Drix's POV:
"Hurry up! We have to go now!"
Nicole shouted at me. We were rushing to my car after a stop at a restaurant.
Nabalitaan namin kay Lianne ang nangyari. Kaya heto kami at nagmamadali. Ano bang nangyari?
Nicole: Sino naman kaya ang may pakana nito?
Me: Hindi ko rin alam. Whoever he is, he's gonna pay, big time.
I'm mad right now. Sa lahat ng bagay na ayaw ko, ay ang makitang may nanakit sa mga taong mahalaga sakin.
Whoever you are, you'll regret this.
Carlo's POV:
Ugh... Ang sakit ng ulo ko. -__-
Ano ba nangyari?
O__O
Bakit nasa hospital ako?
7:32 pm na.
Napatingin ako sa side ko.
Si Lianne. Tulog sya.
And wait.
Why can't I move my leg? What happened?
Ako: Ano to? Bakit di ko makilos ang paa ko.
Lianne: *Wakes up* Carlo?
Nagpapanic na ako. Bakit ganon? Ang binti ko...
Lianne: Carlo, calm down.
Ako: Anong kumalma! Kita mo na nga na di ko mailakad ang paa ko!
Nanahimik si Lianne.
Lianne: Sorry...
Tumungo na lang sya. At parang maiiyak na sya.
Ako: Sorry.
Lianne: ...
Biglang bumukas ang pinto.
JL: Carlo! Anong nangyari? Sino may gawa nyan? Nakita mo ba kung sino? Nahuli ba sya? Ok ka lang?
*pak*
Martin: Gunggong! Isa-isa lang, nu ka ba?
JL: Alam ko. Kelangan mambatok?
Drix: What happened? You okay?
Ako: Yeah. Hindi ko lang magalaw ang paa ko.
Drix: ...
Masama ito. Once Drix becomes silent pag may bad situation, he becomes unpredictable.
God only knows what he's going to do.
Ako: Hey, wag kang padala sa galit. Ok lang ako.
Drix: ...
Mukhang nakahalata si Nicole.
Nicole: Karl, take it easy. He's fine. We'll get to the bottom of this.
Drix: *looks at Nicole* I hope so.
Bumukas ulit ang pinto. Si Mom, Dad, at si Kuya Jaspher naman ang dumating.
Mom: Anak! Anong nangyari? I'm so glad you're alright!
Ako: Ok lang ako, Mom. Si Dad asan?
Mom: Kausap ang doctor. Mabuti naman at walang masamang tama sayo.
In truth, I feel depressed.
My leg can't move. And I have an upcoming game next week. It's gonna be my first time playing as captain. Tapos, eto? Napakamalas ko naman!
YOU ARE READING
Campus Idiots
Teen FictionMany people find ways to fit in. They do their best to be accepted by others, by means of conforming to what society expects of you. Kung ano ang uso, yun ang ginagawa. Wala namang masama dito, pero wala nga lng thrill, kung iisipin. Pero, paano kun...