"ฮาน่า...นางเป็นตัวอะไร..."เมฆาถามฮาน่าจ้องมองร่างเล็กๆที่เคลื่อนตัวเข้าหาเมลช้าๆ
"นางคือแม่มด....แม่มดสีนำ้เงินแห่งอารายันต์..."ผู้ช่วยหนุ่มของฮาน่าเป็นคนตอบแทนเมื่อฮาน่าเอาแต่จ้องมองมิกาย่าอย่างตกตะลึง
"แม่มด!!...แล้วมาทำบ้าอะไรที่หมู่บ้านนักล่า....."เมฆาตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจแต่ก็ไม่กล้าเข้าใกล้มิกาย่าท่ีตอนนี้ก้าวเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเมลที่เงยหน้ามองใบหน้าเล็กๆราวโดนมนต์สะกด มือเล็กๆยกขึ้นโบกเบาๆปลดปล่อยให้เมลเป็นอิสระ
"เฮ้ย!!...หยุดนะเจ้าจะทำอะไร...."เมฆาถลันออกมาอย่างไม่พอใจแต่กลับถูกคนของฮาน่าดึงตัวไว้ก่อนจะกล่าวเตือนเสียงเรียบ
"อย่าดีกว่า...เจ้าสู้นางไม่ได้หรอก..."
"แต่นางกำลังจะปล่อยตัวประกันของข้า..."
"โฮ๊กกก!!...แล้วเจ้าจะเก็บตัวประกันไว้ทำไมถ้าต้องแลกด้วยความแหลกสลายของเจ้า..."เมฆาก้มหน้าถอยกลับมาเมื่อถูกตวาดพร้อมเสียงคำราม
แต่เสียงทะเลาะและการโต้เถียงของเหล่าแวมไพร์กลับไม่ได้ทำให้มิกาย่าสนใจเลยสักนิดราวกับว่าดวงตาทั้งคู่มองไม่เห็นสิ่งใดหูทั้งคู่ไม่รับรู้ถึงสรรพเสียงใดสมาธิทั้งหมดจดจ่ออยู่ที่เมลเมื่อร่างเล็กๆทรุดลงมือน้อยๆประคองสองแก้มบวมแดงของเมลไว้ อย่างช้าๆเมื่อเมลทอดตัวลงนอนใช้ศรีษะหนุนตักเล็กๆก่อนหลับตาลงราวกับควบคุมตัวเองไม่ได้. ริมฝีปากเล็กๆอ้าออกช้าๆก่อนปล่อยควันสีนำ้เงินออกมาล่องลอยห่อหุ้มและปกคลุมทั้งคู่ไว้
"นางจะทำอะไร...."เมฆายังอดถามต่อไม่ได้กับพฤติกรรมแปลกๆของมิกาย่า
"ผลึกจันทรา...เจ้าทำอะไรพวกนางไม่ได้อีกแล้ว..."ผู้ช่วยหนุ่มของฮาน่าตอบก่อนก้าวไปยืนใกล้ๆฮาน่าที่ตอนนี้จ้องดูกลุ่มควันสีนำ้เงินที่จับตัวกันหมุนวนห้อมล้อมร่างผู้หญิงสองคนอยู่ก่อนเริ่มเปลี่ยนเป็นลูกแก้วสีนำ้เงินห่อหุ้มทั้งคู่ไว้ราวเป็นปฎิมากรรมชิ้นเอก
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Key-blood(END)
Разноеชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
