Vertrouw op mij || Jortini Fanfiction

37 (The End)

'Disney!' Roept Tini enthousiast. Na een lange reis zijn we er eindelijk. De meeste zijn suf door de reis, maar Tini, zij is over enthousiast.
'Er heeft er eentje zin in. Volgens mij.' Zucht Fran. Hij is nog een beetje chagrijnig van de reis.
'Jij niet dan?' Vraag ik aan hem. Hij haalt zijn schouders op en doet zijn oortjes is. Laten we hem maar even met rust laten, anders verpest hij gelijk iedereens humeur.
'Gaan we nou snel naar het hotel, ik wil namelijk snel het park in! Ik wil in alle attracties.' Roept Tini en staat al een eindje verderop klaar met haar koffer en rugtas. We lopen naar haar toe. 'Doe maar rustig, we komen eraan.' Zegt de moeder van Tini.

'Oh nee, er staat een onwijs lange rij voor de ingang, dit gaat uren duren.' Zucht Tini en komt tegen me aan hangen. 'Nou dat zal vast wel mee vallen.' Zeg ik. 'Kijk maar hoe snel het allemaal gaat, we zijn zo aan de beurt.' En zoals ik zeg zijn we 20 minuten later aan de beurt. We lopen naar binnen en de sfeer is meteen geweldig. Toch ben ik gespannen, geen idee waarom. We zijn in disney!
'Kom, ik wil snel naar de attracties, voor het druk wordt.' Zegt Tini. 'Laten we gaan dan.' Zeg ik. We willen gaan lopen. 'Gaan jullie maar samen lopen. Wij hoeven niet zo nodig in alle attracties, dan kunnen jullie je eigen gang gaan.' Zegt oma. Ze geeft me een knipoog, net als Tini weg kijkt. Ik glimlach naar d'r en knik. 'Kom dan gaan we.' Ik pak Tini's hand vast en trek haar mee, verder het park in.

We hebben de eerste attracties gehad, Tini wilde zo nodig in elke attractie die we tegenkwamen. Maar gelukkig waren het wel leuke attracties. We lopen nu richting het kasteel van doornroosje, hier wilde Tini een foto maken. Zo'n typische tumblr foto. Ik vind het allemaal wel prima. Ze heeft van die minnie mouse oortjes gekocht en staat klaar voor de foto. Ik pak mijn telefoon en maak er een aantal.
'Hee, jullie zijn ook hier. Nou dan hoef ik jullie niet te bellen om hier af te spreken.' Zegt de vader van Tini. De moeder, oma en broer lopen achter hem. 'Pap, ga nou aan de kant, je staat in mijn foto!' Zeurt Tini. We beginnen allemaal te lachen. 'Zal ik anders een foto van jullie samen maken?' Vraagt hij. Ik knik. 'Jaa, kom Jorge. Ik wil op je rug.' Zegt Tini. Alles gaat volgens plan. Ik loop er naartoe en Tini klimt op mijn rug. Haar vader staat klaar om de foto te maken. Van de zijkant filmt de moeder alles, precies zoals ik vroeg. Met Tini op mijn rug draai ik mijn hoofd naar d'r toe.
'Lieve Tini, je bent de mooiste en liefste meid die ik ken. Dit is al een magische plek, maar ik wil de magische woorden uitspreken, hier op deze plek. Zodat je het nooit vergeet.' Voorzichtig zet ik haar neer en ga ik voor haar staan, pak haar beide handen vast en kijk haar nog steeds aan. 'Ik ben verliefd op jou en ik houd van jou. Wil je mij gelukkig maken en ja zeggen op mijn vraag. Wil je mijn vriendin zijn?' Het is eruit, ik kan nu niet meer terug. Tini is voor een paar seconde stil voor ze begint te blozen en knikt. 'Ja ik wil ook graag jouw vriendin zijn, als jij mijn vriendje wilt zijn.' Ik knik. 'Ik houd ook van jou' Glimlacht ze dan. Ik leg mijn hand op haar wang en leun naar haar toe. Ik kus haar, mijn vriendin. En dit, zal ik nooit vergeten.

The end

Bedankt voor het lezen van dit boek, ik heb over de laatste paar hoofdstukken veel te lang gedaan, sorry daarvoor. Maar ik weet wel dat ik het geweldig vond om te schrijven. Bedankt voor alle stemmen en lieve reacties 💕