Love Made By The Scorch

Κεφάλαιο 28

Όλοι τρελαθηκαμε απο την χαρά όταν είδαμε τα φώτα της πολης. Ο Νιουτ με αγκάλιασε και χοροπηδουσαμε απο την χαρά μας. Απο το πουθενά ήρθαν ξαφνικα μπουμπουνητα. Κοιτάξαμε απο πίσω μας τον ορίζοντα. Καταμαυρα σύννεφα που δεν είχα ξαναδεί ουτε στο Γκλέϊντ έρχονταν καταπάνω μας με τεράστιες αστραπές που αστραφταν στο έδαφος .
Ως δια μαγείας χτύπησε ο συναργεμος στο κεφάλι μας που έδινε εντολές στα πόδια μας μα ξεκινήσουν να τρέχουν. Ο Μίνο ο οποίος ηταν και ο πιο γρήγορος έτρεχε μπροστά και πρώτος απο ολους και τους καθοδηγούσε ως τα φώτα.
Είχα λαχανιασει απο το τρέξιμο. Αλλά επρεπε να συνεχίσω. Κοντευμαμε. Ήθελε λίγο ακόμα.
Όταν φτάσαμε διακριναμε την είσοδο. Ο Τομας και ο Μίνο εμειναν λίγο πίσω ώστε να βεβαιωθούν οτι έφτασαν όλοι. Όταν σχεδόν μπήκαν όλοι μέσα ο Τομας και ο Μίνο έτρεξαν προς εμας.
Ελα όμως ποτ ένας κεραυνός έπεσε κατακεφαλα στον Μίνο. Εγώ, ο Νιουτ, ο Τομας, η Τερέζα και ο Φραυπαν τρεξαμε προς το μέρος του Μίνο και τον σηκωσαμε.
Ηταν μες στην στάχτη και μύριζε καμένο δέρμα. Αφού μπήκαμε μέσα τον τοποθετησαμε κάτω και προσπαθούσαμε να βρούμε σημεία ζωής πάνω στο σωμα του.
Όλοι ηταν τόσο πανικοβλημενοι ποτ δεν είχαν ιδέα για το τι να κανουν.

Τε:Ακούστε παιδιά!!!, φωνάζω, «δεν θα χάσω και τον Μινο», λέω.
Πηγαίνω στον Μίνο και κάθομαι δίπλα του. Αν είναι ζωντανός θα με βρίσει για αυτό που θα κάνω. Σηκώνω το χερι μου στον αέρα και του αστραφτω ενα δυνατό,πολύ δυνατό χαστούκι. Σηκώνεται αυτός με το μάγουλο του να πονάει και μουγκρίζει απτον πόνο.

Το:Ευτυχώς φιλε είσαι ζωντανός!
Μ:Η αδερφή σου -όταν με το καλό βγούμε ζωντανοι απο όλη αυτήν την ιστορια- δεν ξα την γλυτωσει.,λέει και εγώ του χαμογελαω.

~Ιωάννα~