UNUTULMAZ (#Wattys2016)

"Yeşil Gözlü Çocuk.."

Video, 'Kırgın Çiçekler' dizisinin dizi müziği. Diziyi izlemiyorum ama müziği gerçekten hoşuma gitti. Pek bölümle alakalı değil ama hoşuma gittiği için paylaştım neyse.. jdkdkj

Iyi okumalar. :)

DENIZ'IN AĞZINDAN..

Birinin kolumu tutup çekmesi ile kendimi yerde buldum. Kafamı sert bir şeye çarptım ama ne olduğunu anlayamadım. Yumuşak, kokuyordu. Nane aromalı hem de.

Kafamı kaldırıp kim olduğuna baktığımda çimen yeşili göz ile karşılaştım. O gözlerle karşılaşınca içimde bir kıpırtı oluştu. Yeşil gözlere hayranımdır, hele çimen yeşili ise..

Yüzlerimiz sanki birbirine yakın değilmiş gibi biraz daha yakınlaştırmaya çalıştı. Hemen kendime gelip çocuğun üzerinden kalktım.

O da kendine gelmiş olacak ki hemen ayağa kalktı. Ben arkamı dönüp gidecek iken kolumu tuttu.

-Kendini intihara teşvik ettiğine göre derdin var ve büyük bir dert, anlatmak ister misin ?, dedi.

-Hayır, dedim kolumu elinden kurtararak. Tekrar arkamı döndüm, ama beyefendi bu sefer de önüme geçti.

-Anlatmadan rahatlayamazsın, hadi anlat dinliyorum, dedi.

-Anlatmak istemiyorum. Hem senin başka işin yok mu ? Çok mu meraklısın insanların derdini dinlemeye ? Allah, Allah, dedim sinirle.

Ilk başta düşünür gibi sesler çıkardı sonra da ;

-Evet, işim yok. Dinliyorum seni, dedi.

-Bir şartla, anlattıktan sonra gitmeme izin vereceksin, dedim.

-Bakarız, bakarız, neyse hadi gel şuradan gidelim. Hava da kararıyor, gitmezsek kurda kuşa yem oluruz, dedi.

Sanırım haklıydı.. Şuan hiçbir şey konuşmak istemiyordum, bunun için de cevap vermeden ilerlemeye başladım.

1, 2 dakika bekledikten sonra peşimden yürümeye başladı.

Ne o konuşuyordu, ne de ben. Ama aslında ben konuşuyorum. Yani beynimin içinde bir sürü ses bana akıl vermeye çalışıyor.

...

Ne kadar yürüdük bilmiyorum ama ormandan çıktığımızı fark ettim. Eliyle solunu gösterip oraya doğru ilerledi. Tabi bende peşinden..

Bir süre daha yürüdükten sonra durdu. Kafamı yerden kaldırıp önüme baktığımda masmavi deniz ve güneşin battığını gördüm.

Gün batımı.. Çok güzel görünüyordu. Yüzümde ister istemez bir gülümseme oluştu.

Ben orada durup manzarayı izliyordum ki yeşil gözlü, yakışıklı çocuk seslendi.

-Hadi gel, banka oturalım, dedi ve ilerlemeye başladı.

Banka doğru yürüyordum ama sanki hayallere doğru yürüyordum. Ta ki banka dizimi vurunca pembe dünyadan çıktım. Banka çocuğun yanına oturdum.

Merakla bana bakıyordu.

-Beni tanımadığın halde neden derdimi dinlemek istiyorsun ?, dedim dayanamayarak.

-Ha yani tanışmak istiyorsun, dedi gıcık gıcık gülerek.

Seslice ofladım ki konuşmak istemediğimi anlasın diye ama nerede öyle akıllı biri çevremde.

-Duyamıyorum anlattığını, diyerek imalı konuştu. Salak.

Derin bir nefes çekip başladım anlatmaya..