เมลออกวิ่งเต็มฝีเท้าโดยไม่รู้ทิศทางรู้แค่ตอนนี้ความกลัวจับขั้วหัวใจ สิ่งเดียวที่ทำได้คือวิ่งและวิ่งเสียงขยับปีกและเสียงหัวเราะแหลมเล็กไล่หลังมาห่างๆยิ่งต้องทำให้เร่งฝีเท้า
"ข้าชอบเหยื่อที่แข็งแรง...เลือดที่สูบฉีดทำให้หวานอร่อยวิ่งไปอาหารข้า..."เสียงพูดไล่หลังทำให้แทบหมดแรงอดไม่ได้ที่จะเหลียวไปมอง หญิงสาวผมยาวสยายแยกเขี้ยวบินตามมาในระยะประชิด
"บึ๊ก!!....โอ๊ะ...!!..."ร่างบางชนเข้ากับอะไรบางอย่างก่อนสิ่งนั้นจะกอดเธอไว้เล็งปืนในมือไปที่ร่างค้างคาวผีสาวก่อนลั่นไก
"ปัง!..ปัง...."ร่างค้างคาวสาวผงะไปด้านหลังยกมือกุมอกตาโตเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อก่อนจะร้องโหยหวนแล้วร่างกายก็ชักกระตุกหลายครั้งก่อนค่อยๆสลายหายไปต่อหน้าต่อตา เมลเข่าอ่อนจนแทบทรุดลงไปกับพื้นถ้าไม่ติดอ้อมกอดแข็งแรงที่โอบเอวเธออยู่
"เป็นอะไรไหม...ไอ้หนู...."นาคีถามร่างที่เบิกตากว้างเข่าอ่อนอยู่ในอ้อมแขน..อาการส่ายหน้าบอกให้รู้ว่าอีกฝ่ายแค่ตกใจ
"ยาย!...ยายข้า..."เมลอุทานออกมาเมื่อนึกขึ้นมาได้รีบดิ้นออกจากอ้อมแขนวิ่งกลับไปกระท่อมอย่างรีบร้อน
แต่กระท่อมเล็กๆของเมลกำลังถูกไฟเผาไหม้จนเกือบหมด ร่างบางทรุดลงร้องให้ออกมาอย่างหมดแรงเธอไปไม่ไหวอีกแล้ว เธอทิ้งยายไว้ได้ยังไงเมลโทษตัวเองอย่างเสียใจ
"ยาย...ข้าขอโทษ...ยาย...."
"ไอ้หนู...อย่ามัวร้องให้...ที่นี่มันอันตรายมากับข้าจนกว่าอาทิตย์จะขึ้น..."
"แต่ยายข้า...."
"ยายเจ้าตายแล้ว...แต่คนอื่นที่ยังไม่ตายกำลังรอพวกเราไปช่วย...ลุกขึ้นแล้วมากับข้า..."
"แต่...ยายข้า...."
"มาเถอะน่า..."มือใหญ่หนาจับมือบางกระชากให้ลุกขึ้นก่อนลากไปด้วยกัน
................................................
จากที่สูงทำให้มองเห็นแสงไฟสว่างลุกโชนชัดเจนจากหมู่บ้านที่เพิ่งจากมาทำให้โจนใจหายวาบ...มิกาย่า อดห่วงยายตัวเล็กไม่ได้
ESTÁS LEYENDO
Key-blood(END)
De Todoชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
