Deliyle DELİ Olma! (TAMAMLANDI)

Bir Öpeceğim O Olacak.

6. Bölüm

Bir öpeceğim o olacak.

Kendi kendime oyunlar oynamaya başladım.
"Ça-Ça-Çağın. Ça-Ça-Çağın. Ça-Ça-Çağın."

Kelepçe hala bileğimdeydi. Hala sandalyeyi peşimde sürüklüyordum. Ve hala Çağın ortalıkta yoktu.

"Bir kuş sürekli cicikuş derse bir yerden sonra sevimliliği uçar gider Sahra. Anlatabildim mi? Ne var?"

Odaya birden dalmıştı. Uzun boyuyla dibime girmişti anında. Tepemde dikiliyordu.
Kollarımı bağlayarak cevap yetiştirdim. "Bir insan da bir odaya hapsedilince doğal olarak sıkılıyor. Sıkıldım!"

"Aa, ciddili mi?" diyerek gerçek bir şaşkınlıkla elini çenesine götürdü, "Sıkılabiliyor muydun sen yahu?"

Derin bir nefes verdim. Öyle iyi oyuncuydu ki zekasından şüphe etmeli miydim, her an kendimle çelişiyordum.

"Bak Çağın, ben senin evcil hayvanın değilim."

"İnsanlar hayvanlar alemi içerisinde yer alır. Memeliler grubunda hatta."

Gözlerimi devirerek ona baktım baygın baygın, "Ama ben bir insanım, kurbanlık koyun değil."

"Oysa ben bu mevzuyu çoktan hallettiğimizi sanıyordum." diye söylenerek yatağa, yanıma oturdu.

"Hadi Çağın..." diye yalvarmaya başladım. "Çöz beni."

"Sonra yine uğraştırırsın beni."

Göz devirdim hemen, "Uğraştın mı sanki Çağın? On dakikada gittiğim yolu nasıl oldu da iki dakikada gelip önüme çıktın, anlamadım zaten."

Yüzüme aval aval baktıktan sonra sert bir şekilde bileğimi çekti.

Anahtarı deliğe soktuktan sonra mırıldanıyordu, "Kaç defa dedim Çağın deme diye, kaç defa!"

"Neden?" dedim genel olarak durumumuza. Neden ismini söylememi istemiyordu ve en önemlisi BEN CİDDEN NEDEN BURADAYDIM?

"Çünküüü..." dedi ve ben hevesle anlatmasını bekledim. Sanırım parıldayan gözlerime bir süre baktıktan sonra başını çevirerek gülmeye başladı.

"YA ÇÜNKÜ NE?"

Bir süre sonra tekrar bana döndü. "Çünkü... İstemiyorum."

Sinirlerime engel olamayıp omzuna bir tane geçirdim. O ise gülmeye devam ediyordu.
"Seni deli etmeye bayılıyorum." dedi ciddileştikten bir süre sonra. Ardından tekrar gülmeye başladı.

"Ben deli olmam bir kere,"diyerek burnumu havaya diktim, "yani en azından senin kadar değil."

Yüzüme biraz baktı uzun uzun. Bir şeyler düşünüyor gibiydi. Kendi kendine konuşur gibi yanıtladı.

"Halbuki ben sana deli oluyorum."

Bir ara nefesim kesildi. Böyle kalakaldım. Manidar bakışları dibimdeydi ama uzun kalmadı. Bir anda kocaman kahkaha attı.

"Desem kalırsın işte böyle. O yüzden demiyorum."

"Ehe. Şey. Komik. Evet. Öhö."