαίνεις. Ήρθε το αγόρι μου με τα Αγαπημένα μου λουλούδι να μου κάνει έκπληξη και είδε εσένα να κάθεσαι να νομίζει πως τον απατω...Δεν το αντέχω αυτό! Γιατί να το νομίζει αυτό για εμένα? Δεν ειμαι καμια πουτανιτσα που γαμουσε κάθε τρεις και λίγο..ρε γαμωτο δεν μπορω" άρχισα να τον βαράω στο στήθος μα αυτός με κρατούσε ακόμα αγκαλιά..Τον Ευχαριστώ που είναι μαζί μου. Καθησαμε κάτω με κατασηχασε λίγο και μετά από λίγο ήρθε η Νετ. Ευτυχώς δεν κατάλαβε ότι έκλαιγα..καθώς κάναμε την εργασία ο Μάνος έλεγε βλακείες και με έκανε να γελάω σαν το καθυστερημένο..(το σαν μου αρεσε)...χαίρομαι που γνώρισα τον Μάνο..
Τα παιδιά έφυγαν κι εγώ πήγα να ξαπλώσω..μα δεν μπορουσα να κοιμηθω..γαμωτο μου Δημήτρη Γιατί δεν αφήνεις κανέναν να σου εξηγήσει..καθώς σκεφτόμουν αφέθηκα στην αγκαλιά το Μορφέα..

~Επόμενο πρωι~

Σηκώθηκα με βουρκωμένα μάτια..μάλλον εκλαιγα χθες το βράδυ χωρίς να το καταλάβω..σηκωθηκα και έβαλα κάτι απλό..το κολάν μου και μια μπλούζα..πήρα την τσάντα μου και το κινητό μου και κατέβηκα κάτω..έφτιαξα ένα τοστ...καθώς τι έτρωγα χτυπάει το κουδούνι..κι ήλπιζα πως θα ήταν ο Δημήτρης και έτσι έτρεξα με χαρά πάνω στην πόρτα..χτύπησα και την μύτη μου κι καθώς άνοιγα είδα μπροστά μου τον...

Γεια σας παιδιά..
Τι κάνετε? Ελπίζω καλά! καλά πρέπει να σας ρωτάω τι κάνετε νομίζω γιατί δεν απαντάτε πότε...Τέλος πάντων..
Ποιος λέτε να είναι? Καλά όλοι καταλάβατε!

Σα αφήνω..Καλό διάβασμα♡

Φιλουθκια..

-Χ