"เพี๊ยะ!!..เพี๊ยะ!!..."เพียงก้าวเข้าบ้านมือเรียวยาวของเมฆาก็ตวัดตบหน้าดารารายจนหญิงสาวถลาทรุดลงกับพื้น
"ตายแล้วอะไรกันนี่??...หยุดนะเมฆาลูกทำแบบนี้กับผู้หญิงได้ยังไง..."บุหลันอุทานอย่างตกใจรีบเอาตัวเองเข้าไปขวางไว้ระหว่างลูกชายและลูกสะใภ้
"หลีกไปท่านแม่...ลูกจะทำโทษนางผู้หญิงเพศยา มันเห็นไอ้นาคีดีกว่าลูก...."เมฆาคำรามออกมาในตากราดเกรี้ยว ไม่มีร่องรอยว่าไม่สบายจนต้องรีบกลับออกจากงานเลี้ยงเลยสักนิด
"ใช่...ข้าเห็นเขาดีกว่าท่าน...ดีกว่าเป็นร้อยเป็นพันเท่า..."เป็นครั้งแรกที่ดารารายกล้าลุกขึ้นมายืนเถียงกับเมฆาตรงๆ
"ดาราราย....เจ้ากล้าว่าข้าอย่างนั้นเหรอ...''เมฆาตวาดออกมาเสียงดังก่อนผลักบุหลันออกไป เงื้อมือขึ้นตบร่างบางของดารารายจนกระเด็นก่อนนั่งคร่อมร่างบางไว้ใช้สองมือจับลำคอเล็กๆบีบราวเป็นคนเสียสติ
"หยุดนะเมฆา...หยุด...พวกเจ้าจับตัวลูกข้าแยกออกมาสิ..."บุหลันกรีดร้องอย่างตกใจก่อนหันไปสั่งบ่าวไพร่ที่ต่างยืนมองนิ่งเพราะคำสั่งเด็ดขาดของเมฆาคือถ้าไม่ได้สั่ง...ห้ามสอด
เมฆายืนกำมือแน่นหอบหายใจหลังบุหลันแยกดารารายออกไป เขาโกรธ เขาเกลียด ทุกคนที่เห็นนาคีดีกว่าเขา ดาราราย!!นางกล้าดียังไงที่กล้าเถียงเขา กล้าพูดออกมาว่านาคีดีกว่าเขา
"เมฆา...."บุหลันเรียกลูกชายเบาๆ
"ออกไป...."เสียงลอดไรฟันพร้อมดวงตาแข็งกระด้างทำให้บุหลันกลืนนำ้ลายอย่างลืมตัวมองลูกชายตัวเองที่เลี้ยงมากับมือที่ตอนนี้เปลี่ยนไปราวเป็นคนแปลกหน้า
"เมฆา...นี่...แม่...นะ..."บุหลันยังคงทำใจกล้าเอ่ยออกมาตะกุกตะกัก
"ออกไป....ออกไป๊...ข้าอยากอยู่คนเดียว..."อาการหอบหายใจพร้อมตะโกนไล่ทำให้บุหลันต้องรีบผลุนผลันออกไป
"นาคี...ทำไม...ทำไมพี่จึงมีทุกอย่างที่ข้าไม่มี...ทำไมพี่จึงได้ทุกอย่างที่ข้าไม่ได้...มันไม่ยุติธรรมเลยโลกนี้ชั่งไม่มีความยุติธรรมเลย..."เมฆายกมือขึ้นจับหน้าอกเซซังไปที่เตียงราวนกปีกหัก ตอนนี้ ยามที่ต้องอยู่คนเดียวเขากลับรู้สึกเหมือนใจจะขาด...ไม่มีแม้พลังพอจะหายใจ....ชายหนุ่มทอดตัวลงบนเตียงอ้าปากหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า...
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Key-blood(END)
Разноеชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
