Η συνάντηση/the meeting2

Ε Ξ Η Ν Τ Α Δ Υ Ο (62)

Το βλέμμα μου καρφώνεται σε ένα αγόρι με γνώριμη κάπως φάτσα. Είναι μαζί με μια ξανθιά αν μπορώ να διακρίνω καλά, όμορφη κοπέλα, και συζητουν. Κάτι μου θυμιζει..

Ξαφνιάζομαι όταν γυρνάει να με κοιτάξει. Πηγαίνω προς τον Ζέιν, ο οποίος καλεί σημειώνει εδώ και αρκαιτή ώρα.

"Χέι.. Άμι" στέκεται πλέον μπροστά μου ο μελαχρινός άντρας με την όμορφη
κοπέλα.

Θεέ μου δεν μπορεί. Τζόρτζ;

Έχω μείνει να τον κοιτάω. Δεν μπορεί να είναι εδώ. Δεν μπορεί να στέκεται εδώ μπροστά μου. Αρρνούμαι.

Είμαι τόσο αμήχανη μπροστά του, που το μόνο που κάνω είναι να γύρω το πρόσωπο μου στον ώμο του Ζέιν.

"Είσαι καλά;" γιατί συνεχίζει την κουβέντα.

Το μισώ όταν πιάνομαι απροετοίμαστη.

"Τζόρτζ; Εσύ είσαι έτσι;" το παίζω ανήξερη. Λοιπόν, δεν ξέρω γιατί να το κάνω αυτό..

"Ναί εγώ είμαι!" λέει με ένα χαμόγελο, ενώ μέσα μου γεννηέται μια μεγάλη επιθυμία να τον χαστουκήσω.

"Ζείν απο εδώ ο Τζόρτζ.. ένας παλιός γνωστός.. Τζόρτζ ο Ζείν, το αγόρι μου" ΑΚΟΥΣ ΕΚΕΙ ΓΝΩΣΤΟΣ.

εντάξει είμαι ήρεμη. Ήρεμα.

"Χάρηκα" κάνουν μια χειραψεία

"Κέιτ" χαμογελάει η ξανθιά κοπέλα και μου δίνει το χέρι της.

"Άμι" λέω μονότονα.

Μπορούν απλά να φύγουν;

Ευτηχώς η ώρα για το επόμενο μάθημα έφτασε. Να φύγω απο κοντά του. Ξέροντας οτι το μάθημα μου δεν είναι κοινό με του Ζέιν του δίνω ένα πεταχτό φιλί και με γρήγορα βήματα κινούμε για την επόμενη τάξη μου.

________________

Η μέρα πήγε απο το κακό στο χειρότερο. Ο Ζέιν έχει πολλά κοινά μαθήματα με τον Τζόρτζ, περισσότερα απο όσα έχουμε μεταξύ μας. Αρχίσαν να κάνουν παρέα. ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΕΑ.

Πραγματικά έχω τόσα νεύρα σήμερα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχα την Κέιτ σε κάποια μαθήματα. Κάθησε δίπλα μου. Θέλω τόσο πολύ μα τόσο πολύ να.. να κάνω και εγώ δεν ξέρω τι στον Τζόρτζ. Μα να με πλησιάσει; Αυτό θέλει να έχεις θράσσος. Ότι τί; Περασμένα ξεχασμένα;

Όχι. Δεν είναι καθόλου ξεχασμένα. Δεν τον θέλω ξανά στην ζωή μου, ούτε αυτόν, ούτε το κοριτσάκι που σέρνει δίπλα του.

"Ρε με ακούς;" με βγάζει απο τις σκέψεις μου ο Ζείν

"Εμ, ναι σε ακούω" ψεύδομαι