Ξυπνησα την επόμενη μέρα κάπου αλλου. Τι συμβαίνει; Που βρίσκομαι; Που είναι οι άλλοι; Που είναι το Glade; Χιλιαδες ερωτήματα τριγυρνούσαν στο μυαλό μου.
«Ηρεμησε Tatum! Το χειροτερο είναι να πανικοβληθεις!!!».
Βρισκόμουν μέσα σε ενα δωμάτιο μεταλικό, με 4 κουκετες και θυμίζει φυλακή. Απο εξω ακούγονταν κραυγές. Κάποιος ή μάλλον καλύτερα κάποιοι ούρλιαζαν. Πήγα στο παράθυρο. Επειδή ήμουν κοντή για το υψος του παραθύρου , πήρα μια καρέκλα που βρισκόταν σε μια γωνία και ανέβηκα πάνω της. Ηταν βράδυ εξω. Ο ουρανός σκοτεινός. Προσπάθησα να εντοπισω αυτους που ούρλιαζαν. Ξαφνικα μπροστά στο παράθυρο εμφανίστηκε η μούρη κάποιου παραμορφωμενου. Έπεσα κάτω απο την καρέκλα και ουρλιαξα απο τον τρόμο μου. Η οψη του ηταν τόσο χαλιά. Και επίσης ικέτευε. Επαναλάμβανε το ίδιο πράγμα συνεχως: «Σκοτωσε με σε παρακαλώ!». Εγώ απο την τρομάρα μου ακόμα δεν σηκώθηκα. Έμεινα κοκκαλωμενη στην θέση μου. Ξαφνικα η πόρτα άνοιξε με δυναμη και εγώ τραβήχτηκα σε μια γωνία ζαρωμενη απο τον φοβο. Φοβόμουν για το τι θα μου κάνανε . Ασυναίσθητα ήρθε στο μυαλό μου ο Newt.
T:Newt; Που είσαι; Σε χρειάζομαι!, μονολογησα ψυθιριστα, ίσα που ακουγομουν. Και ως απο μηχανής θεός εμφανίστηκε ο Newt και απο πίσω του ηταν ο Thomas με τον Μinho.
N:Tatum! Είσαι ζωντανη ευτυχώς!
Με παίρνει αγκαλιά. Εγώ δεν αντίδρασα. Ήμουν ακόμα τρομοκρατημένη. Κοίταξα τον Thomas που είχε μια έκφραση ανακούφισης στο προσωπο του.
Ν:Πως νιώθεις;, με ρωτάει χαιδευοντας τα μαλλια μου.
Τ:Τι έγινε; Που είναι οι υπόλοιποι;
Ν:Φύγαμε απο τον λαβύρινθο.
Τ:Τι εννοεις δεν ήμαστε στον λαβύρινθο;
Ν:Φύγαμε, αλλά εσύ...Εσύ...
Τ:Εγώ τι; Εγώ τι Newt;
Th:Πρεπει να λυποθημησες πριν καν φύγουμε απο τον λαβύρινθο.
Τ:Πόσες μέρες ήμουν αναίσθητη;
Ν:3 μέρες.
Χριστέ μου!
~Ιωάννα~
ESTÁS LEYENDO
Love Made By The Scorch
FanficΟ λαβύρινθος ήταν μόνο η αρχή. Η πραγματική περιπέτεια ξεκινά τώρα. Όμως κάτι περίεργο θέλει το WCKD από μένα. Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται να ερωτευτώ το κοκκινομάλλικο αγόρι, μόλις ξυπνήσω στην Πύρινη Γη; Λες και δεν είχα πάει ποτέ στο λαβύρινθο. Λες...
