Vertrouw op mij || Jortini Fanfiction

~ 14 ~

Jorge POV

Ik rits mijn koffer dicht, ik check of ik alle spullen uit het appartement heb, terwijl Stephie en Peter op de bank zitten te zoenen. Serieus?

De bel gaat, ik trek een kleine sprint naar de voordeur, om snel van dat gelebber af te zijn. Daar staat Fran. Eindelijk kan ik weg uit deze nachtmerrie

'Heei bro, gaat ie een beetje?' vraagt hij als hij mij een "bro-hug" geeft. Ik knik en loop weer terug naar binnen, naar de bank waar mijn koffers en andere spullen staan die ik mee wil nemen. Ik verblijf de komende tijd bij Fran en Tini en hun ouders, we gaan een lege kamer op de begane grond omtoveren naar een kamer voor mij. Best wel fijn als je het zo bekijkt, ze voelen als mijn tweede ouders.

'Ik neem de dozen wel, wil jij mijn 2 koffers meenemen? Ik loop wel meerdere keren.' Vraag ik hem terwijl ik een doos op pak. Zijn ogen staan gericht op het zoenende "stel" en hij trekt er een vies gezicht bij. Ik zwaai met mijn hand voor zijn ogen om hem weer bij te krijgen. Hij schud zijn hoofd snel en pakt een koffer.

'There we go!' roept hij en we beginnen alles in de auto te laden.

'Het past net' juich ik als ik de laatste doos ik de auto zet en hem dicht doe. Ik loopt naar de passagierskant en stap in.

'Heb je al een idee voor je kamer?' vraagt hij me. Ik glimlach en knik. Ik begin mijn ideeën te vertellen.

'Wow dat wordt echt een nice kamer!' meent hij, ik lach.

Fran stopt de auto voor het huis. Ik stap uit en begin alles naar binnen te brengen, en met de hulp van Fran waren we binnen een kwartiertje wel klaar.

'Fran?' komt zijn moeder binnengelopen. 'Ah Jorge, hoe gaat het schat?' vraagt ze terwijl we elkaar 3 zoenen geven. Ze is echt een schat van een vrouw.

'Heel erg bedankt dat ik hier mag blijven' bedank ik haar met een lieve glimlach.

'Geen probleem jongen, je voelt als een zoon voor me' vertelt ze me en legt haar hand op mijn wang. 'Het is al erg genoeg dat je ouders in Mexico wonen' Ja dat klopt, mijn familie woont in Mexico, maar ik heb altijd bij mijn tante gewoond, daardoor heb ik Tini leren kennen, en toen ben ik op mn 17e met Stephie gaan samenwonen, ja een beetje vroeg, maar ik dacht 3 maanden geleden dat het goed tussen ons ging, maar ja blijkbaar niet.

'Over jouw kamer gesproken, ik wil dat jullie, en Tini als ze het ziekenhuis uit mag, in een hotel gaan slapen. Omdat we alle drie jullie kamers gaan verbouwen, en jullie mogen ze niet zien' lacht ze, ik word meteen enthousiast.

Tini POV

Ik lig nu ongeveer 5 dagen in t ziekenhuis, en ik mag eindelijk het ziekenhuis uit, ik wacht nu tot iemand me komt ophalen. Maar ik hoef niet lang te wachten want de deur gaat al open, ik zie langzaam Jorge in mijn zicht komen, met een blij gezicht. Ik glimlach naar hem, ik ben blij hem weer blij te zien, afgelopen dagen was hij best depri, vanwege de breuk met Stephie. Ik begrijp hem volkomen, dat had ik ook met... Peter... Ik moet he echt vergeten.

'Heey Martu!' roept Jorge vrolijk en komt op me afgelopen, ik sta met moeite op, en vlieg zo snel mogelijk in zijn armen. Ja, zo blij ben ik dat ik hier weg mag, ik verveelde mij hier zo ontzettend erg...

'Eindelijk ben je er!' zucht ik, hij begint te lachen, ik trek mijn wenkbrauw op. 'Waarom lach je nou eigenlijk?' vraag ik met nog steeds een opgetrokken wenkbrauw, wat hem blijkbaar harder doet lachen. Ik maak me voorzichtig los uit zijn grip en pak mijn tas voor ik de kamer uit loop richting de receptie om me af te melden. Daar eenmaal aan de beurt voel ik een lichaam tegen de mijn aan, Jorge. Zijn hand gaat richting mijn hand en neemt de tas van me over, ik wil hem tegenhouden maar ik wil niet onbeleefd zijn tegenover de receptioniste.

'U kunt naar huis gaan mevrouw Stoessel, zorgt u dat u veel rust?' verzoekt ze me vriendelijk, ik knik als antwoord, want als ik nu ga praten schiet ik in de lach door Jorge die me aan het kietelen is. 'Dan geef ik u het telefoonnummer van uw dokter voor het geval er iets niet goed gaat.' Legt ze me met een lieve glimlach uit. Ik glimlach terug naar haar en we wensen haar en prettige dag toe voordat we richting de auto lopen om naar het hotel te rijden.

'Waarom moest je me nou zo nodig kietelen terwijl ik tegen haar aan het praten was?' schreeuw ik fluisterend. 'Het was super ongemakkelijk' fluister ik er nog achteraan. Hij moet alleen maar lachen en klikt de auto van het slot, ik loop naar de passagierskant om de deur te openen en te zitten, maar Jorge komt joggend mijn kant op en opent mijn deur voor ik het zelf kan. Ik lach naar hem en stap ik, en hij wacht tot ik goed zit en sluit dan mijn deur. Hij jogt naar de andere kant en gaat zelf ook zitten. Hij start de auto, en geeft gas. Op naar het hotel.

'We zijn er' hoor ik Jorge zachtjes in mijn oor fluisteren. Ik open mijn ogen en knipper een paar keer om aan het licht te wennen. Ik draai mijn hoofd richting de zijne en glimlach. Hij helpt me met het uitstappen en zet de auto op slot. Hij komt naast me lopen, ik voel af en toe zijn hand tegen de mijne. De verleiding om het te pakken is groots, maar ik besluit me in te houden met de gedachte dat het net uit is met Stephie. Maar toch blijkt dat hij zich niet weet in te houden als hij mijn hand voorzichtig vast houd. Ik draai mijn hoofd naar zijn richting, maar zijn blik staat strak naar voren. Ik zucht en laat zijn hand gaan als we bij de lift aankomen. De lift gaat open en we stappen in, Jorge drukt het knopje van de 5e etage in en we gaan omhoog. Bij de 3e etage maken we een tussenstop, een oud vrouwtje stapt in met een rollator.

'De jeugd van tegenwoordig is veel te snel verliefd' mompelt ze als ik voor hij aan de kant ga. Ze kijkt glimlachend mij en geeft Jorge een knipoog. Waarna we elkaar aankijken en glimlachend de lift uitlopen naar onze kamer.

~~~

Nieuw deel, omdat ik jarig ben!
Wat willen jullie nog in deze story lezen?