ÖLÜMÜN HABERCİSİ bxb

Anlamak

Daniel'in ağzından:

Gözlerimi çok güzel bir kokuyla açtım. Neye sarılıyordum ben böyle çok güzel kokuyordu. Burnumu bastırıp derin derin nefesler almaya başladım cidden çok güzel kokuyordu ve huzur veriyordu. Kafamı kaldırdığımda Rai'nin gülen suratıyla karşılaştım.

Yeni uyandığı kısık gözlerinden belli oluyordu,gülümsemesi çok çekiciydi ve tam öpülesi duruyordu. Öpsem ne yaptığımı anlamayacaktı – tamam tamam kınadığınızı duyar gibiyim ama ne yapayım çok seksi - o yüzden uzanıp dudaklarına öpücük kondurdum. Ben onu öperken elini yanağıma yaslamış, dudaklarını daha da bastırmış ve iç çekmişti.
Hemen kendimi geri çektim anlıyor olamaz demi? Yok canım! Yine beni taklit ediyordur.
"Günaydın Rai."

Tepki vermemişti hala dudaklarıma bakıyordu.  Bu biraz garip hissetmemi sağlamıştı sanki onu öpmemden hoşlanıyor ve benim yaptıklarımı anlıyordu. Bana karşılık veren elinin yanağımda bıraktığı sıcaklıkla beraber hala şaşkınken tuvalete gitmem gerektiğini fark ettim. Yataktan kalkıp lavaboya gittim işlerimi hallettikten sonra aklıma Rai gelmişti geçen onu yalnız bıraktığımda çıldırmıştı. Hemen yan odaya geçtim ama o hala yataktaydı ellerini başının altına koymuş bana gülümseyerek bakıyordu. Cidden çok seksiydi. Yatağın yanına gidip kolundan tutum beni zorlamadan hemen kalkmıştı karnım açtı ve kahvaltı yapmamız gerekiyordu.
"Hadi Rai kahvaltı yapalım."

Kolundan tutup aşağı kata oturma odasına indirdim. Rai'yi koltuğa oturtup önüne çömeldim. Ona mutfağa gideceğimianlatmalıydım o üzgün gözleri bir daha görmek istemiyordum.
"Rai."
Ona seslendiğimde hemen bana bakmıştı.
"Rai ben-im o-ra-da iş-im var."

Hem heceleyerek hem de ellerimle mutfağı göstererek anlatmaya çalışıyordum. Mutfağa yanımda götüre bilirdim ama oturacak sandalye yoktu ve bıçaklar filan vardı kendine zarar vermesini istemezdim. Ne kadar hızlı iyileşse de bu canının yanmadığı anlamına gelmez.

"Sen bu-ra-da kal. Ta-mam-mı?"

Bunları söylediğimde sanki kafasını olumlu bir şekilde sallamıştı bu çok garipti. Daha dün beni anlamadığına emindim. Bir gecede nasıl beni anlamaya başlamış olabilir. Bu imkânsız. Sakin ol Daniel sana öyle gelmiştir. Bu gün beni şaşırtan şeyler yapıyordu ve bu garip hissettiriyordu.
Son kez Rai'nin gözlerine bakıp ayağa kalktım. Masanın üstünde dünden kalma tabak ve bardaklar vardı onları da alarak mutfağa doğru ilerledim arada kafamı çevirip Rai'ye bakıyordum ama o hiç korkmuş gibi yada üzgün gibi durmuyordu.

Raizel'in ağzından:
Göğsüme bir şeyin sürünmesi ile uyanmıştım. Kafamı aşağıya indirdiğimde onun olduğunu gördüm bu gülümsememi sağlamıştı. Kafasını kaldırıp bana baktığında çok tatlı gözüküyordu uyku mahmuru kısık gözler, aralık dudaklar ve yumuşak dağınık saçlar. Kollarımın arasından çıkıp dudaklarıma uzandı. Dudaklarımız buluştuğunda elim istemsiz olarak yanağına gitmiş dudaklarımı ona daha çok bastırmıştım bununla birlikte ağzımdan ufak bir ses çıkmıştı, onun benden uzaklaşmasına neden olmuştu. Gözlerinde şaşkınlık vardı. Neden şaşırmıştı ki? Kendisi yapmıştı ben ona yaklaşmıştım.
"Günaydın rai. "
Yine konuşmaya başlamıştı onu bu sefer anlamıştım ama yine konuşamıyordum. Biraz bekledikten sonra kalkıp gitmişti. Bu beni korkutmuştu bir anda ama lavaboya gittiğini görmüş ve rahatlamıştım. Kollarımı kafamın arkasında birleştirmiş kapıya bakarak onu düşünüyordum. Onu düşünmek beni mutlu ediyordu ve istemsiz olarak gülümsüyordum. Çok güzeldi bana iyi davranıyordu ve yaptığı hareketler hoşuma gidiyordu ve garip hissettiriyordu ama nedenini hala bilmiyordum.

Telaşlı bir şekilde odaya girmişti. Ne olmuştu ki? Beni gördükten sonra rahatlamış ve sesli bir şekilde nefesini üflemişti, gülümsemeye başlamıştı. Ona gülümsüyordum saçlarını düzelmişti yüzünde hala su damlıyordu. Yanıma gelip kolumdan tutmuştu ona zorluk çıkarmadan kalkmıştım yine bir yere gidecektik.
"Hadi Rai kahvaltı yapalım."
Yine konuşmuştu-hızlı konuşuyordu bu anlamamı zorlaştırıyordu ama bir şeyler anlamıştım. Kahvaltı yapacağımızı söylüyordu. Bu biraz garipti dün hiçbir şey anlamadığıma emindim ama bu gün anlaya biliyordum.
Bu benim işime gelmişti ama garip hissediyordum sanki bunlar benim bildiğim şeyler değilmiş gibi hissediyordum. Ben bunları düşünürken aşağıya inmiştik beni yine koltuğa oturtmuştu. Oda yanıma çökmüştü.
"Rai."
Yine bana sesleniyordu kafamı ona çevirip suratına bakmaya başladım.
"Rai ben-im o-ra-da iş-im var."
Neden böyle garip hareketler yaparak konuşuyordu. Onu anlaya biliyordum ama o bunu bilmiyordu bu cidden garipti dün hiçbir şey bilmediğime emin gibiydim sadece vücudumu biliyordum bu nasıl olmuştu.
"Sen bu-ra-da kal. Ta-mam-mı?"