แสงทองที่จับขอบฟ้าทำให้โลกสว่างไสวขึ้นอีกครั้งเสียงนกตัวเล็กๆร้องเบาๆเมื่อนาคีนั่งลงกวักนำ้ในลำธารความอ่อนล้าเพราะขาดการพักผ่อนทำให้เขาทิ้งตัวลงนั่งพักบนโขดหินขนาดใหญ่ถอนใจออกมาเบาๆ
"คงไม่มีใครอยู่แถวนี้แล้วละ ไทก้า เรากลับไปสมทบกับทุกคนที่หมู่บ้านกันเถอะ..."
"ครับ ท่านนาคี....พวกเรากลับหมู่บ้านกันได้แล้วละ..."ไทก้าหันไปออกคำสั่งกับทุกคนที่ยังกระจายกำลังเดินไปรอบๆทั่วบริเวณ
"ไทก้า...ท่านนาคี...ตรงนี้มีคนครับ..."เสียงใครบางคนตะโกนขึ้นหลังพุ่มไม้ไม่ไกลจากลำธาร
"ไหน...เขาบาดเจ็บหรือเปล่า....''นาคีลุกขึ้นก้าวยาวๆไปหาที่มาของเสียง
ภาพที่ทุกคนเห็นคือหนูน้อยสองคนที่คู้ตัวหลับอยู่ในกองใบไม้แห้งราวกับลูกกระรอกตัวน้อยที่หลับอยู่ในรัง...นาคีขมวดคิ้วอย่างแปลกใจตัวเล็กๆแค่นี้หนีมาไกลจากหมู่บ้านขนาดนี้ได้ยังไง
"นี่...นี่..ตื่นมาคุยกันหน่อยสิ..."นาคีสะกิดเบาๆทำให้ทั้งคู่สะดุ้งตื่นอย่างตกใจดวงตาเล็กๆสองคู่จ้องมองทุกคนด้วยความรู้สึกที่ต่างกันไป...ดวงตาสีม่วงเข้มเกือบดำดูหวาดระแวงและแข็งกร้าวอยู่ในทีผิดกับตากลมโตสีนำ้เงินที่มีเพียงแววตื่นกลัวนำ้ใสๆคลอเอ่อเต็มสองตา
"ตอบได้ไหมทำไมมานอนกันอยู่ที่นี่..."นาคีถามเบาๆเมื่อนั่งลงให้ความสูงไม่ห่างกันนัก
"เราหนีปีศาจมา..."เด็กชายตอบเบาๆขณะหนูน้อยอีกคนเอาแต่ก้มหน้าเกาะคนตัวโตกว่าแจไม่ยอมห่าง
"แล้วบ้านอยู่ที่ไหน...บอกได้ไหมข้าจะได้ไปส่ง...."
"............"อาการเงียบแล้วก้มหน้าทำให้ทุกคนถอนใจ
"พากลับไปท่ีหมู่บ้านก่อนเถอะครับท่านนาคี...บางทีคนที่นั่นอาจจะรู้"ไทก้าออกความเห็น
"นั่นสินะ...อยู่ที่นี่อันตรายเกินไปเจ้าสองคนไปกับข้าเถอะนะ..."คำชวนนั้นทำให้โจนต้องคิดกาก้าก็หายไปมายาก็ตายแล้วลำพังตัวเขาเองยังเอาไม่รอดแล้วจะเลี้ยงดูมิกาย่ายังไงแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนเรื่องอื่นไว้คิดอีกที...โจนตัดสินใจเมื่อลุกขึ้นดึงแขนเล็กๆคนข้างๆเบาๆ
CZYTASZ
Key-blood(END)
Losoweชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
