มิคาเอลวางหนังสือเล่มใหญ่สีดำสนิทลงตรงหน้าโจนที่ตอนนี้ถูกพันธนาการแขนขาด้วยโซ่ตรวนเส้นโต ชายหนุ่มเหลือบตามองหนังสือนิ่งๆก่อนเบือนหน้าไม่พูดจา
"ตอบข้าสิโจน...มันใช้ยังไง..."มิคาเอลเอ่ยถามเสียงเครียด
"ข้าไม่รู้...."โจนตอบเรียบๆไร้ความรู้สึก
"แต่มีแค่เจ้าที่เปิดมันได้...ข้อความข้างในเป็นอย่างไรเจ้าย่อมต้องรู้ดี...."มิคาเอลเริ่มเสียงดังอย่างสะกดอารมณ์ไม่อยู่...เขารู้ว่าเทโรและเลธีกำ ตามมาเขาเหลือเวลาอีกไม่มากกับการเค้นเอาความลับเกี่ยวกับคัมภีร์คืนชืพจากโจน
"ข้าไม่รู้..."แต่คำตอบก็ยังคงเป็นคำเดิม
"เจ้ากำลังท้าทายข้า....พวกเจ้าจับมันไปที่แท่นบูชา...."มิคาเอลกัดฟันมองโจนอย่างโกรธจัดก่อนหันมาออกคำสั่ง
แท่นบูชาตั้งอยู่เหนือแท่นทองคำซึ่งบัดนี้มีสตรีที่งดงามหลับพริ้มอยู่บนแท่น แม้เวลาจะผ่านนับพันปีนางก็ยังคงงดงามแก้มขาวอมชมพูมีเลือดฝาดริมฝีปากแดงเรื่อดุจสตรีแรกรุ่นเสียงหัวใจในทรวงอกเต้นเป็นจังหวะราวกับว่านางพร้อมจะลืมตาตื่นอยู่ตลอดเวลา
"เรื่องคัมภีร์เก็บไว้ก่อนตอนนี้...ข้าจะให้องค์ราชินีได้เสวยโลหิตของแวมไพร์ที่ใช้ชีวิตอยู่ได้ภายใต้แสงตะวัน..."มิคาเอลก้มลงกระซิบกับโจนเบาๆเมื่อใช้แท่งแก้วยาวเสียบเข้าลำคอของเขาปล่อยให้เลือดสดๆใหลไปสู่อีกด้านที่ตรงกับริมฝีปากองค์ราชินีอย่างพอดิบพอดี ริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้นรับเลือดสดๆโดยอัตโนมัติ
โจนกัดฟันแน่น....นี่คือโชคชะตาของเขางั้นเหรอเขาเกิดมาเพื่อปลุกนางแค่นั้นงั้นเหรอ.....
.................................................
นาคีจ้องมองปราสาทขนาดใหญ่ตรงหน้าอย่างตื่นตะลึงความใหญ่โตเก่าแก่ของมันข่มให้เขารู้สึกราวตัวเองยิ่งอ่อนแอและเล็กน้อยเสียเหลือเกิน มิกาย่าก็คงรู้สึกเช่นเดียวกับเขาเพราะตากลมโตสีนำ้เงินเบิกกว้างและกวาดไปรอบๆอย่างสนใจ
CZYTASZ
Key-blood(END)
Losoweชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
