1.Bölüm ~ İşkence Gibi

2.1K 62 3
                                    

Hayatımda sadece sevilmek istemiştim. Ama nerde hata yaptım bilmiyorum. O kazadan sonra hayatım allak bullak olmuştu. Annemi babamı kaybetmem evin tek çocuğu olmamın verdiği huzuru kaybetmem... Şu lanet olası evde ömrünüzü geçirmek nasıl bir duygu bilemezsiniz. Her sabah ölüm sessizliğiyle uyanmak , arkadaş çevrenin olmaması , özel hayatının olmaması , hergün işte çalışıp akşam zamanın yettiği kadar ders çalışmak o kadar yorucu bir hayatım var ki.

Yine kafamı kurcalayan şeyleri düşünüp tavanı seyrediyordum. Yine sıradan bir iş günü. Çalıştığım cafe evime yakın bir yerdeydi. Bilmiyorum bu nereye kadar sürecek ama hayatta kalmam için hem çalışmam hem de okumam gerekiyordu. Özellikle de o hayalini kurduğum Hukuk Fakültesi'ne girmem gerekiyordu. Bu kadar emek boşa gidemezdi.

Elimden geldikçe çevremdeki insanlara böyle kötü bir hayatla mücadele ettiğimi çaktırmamaya çalışıyorum. En yakın arkadaşım Zeynep biliyordu sadece durumumu. Birçok kez evine gelmemi teklif etti ama gururum el vermedi. Babamdan gelen bir özellik bu işte. Her zorluğa karşı ayakta kalma çabası...

Zeynep sağolsun bana yardımcı olmaya çalışıyordu. Çocukluk arkadaşım , şuan tek güvendiğim insan. Dışardan bakıldığında kendimi övmek gibi olmasın ama bakımlı , özenli bir kızdım. Her kız gibi.

Bu da benim hayatım işte. İşkence gibi. Ama biliyorum ki bu işkence bir gün biticek ve bende rahata kavuşucam. İlk adımım şu istediğim üniversiteyi kazanmak olacaktı. Herşey daha da güzel olmaya başlayacak gibiydi.

Umarım...





VANİLYA KOKULU AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin