Lucas.

Hoofdstuk 9 - Het etentje

Lucas Hale

We zitten inmiddels in de auto, het is nu half zeven s'avonds. Sarah is bij mijn opa en oma, omdat dat etentje veel ste laat voor haar zou worden. We rijden op weg naar Wendy en haar familie. Ik hoop dat het meisje een beetje knap is, en dat ik haar kan nemen.

"Je gedraagt je wel als een gentleman hè." Mijn moeder aait over mijn wang met haar vinger. Ze denkt soms dat ik net een klein kind ben.
Ik sla haar hand weg en staar uit het raam. We rijden een straat in met vrijstaande huizen.

"U heeft uw bestemming bereikt." Mijn vader schakelt de TomTom uit, en stapt uit de auto. Ik klik mijn gordel los, en neem het cadeautje wat naast me op de stoel ligt mee. Mijn ouders lopen hand in hand voorop terwijl ik er maar achteraan banjer. Ze willen nu opeens een super rijke en nette  familie zijn. Ik gniffel bij die gedachtes.

Wat nou, als ik dat zou verpesten?

Mijn vader belt aan, en Wendy staat in de deuropening. Ze begroet ze met een kus, als ze mij ziet glimlacht ze lief naar me. Ik geef haar een hand, en overhandig haar het pakketje. "Bedankt, lieverd!" Ze schenkt me nóg en glimlach. Ik glimlach maar flauwtjes terug, en loop naar de rest van de familie.

Ik begroet de vader ook, en loop door naar de jongen die verveelt erbij staat te kijken. Ik geef hem een brohug, wat alle jongens doen (tenminste de normale.)
Ik loop verder achter mijn ouders de eetkamer binnen.

"Neem plaats, de lasagne is bijna klaar." Mijn moeder trekt de stoel naar achter, en neemt plaats. Ik besluit naast haar te gaan zitten. Waar dat meisje is waar ze het in de winkel over had, i don't know.

(Oké sorry mensen nu komt wel een cliché stukje. Maar dit kon ik gewoon niet laten ;)

"Lucas?" Wendy roept mijn naam vanuit de keuken. "Ja mevrouw?" Ze schenkt me alwéér een glimlach. "Je mag Lucy wel ophalen, ze zit boven op haar kamer." Bij de naam Lucy krijg ik een grijns op mijn gezicht. Mijn dag kan niet meer stuk! Ik knik, en loop naar de gang.

Here's comes Brucy ! (Media) ( dit moest even, ik kon het niet laten xD)

Ik loop naar boven, alleen ik heb geen idee waar haar slaapkamer is. Ik loop allerlei kamers binnen, maar geen een daarvan is de hare. Uiteindelijk loop ik de zoldertrap op, en zie haar op haar bed zitten. "Hey." Ze schrikt op, en kijkt me met een geschrokken blik aan.

"W-w-wat doe je hier?!" Ze staat op van haar bed, en loopt naar me toe. "Ik ben de zoon van je moeders vriendin." Grijns ik. Ze rolt met haar ogen. Ik had niet anders verwacht. Ik grinnik. "Wat lach je?" Vraagt ze bot. "Oh gewoon, je rolt veel met je ogen. Pas maar op straks rollen ze er nog uit." Ze rolt er alweer met haar ogen, ik schiet in de lach. "Pas maar op straks rollen ze er nog uit." Imiteert ze me na, alleen dan in een zeurderig stemmetje. "Kom je nog of, blijf je daarstraks en rol je met je ogen." Grinnik ik. Ze face-palmt zichzelf, en duwt me aan de kant. Zo loop ik achter haar de trap af.

"Zo, Lucas heb je een bijbaantje?" Ik kijk haar vragend aan. Een tiener moet toch geen bijbaan hebben? Nu kan ik nog genieten van zijn leven! Ik dacht het niet!

