Son Saniye

Birinci Bölüm

Normal standartlarda bir kızın bu saatte sokakta olması o kızın yollu olduğunu gösterir , barların bulunduğu bir sokakta üzerinde ayıcıklı pijamasıyla dolaşması o kızın aptal olduğunu gösterir fakat ben yollu değilim bu zamana kadar üç sevgilisi olmuş ve o üç sevgiliden sonra erkeklerden nefret etmesi gerektiğini düşünen bir kızım. Aptalım bunun farkındayım fakat elimde değil saçmalamayı seviyorum ayrıca aptal olmayı ben seçmedim , bu özelliklerim yüzünden sevdiğim adamı kızıl saçlı ve usuratında iki tane kocaman ben olan bir kıza kaptırmış olsamda bu benim suçum değil ya da bu aptal hayatta olup bu hayata devam ediyor olmamda benim suçum değil ben inançları olan bir insanım ve intihar edecek kadar da cesur da değilim fakat şu anda burada olmam bir nevi intihar. Neden mi buradayım? Anlatayım herşey bir hafta önce bir gereksiz yüzünden deprosyona girmemle başladı evet evet tam da öyle başladı.

1 Hafta Önce

Ben deprosyonun doruklarında gözlerim mor hayvan gibi çikolata tüketip evde hönkürerek ağlıyordum balkonun kapısı yavaşça açıldı içeri ak sakallı beyaz kıyafetli bir dede girmedi aksine siyah sakallı siyah kıyafetli genç bir adam girdi. Korkmadım zaten en fazla tecavüz edip öldürür ki bu da günümüzde normal bir durum haline geldi.
"Hırsız mısın?" Beni görünce biraz şaşırsada bozuntuya vermedi karşımdaki adam.
"Hayır geçiyordum bi uğrayayım dedim."Dalga geçtiği çok belliydi ve bu umrumda değildi aslına bakarsanız şu anda hiçbirşey umrumda değil.
"İyi çay var içer misin?" Karşıma bağdaş kurup oturdu
"Deli misin?" Gözlerimi devirip aptal bir kahkaha attım.
"Keşkeeee ama nerede delirme yolunda adım adım ilerliyorum fakat deliremedim." Bu sefer aynı şekilde o kahkahayı bastı.
"Bende hırsız değilim fakat insanların haberi yokken onlardan değerli eşyalar ya da para almayı seviyorum." Duygusuz bir şekilde bana baktı bende ona aynı şekilde bakıyordum. "Hırsızsın yani." Sol elinde ki serçe parmağı yamuk bir hırsız çok havalı "Sen ne kadar deli değilsen ben de o kadar hırsız değilim." Ayrıca fazla zeki bir hırsız.
"Bak benimde orta parmaklarım ve iki yanında ki parmaklarım yamuk." Ellerimi ona uzatıp gülümsedim bana deliymişim gibi baktı ama doğruydu yamuktu parmaklarım acayip derece bir yamukluk yoktu ama yamuk yamuktur sonuçta.
"Sen deli değilsin manyaksın bence ayrıca hırsızlık için gelmemiştim kaçıyordum ve evinin balkonu fazla yerden olunca burası çok uygun geldi saklanmak için." Bende aptal gibi niye balkonun kapısını açık bırakıyorsam malmıyım neyim?
"Aaaa niye kaçıyordun kim kovalıyordu seni?" Ayaktaydı pencereden bakıyordu sonra bir anda yere doğru eğildi.
"Bu akşam ki yemimin mafya sevgilisi pek önemli birşey yok yani."
"Öldürebilirler mi seni?"
"Evet." Cevabıyla beraber pencereye koştum açıp bağırmaya başladım.
"Aradığınız kişi buradaaa." Hızla belimden tutup içeri çekti beni bir eliyle de ağzımı kapatıyordu .
"Kızım canına mı susadın sen benimle beraber seni de öldürürler." Gözlerini belertmiş dişlerinin arasında konuşuyordu.
"Biliyorum o yüzden bağırdım zaten ben kendimi öldürmeye korkuyorum onlar öldürsünler diye bağırdım." Yine gözlerini belertip konuşmaya başladı.
"Git bir arabanın önüne atla beni bulaştırmasana yaa."
"Kız gibi ciyaklamasana lan tamam aptalcaydı uzatma."
"Gerçekten sorunların var senin seni çekecek olana sabır versin ben gidiyorum delirmeden hadi eyvallah." Kapıya doğru yürürken "Defol." Diye bağırıp yerden aldığım yastığı kafasına fırlattım yastığı havada kapıp geri bana attı popomun üzerine düşünce gülmeye başladım hemde kahkahalarla kapıdan çıkarken duyduğum son şey "Gerizekalı sümüklü böcek." Diye bağırışıydı bu sefer daha da fazlalaştı gülme isteği güldüm ben güldükçe duvarlar yankı yaptı yankı yaptıkça ben güldüm karnıma ağrılar girinceye kadar güldüm karnım ağrımaya başlayınca da ağlama isteği geldi yerde duran aynayı elime aldım yansımamı görünce kendi halime güldüm güldüm sonra aklıma yine o piç geldi bu sefer de ağladım ta ki yorgunluktan uyuyup kalıncaya kadar.