ร่วมชะตา/1

1.1K 37 0
                                    

หมู่บ้านในหุบเขายามคำ่คืนกลับสว่างไสวด้วยไฟที่กำลังลุกลามบ้านช่อง ซากศพเด็กเล็กผู้ใหญ่เกลื่อนกลาดอยู่บนลานกว้าง เลธีมองภาพตรงหน้าอย่างอนาถใจ...เขามาสายไปงั้นเหรอ

"นายท่าน...น่าจะเป็นฝีมือคนของท่านมิคาเอลนะขอรับ..."อีธานออกความเห็นเบาๆเมื่อพลิกดูรอยเขี้ยวที่คอศพ

"ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย...นี่ไม่ใช่ฆ่าเพื่อเป็นอาหารแต่ฆ่าเพื่อความสนุก...พวกเขากำลังทำผิดกฎ..."เลธีเอ่ยออกมาเบาๆขณะดึงผ้าเช็ดหน้าขาวสะอาดมาปิดจมูกเขาไม่ชอบกลิ่นคาวเลือดที่ผสมปนเปมากับกลิ่นมอดไหม้ของบ้านเรือน

คิ้วเรียวของคนหน้าขาวขมวดมุ่น มิคาเอลกำลังแสดงให้เขารู้ ว่ารู้ความเคลื่อนไหวระหว่างเขาและ
เทโร...แต่เขาเองกลับไม่รู้ว่าคนของหมอนั่นได้ตัวเด็กไปหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆคนของมิคาเอลกำลังละเมิดกฎเข่นฆ่าคนโดยไม่มีเหตุผลต่อไปทุกอย่างก็จะเลวร้ายเขามั่นใจว่านักล่าแวมไพร์ต้องไม่พอใจและไม่อยู่เฉยแน่ๆ

"นายท่าน...ธุระที่หมู่บ้านนี่คืออะไรหรือขอรับ..."อีธานถามเบาๆเมื่อเจ้านายเอาแต่ยืนนิ่งกวาดตามองไปรอบๆ

"หาคน...เทโรบอกข้าว่าเขาทิ้งเด็กไว้ที่หมู่บ้านนี่ให้ช่วยดูแลให้ด้วย...แต่ข้ากลับมาไม่ทัน..."

"แล้วจะทำอย่างไรต่อไปเล่าขอรับ...."

"กลับไปก่อน...ข้าต้องการรายละเอียดมากกว่านี้...เทโรต้องบอกทุกอย่างกับข้าถ้าต้องการให้ข้าช่วยเหลือ..."แล้วร่างสูงก็โผขึ้นฟ้าสยายปีกออกบินหายไปในความมืดพร้อมพ่อบ้านคนสนิท

...............................................

โจนเอนตัวลงนอนบนฟูกเล็กๆที่มายาหามาปูให้เขาที่มุมกระท่อม นี่เป็นคืนแรกที่เขาใช้ชีวิตแบบที่มนุษย์ควรจะเป็น อาบนำ้แต่ตอนเย็นที่ลำธารกลับมากระท่อมกินข้าวด้วยกันก่อนจะเข้านอนเพราะปกติแล้วพ่อจะทิ้งเขาไว้ในบ้านเพียงลำพังในช่วงกลางคืนหลังจากนอนทั้งวันทุกคืนพ่อจะออกไปนอกบ้าน กลับมาอีกทีก็ค่อนดึก จึงไม่ได้สนใจว่าเขาจะนอนหรือจะทำอะไรในเวลากลางคืน และตอนนี้เขาก็ไม่ง่วงเลยสักนิด กลิ่นควันไฟที่ลอยมาตามลมทำให้เขาคิดถึงหมู่บ้านที่หุบเขาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม....โจนเหลือบมองสองแม่ลูกที่นอนอยู่อีกมุมหนึ่งของกระท่อมทั้งสองคนคงหลับไปแล้วมีแต่เขาที่นอนไม่หลับ ร่างเล็กๆขยับตัวลุกขึ้นช้าๆคว้าหนังสือเล่มใหญ่สีดำใต้หมอนมากอดไว้ก่อนจะย่องเงียบออกนอกกระท่อมไป

Key-blood(END)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz