บลู อาย

909 34 6
                                    

เสียงเคาะประตูทำให้อีธานอมยิ้มไอ้เด็กบ้านั่นชอบทำอะไรประหลาดประหลาดเสมอแต่เขาก็ยังมีแก่ใจเดินมาเปิดให้แต่คนที่ยืนหน้าตาตื่นอยู่หน้าประตูกลับกลายเป็นเด็กผู้หญิงที่ในอ้อมแขนโอบหนังสือเล่มใหญ่สีดำไว้แน่น

"เจ้า...เป็นใครกัน..."อีธานอุทานออกมาแต่คัมภีร์คืนชีพในอ้อมแขนเล็กๆนั่นก็ทำให้เขาเบาใจว่าอีกฝ่ายเป็นคนของโจน

"โจนมาถึงแล้วเหรอ...อีธาน..."เสียงถามดังมาจากในบ้านบอกให้รู้ว่าอีธานไม่ได้อยู่คนเดียว

"ยังครับนายท่านแต่เป็นเด็กผู้หญิง..."อีธานรายงานเมื่อเปิดประตูกว้างขึ้น

"หือ!...งั้นเจ้าตามไปดูโจนหน่อยเถอะ...ส่วนเจ้าเข้ามาก่อนสิ....."เลธีสั่งอีธานเบาๆก่อนเชิญแขกเข้าบ้าน แขกที่เขารู้สึกคุ้นหน้าอย่างประหลาดดวงตาสีนำ้เงินแฝงแววตื่นกลัวคู่นี้เขาเคยเห็นมันที่ไหนกันนะ

มิกาย่าเงยหน้ามองชายหนุ่มผมสีเงินตรงหน้าก่อนขมวดคิ้ว เธอเคยเจอผู้ชายคนนี้ที่ไหนนะดวงตาสีฟ้าที่เรียบเฉยคู่นี้เธอเคยเห็นมันมีแววอย่างอื่น...ใช่เจ็บปวด สูญเสีย แววตาแบบนั้นจากดวงตาคู่สีฟ้าคู่นี้...แล้วที่ไหนละ...เมื่อไหร่กัน.....

"เจ้ามาด้วยกันกับโจนหรือ..."เลธีถามเมื่อนั่งลงบนเก้าอี้กลางห้อง สาวน้อยกอดหนังสือในมือแน่นขึ้นเมื่อพยักหน้าเบาๆ

"ไหนเข้ามาใกล้ๆข้าสิ...ขอข้าดูหน้าเจ้าชัดๆหน่อย...."เสียงเรียกเบาๆนั้นราวเป็นมนต์สะกดมิกาย่าเดินช้าๆเข้าไปหาเลธีก่อนหยุดลงตรงหน้าชายหนุ่มเงยหน้าสบตาสีฟ้าเรืองแสงที่จ้องมาอย่างว่าง่าย

"เจ้า...ใช่นางจริงๆ..."เลธีอุทานเบาๆยื่นมือมาจับปลายคางเล็กๆให้เงยขึ้น ดวงตาสีนำ้เงินคู่นี้เขาจำได้แล้วว่าเคยเจอที่ไหน

"เสตลล่า..."เลธีเอ่ยออกมาเบาๆ

".............."ไม่มีเสียงตอบมีเพียงดวงตาสีนำ้เงินที่จ้องมองเขาอย่างสงสัย

Key-blood(END)Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum