Vertrouw op mij || Jortini Fanfiction

~ 36 ~

'Wordt je wakker?' hoor ik. Ik zucht en open langzaam mijn ogen, maar sluit ze meteen. Waarom heb ik gisteren het gordijn niet dicht gedaan?
'mm?' Ik ben te lui om te praten.
'Tini, over een uur vertrekken we naar Parijs, dus schiet op.' zeurt mijn moeder en loopt even later de kamer uit. Ik sla het dekbed met een zucht van me af en gooi mijn benen uit bed. Ga ik voor een comfortabele outfit of iets casual?  Comfortabel natuurlijk. Ik loop naar de kast en pak er mijn grijze joggingsbroek en de sweater van Jorge. Niet die van ons samen, maar degene die ik van hem heb gestolen. Gni gni gni. 
'Tini?' 
'Jaa?' roep ik. 
'Ontbijt!' Ik trek snel de sweater over mijn hoofd en ren de trap af. Ik heb zin in Parijs!

'Hebben jullie alles?' Vraagt mijn moeder als we na een uur in de auto zitten.
'Ja.' Zeggen we allemaal. Mijn vader start de motor, en ik leg mijn hoofd op de schouder van Fran. Ik heb nog wat slaap nodig.

Jorge POV

'Slaapt ze?' Vraag ik Fran, Tini zit tussen ons in en heeft nog niets gezegd. Fran haalt voorzichtig wat haar voor haar gezicht vandaan en knikt dan. Ze slaapt dus.
'Ik ga ook pitten.' Fluistert hij. Ik knik en doe mijn oortjes in. Muziek dan maar. 

'Jorge?' Een gewicht komt op mijn schouder te liggen. Ik kijk tussen mijn wimpers door en zie Tini met haar hoofd op mijn schouder liggen. Ik open mijn ogen volledig en kijk haar vragend aan.  'Mag ik meeluisteren met je muziek, mijn telefoon is leeg.' ik knik en haal een oortje uit mijn oor. Ze pakt hem aan en maakt hem schoon met haar mauw voor ze hem in haar eigen oor stopt. Ik geef haar mijn telefoon.

'Kies maar een nummer uit.' Zeg ik dan. Ze tikt mijn telefoonwachtwoord in en gaat naar Spotify, en natuurlijk zet ze haar eigen afspeellijst op. Justin Bieber is door de oortjes te horen. Ik sluit mijn ogen, en dan heb ik pas door hoe moe ik ben. Ik val bijna direct in slaap. 

'Wakker worden!' Wordt er hard geroepen, ik schik wakker en spring op. Maar ik stoot daardoor natuurlijk mijn hoofd, we zitten nog steeds in een auto. Fran en Tini gaan naast me helemaal stuk, maar ik wrijf met een pijnlijk gezicht over mijn hoofd. 
'Gaat het?' grinnikt Tini. Ik knik.
'Waarom moest ik wakker worden?' Vraag ik dan uiteindelijk.