ตลอดบ่ายโจนเดินตามทุกคนมาเงียบๆ ทุกคนไม่ถามอะไรเกี่ยวกับเขาอีกมีเพียงดวงตาสีนำ้เงินคู่หนึ่งเท่านั้นท่ีคอยจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา
"เจ้ายังรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าโจน..."เมลถามเบาๆเมื่อเดินเข้ามาใกล้
"ไม่...ข้าสบายดี..."
"เอาละ...เราจะพักกันที่นี่...พรุ่งนี้ก่อนคำ่ก็คงถึงหมูบ้าน..."นาคีเอ่ยขึ้นเมื่อเดินทางมาถึงลำธารเล็กๆและมีลานกว้างพอจะให้ทุกคนพักผ่อนรวมกันและยังมีนำ้ให้อาบและทำอาหาร
ทุกคนต่างแยกย้ายกันนั่งพักบ้างก็ไปล้างหน้าที่ลำธารบางก็เอนตัวลงนอน โจนแยกตัวออกมาเงียบๆก่อนนั่งลงใต้ต้นไม้ริมลำธารอย่างใช้ความคิด
"โจน...ข้ามีเรื่องอยากคุยกับเจ้า...."นาคีเดินตามมาก่อนเอ่ยขึ้นนำ้เสียงจริงจัง
"คุยกับข้าเหรอ...."โจนลุกขึ้นช้าๆมายืนเผชิญหน้ากับร่างสูง
"ไม่ได้นะ....ข้าไม่ยอมให้ท่านไล่เขาไป...."เมลก้าวเข้ามาขวางระหว่างชายสองวัยที่กำลังเผชิญหน้ากัน นาคีขมวดคิ้วมองหมอจำเป็นอย่างแปลกใจ
"เมล...นี่เจ้า..."
"ขอร้องละท่านนาคี...อย่าไล่เขาไป..."เมลขอร้องออกมาจ้องตานาคีอย่างอ้อนวอน
"อะไรทำให้เจ้าคิดว่าข้าจะไล่เขาไป...แล้วเจ้าก็รู้เขาเป็นอะไร...."นาคีถามยกมือกอดอกมองฮีโร่ที่ก้าวออกมาปกป้องโจนขันๆเมื่อสายตาที่มุ่งมั่นจริงจังประดับอยู่บนหน้ามอมแมมของมันจะว่าไปก็น่ามองดีเหมือนกัน
"เขาจะเป็นอะไรก็ช่าง...แต่ข้าไม่ยอมให้ท่านไล่เขาไป เขายังเด็กเขาจะมีชีวิตยังไงถ้าต้องใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง..."
"แล้วถ้าข้าจะไล่...เจ้าจะทำอะไรข้าได้ อย่าลืมสิเมลตอนนี้ข้าเป็นหัวหน้าข้าเป็นคนออกคำสั่ง...."นั่นสินะเมลก้มหน้าทั้งตัวเองทั้งเด็กๆพวกนี้จริงๆแล้วก็ขอตามเขามาเองแท้ๆไม่ได้มีค่ามีประโยชน์อะไรกับพวกเขาเลยสักนิดติดจะเกะกะเป็นภาระเสียด้วยซำ้ ถ้าเขาจะไล่แล้วเธอมีสิทธิอะไรไปห้ามเขา
CZYTASZ
Key-blood(END)
Losoweชายหนุ่มผู้มีครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์อีกครึ่งเป็นแวมไพร์ เขาคือกุญแจสำคัญในการคืนชีพ"ราชินีแวมไพร์" เพื่อทวงสิทธิความเป็นหนึ่งในห่วงโซ่อาหาร...เขาจะเลือกครึ่งไหน ของเลือดในกายระหว่างแวมไพร์หรือมนุษย์....