"Nee," ik prik een stuk lasagne aan mijn vork. "Lucy doet de kranten!" Vertelt ze trots. Ik grijns naar haar, Lucy schud haar hoofd. "Dat weet ik. Ik kwam haar laatst tegen." Grijns ik. "Oh ja?" Vraagt mijn moeder verbaast. Ik knik, "bij de deur zelfs." Grijns ik. Lucy geeft me een waarschuwende blik, maar ik negeer het. "Oh wat leuk!" Zegt Wendy enthousiast. Ik grijns naar Lucy. "Lucy zit ook bij mij in de klas. We hebben het heel gezellig, toch Lucy?" Dit was waarschijnlijk voor haar het nippertje. Ze gaf me een harde trap tegen mijn scheenbeen, ik kreunde en greep naar mijn been. Ik keek Lucy boos aan, terwijl zij arrogant het 'stof' van haar schouder weg veegde. "Gaat het jongen?" Wendy kijkt me bezorgt aan. "Ja, alles goed." Kreunde ik.

We waren eindelijk klaar met eten, en zaten nu met zijn allen in de woonkamer. Onze ouders slurpten van de koffie, en Liam was boven. Ik zat zwijgend naast Lucy. "Laten jullie anders even samen Dinkie uit!" Lucy geeft een moeizame kreun, maar ik sprint gelijk op. "Dat lijkt me leuk Mevrouw." Lucy kijkt me boos aan, en sjokt naar Dinkies mand. "Noem me maar gewoon Wendy!" Schreeuwt ze me nog na. Dinkie ligt te snurken in zijn mand, wat best grappig is.

(Dinkie is btw de Mopshond van Lucy.)

We lopen inmiddels buiten, ik heb Dinkies riem vast. Lucy loopt volgens mij zowat een kilometer achter mij. Dinkie snuffelt aan alles wat voorbij komt, best schattig. "Ik heb het kou-hout!" Schreeuwt Lucy. "Zo leef jij ook nog?" Grap ik. Ze kijkt me quasi boos aan. "Ja, helaas wel." Ik grinnik, en kom naast haar lopen. "Hier kom, ik kan je zo warm maken." Ik sla mijn arm om haar schouder heen, dit is de eerste keer dat ze hem niet wegslaat. Dat verbaast me. Ze legt haar hoofd op mijn schouder, wat me nog meer verbaast. Ik zal er bijna iets van denken.

Dinkie heeft geplast en gepoept. We hangen onze jassen weer op, en lopen de woonkamer weer in. "Wat te drinken?" Bibbert Lucy. Ik knik, en loop met haar mee in de keuken. "Heb je het zo koud?" Ze knikt, en schenkt twee glazen cola in. "Kom we gaan wel naar boven, bij die oudjes hoef ik niet te zitten." Ik lach om haar woorden, en volg haar de trap op.

"Netflix?" "Ja, doe maar." Ze pakt haar laptop en ploft op haar bed. "Kies jij maar een film." Ze schuift de laptop mijn kant op, ik zit ondertussen ook op haar bed. "Welke film is dit?" "The Shinning." Grijns ik. "Een horror zeker?" Ik knik, en ze rolt alweer met haar ogen. Na zo'n uurtje ligt Lucy tegen mijn schouder aan. Ze staat onverwachts op. "Ik ben zo terug, even andere kleren aandoen." Ik zet de film op pauze, en wacht tot ze terugkomt.
Ze heeft een grijze jogging met een Nike shirtje aan. Ze komt weer tegen me aanliggen.

Wanneer de film net spannend begint te worden, slaat Lucy haar armen voor haar ogen, en kruipt ze dichter tegen me aan.

Als de ondertiteling tevoorschijn komt, zie ik dat Lucy in slaap is gevallen. Ze heeft haar handen op mijn sexy sixpack liggen, en haar mond een stukje open. Cutie.

"Alles goe- aawh!" Wendy onderbreekt haar eigen zin. "Hoelang slaapt ze al?" "Zo'n half uurtje geloof ik." Ze knikt, en kijkt me bedachtzaam aan. "Weetje wat Lucas, blijf ook maar slapen. Dat zal Lucy vast fijn vinden. Ik overleg het wel met je ouders." Wendy verlaat de kamer weer, en ik hoor de voetstappen van de trap. Ik krijg een grijns, ik kan hier gewoon blijven slapen. Nice.

Ik kruip zelf nu ook onder de dekens, naast Lucy. Ze slaapt nog steeds.
Ik geef haar een kus op haar kruin, en sluit mijn ogen.

Deze dag kan niet meer stuk!

YEEY ALWEER EEN DEEL!
DIT DEEL IS BETERRR EN LEUKERR!
Wat vinden jullie ervan?!?!
xoxo ❤️