Love Made By The Scorch

Κεφάλαιο 23

Καταφέραμε να βγούμε απο το 'στρατόπεδο' με την βοήθεια αυτο του παιδιού, τον Άρη, και του Thomas, ο οποίος σχεδόν δεν τα κατέφερε. Αν αυτή η πόρτα είχε κλείσει πριν προλάβει να περάσει, θα είχαν πάει όλα θάλασσα.
Τις σκέψεις μου διέκοψε ο Minho, ο οποίος φώναξε κατι. Τρέξαμε όλοι προς το μέρος του και μετά καταλάβαμε οτι βρισκόμασταν σε ενα εγκαταλληλημενο εμπορικό κέντρο.
Χωριστήκαμε και ο καθένας πήγε να βρει τρόφιμα ή αλλα πράγματα που θα μπορούσαν να μας φανούν χρήσιμα.
Ανέβηκα τα σταματημένα σκαλιά και μπήκα σε ενα μαγαζί με ρούχα. Προσπάθησα να βρω κατι, αλλα όλα ήταν σκισμένα ή πολυ βρώμικα. Προχώρησα προς τα αποδυτήρια, όταν άκουσα τους άλλους να ουρλίαζουν. Μετά ακολούθησαν τα ουρλιαχτά των κρανκ.
  Κοίταξα έξω απο το μαγαζί και είδα οτι κάποια κρανκ βρισκόντουσαν ακριβώς απέξω. Μπήκα γρήγορα στα αποδυτήρια και κλείδωσα την πόρτα.
-TATUM! Φώναξε  ο Thomas.
-TATUM! Ούρλιαξε ο Newt.
Ήθελα να τους φωνάξω οτι είμαι καλα, αλλα έτσι θα απροκάλυπτα την θέση μου στους κρανκ.
Δεν μπορούσα να ακούσω κάτι, εκτός απο τις φωνές των άλλων να με φωνάζουν, και έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω να πάω να τους βρω. Σηκώθηκα όρθια και άνοιξα την πόρτα.
Κανεις δεν βρισκόταν εκεί γύρω και εγω προχώρησα προς την πόρτα. Ξαφνικά ενα χέρι με τράβηξε προς τα πίσω.
Γύρισα για να δω το πρόσωπο ενός κρανκ. Ούρλιαξα, καθώς τα δόντια του ερχόντουσαν σε επαφή με τον λαιμό μου. Το κοπάνησα γρήγορα στο πόδι και απο τον πόνο με άφησε ελεύθερη. Άρχισα να τρέχω αγνοώντας την ζαλάδα και τον πόνο.
Έτρεχα, δεν ξερω και εγω ποσο, όταν είδα μπροστά μου το πρόσωπο του Newt. Έτρεξα δίπλα του και είδα τον Wilson ξαπλωμένος στο πάτωμα. Το πρόσωπο του ήταν χλωμό και ήταν πολυ ιδρωμένος.
-Τι έγινε; Ρώτησα τον Newt.
-Τον δαγκώσει ενας κρανκ! Απάντησε λυπημένα.

~Αλίκη~