Ülkemiz bir kez daha yandı, daha diğer yaralarımızı saramamışken.
İnsanlarımız bir kez daha kavruldu bomba denilen illet yüzünden.
Ama güçlü olacağız. Yıkılmayacağız.
Unutmayın.
Bu ülke biz kimsenin önünde eğilmediğimiz için yıkılmadı.
Bölüm şarkımız Guns N' Roses- Don't Cry.
Ağlamayın arkadaşlarım. Güçlü olalım.
Bu bölümde cümlemiz haftaya uygun olacak. Patlamayı duyduğum an birçok duygu patladı içimde. Bir an kelimeler oturmadı ama sonra cümleler indi gökyüzünden. bu da onlardan biri.
Ruhumun çatısı uçmuş yıkık dökük harabe evi, sendin bile bile ölüme giden TÜRK askeri.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar,
SELİN.
Sabah alarmın sesiyle uyandım. Keşke gözlerime güneş ışıkları gelse, ben de hemen uyanıverseydim; diye düşünürken ağır ve koyu renkli perdelerin sonuna kadar örtülü olduğunu gördüm. Hayat bana k*çıyla bile gülmüyordu. O da bana acımıştı ve sessizce ağlıyordu.
Ayaklarımı yere sürüye sürüye banyoya girdim. Saçlarımı köpüklerken dilime dolanan bir şarkıyı mırıldanmaya başladım.
Vurmuyor yüzüne eskisi gibi sanki
Güneşin ısıtmıyor içini
Gelmiyor içinden uzatmak ellerini
Ellerin tutamıyor bir kalbi
Bir kağıt, bir kalem, bir yanmış, bir sönmüş, bir bitmiş sigara
Hayatın bu
Sökülmüş, atılmış, kırılmış, dökülmüş hep paramparça
Yolun sonu bu
Yalnızlık
Saklandığın o küçük delikte buluyor seni
Yalnızlık
Seviştiğin o kalpsiz bedende uyuşturuyor seni
Yalnızlık
Sıkıştığın o küçük evinde vuruyor seni
Yalnızlık öldürüyor seni
Öldürüyor beni
Mırıldanmak yanlış kelimeydi aslında. Su sesimi yalıttığı için bildiğiniz şarkıyı söylüyordum. Bu şarkının bana yazıldığından ya da şarkıyı sanatçının kulağına fısıldadığımdan o kadar emindim ki, çok içten söylüyordum şarkıyı.
