Campus Idiots

Chapter 8: The Game Part 1

Carlo's POV:

Oh, man! -__-

Why did I even agree to this?

Nadamay tuloy ang mga kaibigan ko. Thankful pa rin ako sa kanila, kahit nag-act out of impulse lang ako.

In just a few moments, lalabas na kami sa court. Pero, nag-aalinlangan ako sa mangyayari. Tiyak na may nakahandang masamang plano sina Darwin.

At least nakapagprepare kami. We had given ample time for preparation para sa pagharap namin sa kanila. I hope we can at least put up a good fight. I don't care if I get kicked out.

Flashback

Drix: Don't worry, bro. We won't let those guys kick you out. :)

Martin: Oo nga. Hindi porke't siya yung anak ng president eh sya na ang masusunod. :)

JL: Wag kang mag-isip na okay lang makick out. Hindi kami papayag. :)

Ako: You guys... Salamat talaga. :')

JL: Ay, umiiyak? Bakla lang, dre?

Martin: Hoy, real men cry. Pabayaan mo lang sya. Naglalabas lang yan ng sama ng loob.

Drix: You idiots. Don't mind these numb nuts.

Napatawa na lang ako sa ginagawa nila. This is the first time I felt having real friends. Friends who won't leave me when I need them. Friends who would try their best even in their stupidity, to make you laugh. Corny man sya o hindi. You guys, I will be forever grateful. :)

Lianne: You can do it, Carlo. :)

Woah. First time ko ata syang nakitang ngumiti at magsalita.

Carlo: Oh, nagsasalita ka pala? Hahaha. :D

Lianne just smiled and looked away.

Ang weird.

Ever since that day, nag-ensayo na kaming mabuti para sa event na yun.

At nakakagulat lang kung bakit ang daming nakakaalam ng pangyayaring yun.

"I can't believe na hinamon ng mga idiots yung grupo ni Darwin."

"Well, it's their funeral, gusto nilang lalong mapahiya. Pagbigyan na lang natin sila. Hahaha."

Ilan lang yan sa mga naririnig kong bulungan at usapan.

I don't care kung ano man ang sabihin nila.

During our practices, the girls would be there. Full-support sila. Magchecheer nga daw sila, kaya may dala silang pompoms.

Si Lianne? Imposible yang magcheer.

Gagawa na lang daw syang tarp para sa game.

Pero, nakakatuwa lang talaga yung support nila. :)

End of Flashback

JL: Carlo? Are you okay?

Ako: Huh?

JL: Parang wala ka sa sarili. Okay ka lang?

Worried yung mga mukha nila sakin. Kanina pa ata ako nagdadaydream.

Ako: I'm fine. May naalala lang ako. :)

Martin: Alright, lets give these guys hell!

Lumabas kami ng locker, at pumasok sa court. Bumungad agad samin ang napakaraming tao.

Mostly, babae? O_o

"Ay! Ang gwapo ng mga idiots."

"Oo nga, sis. Too bad nga lang. Mapapahiya sila."

"Ang kinalaban kasi eh yun pang ating Papa Darwin."

So kami ang naghamon? Sobra naman ang bias ng mga to. -__-

Umupo na kami sa mga benches sa right side. Lumakas ang sigawan ng mga babae.

Pumasok na kasi ang kanilang "idolo." (Pwe!)

Kung alam lang nila ang totoong ugali nya.

Habang pumapasok sila, lahat sila nakatingin samin. Nakasmirk lahat. Sabi ko na nga ba may plano tong mga to. -__-

"Yaah! We love you, Darwin!"

"Pakiss naman po!"

Grabe, ang landi! -__-

Well, no matter. We have to keep our head in the game.

Nagset na ko ng game plan namin. 4 quarters at tig 10 minutes ang kada quarter.

The referee was chosen by Darwin. Kaya hindi na ako nageexpect ng fair game.

Pumasok na kaming apat sa court. At hindi pa rin ako makapaniwala sa dami ng tao dito. Punong-puno talaga. O_o

Looks like ako at si Darwin ang maghaharap sa jump ball.

Magkaharap na kami with a ball between us.

Darwin: Get ready, idiot.

Yeah. Just try and mock me. I won't back down.

Lahat kami, lalaban. Hayaan nyo guys. I will do everything in my power para hindi ako makick-out. This game will be our justice.

Then the buzzer sounds. This is the start of the game. Let's do this!

The game has started. Will the 4 idiots rise up and win?

Or suffer a humiliating loss?

Find out more in the next chapter.