Η συνάντηση/the meeting2

Ε Ξ Η Ν Τ Α Ε Ξ Ι (66)

Πραγματικά νιώθω τόσο απογοητευμένη. Απο τον Ζέιν, απο τις πρώτες μέρες μου στην σχολή, απο τα πάντα. Έχω ένα τόσο κακο προαίσθημα, οτι τα χειρότερα έρχονται.

Είχαμε μεγάλο τσακωμό με τον Ζέιν. Δεν έχουμε ξανατσακωθεί τόσο πολυ μαζί ξανα. Δεν θέλω να ξαναγίνει. Τον νιωθω να αλλάζει.

Αν φοβάμαι; Φυσικα. Ίσως να ήταν βιαστική η απόφαση μας να μείνουμε μαζί μόνο με 7 μήνες σχέσης. Μπορει..

Το κεφάλι μου αρχίζει να πονάει πολύ, και αρχίζω να κρυώνω. Η βροχή που πέφτει επάνω μου μετα μανίας την τελευταια ώρα, ευθύνεται για αυτο λογικα.

Σηκώνομαι απο το παγκάκι που κάθομαι και τουρτουριζοντας ξεκινάω τον δρόμο μου προς το σπιτι.

Μόνη μου.

Ο Ζέιν δεν θα είναι σπίτι. Ξέρω θα έχει βγει με τον Τζόρτζ.. Γιατι ειρωνεύομαι τον εαυτο μου;

Θα μπορούσα να τηλεφωνήσω στην Σαγιέν. Αυτή ξέρει τα πάντα για τον Τζόρτζ.. Δεν της έχω μιλήσει καθολου για αυτή την κατάσταση.. Ίσως με βοηθήσει.

Λίγο αργότερα μπαίνω μέσα στο σπίτι και αυτομάτος ανοίγω το καλοριφέρ. Κρυώνω τόσο πολύ και ζαλίζομαι.

Ανεβαίνω όσο πιο γρηγορα μπορω τις σκάλες και μπαίνω μέσα στο υπνοδωμάτιο μου.

Οι τελευταίες ελπιδες που είχα να ειναι εδω, μετανιωμένος και να με περιμένει..

Μόλις γκρεμίστηκαν.

Βουτάω ένα καθαρό σετ μπιτζαμες, και τις φοράω γρήγορα. Βουτάω τα άπλυτα, βρεγμένα ρούχα μου και τα τοποθετώ στο πλυντήριο στο μπάνιο.

Γαμωτο, νιωθω χάλια. Ακόμα ζαλίζομαι. Τι έχω;

Αποφασίζω να μην εξαιρέσω κάτι τέτοιο αυτή την στιγμη και πηγαίνω γρήγορα στο κρεβάτι μου.

Βολεύομαι στην πλευρά μου και σκεπάζομαι με το μαλακό πάπλωμα. Με λεπτές κινήσεις βουτάω το MacBook απο το κομοδίνο και συνδέομαι στο Skype.

Πατώ γρήγορα το κουμπί κλήση στο όνομα της Σαγιέν. Ελπίζω να απαντήσει..

Τελικά βγαίνω αληθινή και στους 3 χτύπους απαντάει.

"Μισό λεπτό" ψιθυρίζει και φευγει απο την κάμερα με την κόρη της στα χέρια της. Ο Θεέ μου ειναι τόσο χαριτωμένη.. Μεγάλωσε κιόλας;

"Έλα. Την άφησα στον Νάιαλλ να την κοιμήσει. Κοριτσι μου! Πως είσαι; Είναι όλα καλά εκει;;" Τσιρίζει. Η γνωστή Σαγιέν..

"Μου λείπεις ρε" χαμηλώνω το βλέμμα μου. Μακάρι να ήταν εδω.. Θα την βοηθούσα με την Μπέμπα και θα με βοηθούσε με τον Ζέιν..

"Ρε χαζό.. Και εμένα." Λέει ενώ πια τα δάκρυα μου δεν συγκρατούνται.

"Άμι; Πές μου τι έχει γινει. Σε παρακαλώ." Μιλαει μαλακά, και της κάνω νόημα οτι θα της πω.

"Όλα έχουν γίνει χάλια Σάι.. Όλα πάνε στραβά"τηρώ την υπόσχεση μου

"Πες μου κοριτσι μου.. Τι συνέβη"

"Ο Τζόρτζ.. Δηλαδή ο Ζέιν.." Ξεκινάω να λέω

"Όπα κάτσε. Σε χάνω. Γνώρισες κάποιον Τζότζ; Ωραίος; ΑΜαν. Σου αρέσει. Αυτό είναι έτσι;" Μην προτρέχεις Σαγιέν..

"Μπα.. Ειναι πολύ γνωστος. Τόσο γνωστός που τον ξέρεις και εσυ. Πολύ καλα.." Τα δάκρυα μου σταματάνε.

"Άμι.. Δεν εννοεις.."

"Αυτο. Αυτο που κατάλαβες" την διακόπτω.

"Θεέ μου. Τι έχει γίνει. Ξανα έκανε κάτι; Συνέχισε; Όπως παλιά;" Την βλεπω σε μια κατάσταση πανικού

"Όχι. Έχει αρχίσει πολύ παρέα με τον Ζέιν. Βγαίνουν, μεθάνε.. Η κοπέλα του μου το παίζει φίλη ενώ του την πέφτει, και σήμερα τσακωθήκαμε πολυ άγρια." Λέω καο ένα ειρωνικό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μου.

Γιατί είμαι ειρωνική σε εμένα ξαναρωταω!

"Τι εννοείς τσακωμός;;"

Της δυιγουμαι τα πάντα. Ακόμα και το ότι αύριο θα δω τον παππού μου.

"Λοιπόν. Αρχικά, άσε να δουμε πως θα γυρίσει σήμερα.. Θα γυρίσει σπιτι Άμι. Το ξέρω αυτο. Λοιπον και αύριο πηγαίνετε μετά το δείπνο, οι δυό σας στο σπίτι της γιαγιάς σου. Αυτο που σου Έδω σε η Ελπίδα;" Και τι θα κερδίσω αν πάμε εκει;

"Και γιατί αυτο;" Ρωτάω γρήγορα.

"Κάλυψε το έδαφος σου. Ένα σπιτι, οι δυό σας.. Καινούργιος χώρος. Δείχνουν τι είσαι ρε παιδί μου" μου κλείνει το μάτι..

Δεν ακούγετε άσχημο..

"Λές ε;" Σκέφτομαι δυνατά.

"Βέβαια λέω! Λοιπόν, πρέπει να κλείσω για να πάω στην σχολή. Προλαβαινω μερικά μαθήματα ακόμα.." Χαμογελάει. Είχα ξεχάσει την διαφορα ώρας..

"Οκ! Ευχαριστω! Ευχαριστω τόσο!!" Λέω και κλείνω το κομπιούτερ.

Νιωθω να ανακατεύομαι αλλα δεν θα δώσω σημασία. Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου και κουρνιάζω προς την μεριά του Ζέιν, σκέπτομενη την αυριανή μέρα.. Έχω διάφορα στο μυαλό μου. Ο ύπνος δεν αργεί να με πάρει.

___________________

Η πρώτη μου αντίδραση με το που ακούσω το ξυπνητιρι είναι να δω αν είναι δίπλα μου ο Ζέιν. Βιαστικά αλλάζω πλευρό και ξεσκεπάζονται.

Η μεριά του είναι άθικτη. Δεν γύρησε σπιτι την νύχτα.

Δεν είναι εδω. Γαμωτο! Δεν ειναι εδω.