Deliyle DELİ Olma! (TAMAMLANDI)

Bay Vişne

7. Bölüm: Bay Vişne

"Elini. Bırak."

Çağın'ın bir şeyler emreden sesini duyduğumda uyanmak üzereydim. Fakat acı olduğu yerdeydi. Uyuyunca her şey geçmez miydi ya?

"Yakınlarda bir hastane var diyorum size! Hem siz bayanın nesi oluyorsunuz beyefendi? Duruma bakılırsa siz çatışmayı açıklamak üzere polise teslim edilmelisiniz."

Bu yabancı ama kibar ses tonu her şeyi açıklar nitelikteydi. Acı gibi bedenim de olduğu yerdeydi anlaşılan. Hala hastaneye götürmemişlerse kesin öleceğim.

Ayrıca Çağın polise teslim edilmeliydi, evet ama yalnızca benim ellerimle!

"Elinin körü gerizekalı. Bırak kızın elini. Bir daha demeyeceğim bak."

Elimi tutan yumuşak el, avcumu ısıtıyordu ama Çağın diyorsa bıraksın canım. Yabancıya elim kadar kanım ısınsa da Çağın'ın sözü dinlenmeli.
Onun hakkındaki tek analizim bu.

"Acilen doktora görünmesi lazım."

Bilmiş ses tonunun Çağın'ı iyice çileden çıkardığı verdiği güçlü nefeslerden anlaşılıyordu. Olaya her ne kadar müdahele etmek istesem de olduğum yerde kımıldayamıyordum bile.

"Oğlum bak. Seni ilgilendirmez. Tamam mı koçum. Defol git buradan. Gerisi bende."

Gözlerimi devirdim içimden. Ölmek üzereydim burada, acaba farkında mıydı?

"Bayan ölmek üzere. Bacağı çoktan enfeksiyon kaptı belki de. Egonuzu konuşturmayın da yardım edin."

Elimi tutan ve benimle aynı fikirde olan kişi beni kucağına aldığında Çağın'ın morarmış suratını kendimce hayal edip içimde eğlendim.
Belki göğsümden hehe diye mırıldanmış bile olabilirim. Ama sert bir şekilde kolumdan çekildiğimde bu gülüş acı dolu bir iniltiye dönüştü.

Ve havaya üç cümle karışıverdi...
"Ah!"
"Canını acıtıyorsunuz, uzak durun."
"Senin yüzünden. Salak."

En hiddetlisi tahmin edersiniz ki Çağın'ındı.

"Salak" gibi, küçük çocukların bile ağzında olan, normal hakaretlerden olan bir kelimeyi öyle sarf ediyordu ki, dünyanın en iğrenç küfürü gibiydi.
Sonunda sert bir şekilde sert bir kucağa çekildim.

"Bencilliğiniz yüzünden bayan çok kan kaybetti. Ben de geliyorum hastaneye sizinle."

Çağın derin bir nefes aldı, yabancı kurtarıcımın sözüyle. Onun yüzünden vurulmuştum ama utanmadan sinirlenebiliyordu.

"Eve de atayım mı seni, gerizekalı?"

Artık dayanamayarak sesli bir şekilde inledim. Cidden. Ölüp gidecektim şimdi.

Çıkardığım ses işe yaramıştı. Sert bulutun üzerinde hareket ediyordum. Hem de baya hızlı.

"Bay Kaba, siz polislere, birden ortaya çıkan silahlı adamlara saldırışınızı anlatırken bayana seve seve yardımcı olurum."