VANİLYA KOKULU AŞK

5.Bölüm ~ Orantısız Güç

Multimedia  ~  Barış

Arkamdan seslendiğinde yavaşça döndüm.  Tam tahmin ettiğim gibi ona yardım ettiğimi bilmiyordu. Bilse bana böyle davranmazdı heralde. O kadar da vicdansız değildir.

" Sen nerden biliyorsun? "

Meraklı gözlerle bana bakıyordu. Ahh cidden ona yardım ettiğimi bilmiyordu. Başına darbe alınca unuttu herşeyi galiba.

" Cafeye çatkapı dalan , daldığı gibi yere yığılan ve benden yardım isteyen de başkasıydı zaten. "

Ben böyle diyince yüzü değişti. Ciddi bir hale büründü. Çok mu anormal bişi söylemiştim.

" Ben senden yardım istedim. Sende bana yardım ettin öyle mi?  "

" Evet ne var bunda. Yardım elini geri çevirmek olmazdı. "

Yavaş yavaş bana yaklaşırken piç piç sırıtıyordu.

" Eee güzelim sonunda noldu onu da anlat bari. Doğru söyle yatak konusunda iyiyim ama dimi. Eminim en güzel deneyimin olmuştur. "

Yüzüm kıpkırmızı olurken neye uğradığımı şaşırdım. Kafamı kaldırdığında yine o piç gülümseyişini sergiliyordu.

Yüzüne vurma isteği içimde öyle bir kabarmıştı ki. Elimi kaldırıp sırıttığı yüzüne vurdum. Biranlık cesaretle bunu yapmıştım. Evet evet ona vurmuştum. Vurmamla yüzündeki gülümseme gitmiş o yeşil gözleri öfke saçıyordu. Ama incinmiştim. Bana ne ile muamele yapıyordu. Kendini ne sanıyordu. Dışarıdan bakıldığında önüne gelen her erkekle yatan bir tipe falan mı benziyordum ben.

Tabikide daha önce erkek arkadaşım oldu. Ama aşık olmamıştım. Aşık olmadığım biriyle yatacak kadar da düşmemiştim heralde. Ben öyle bildiği gibi kızlardan değilim.

Şu serseri tipine bakılırsa kendisinin etrafında öyle çok kızlardan vardı galiba.

" Canına susamış olmalısın. Sen benim kim olduğumun hala farkında değilsin heralde kızım.  "

" Nesin buraların efesi falan mı?  "

Ben diklendikçe gözlerinden daha fazla öfke fışkırıyordu.

"  Burası benim mekanım diye daha kaç kere söyleyeceğim sana.  O olmayan beynine bunu sokma şansımız yok zaten. "

Kolumdan tutup demir kapıyı itti.

" Bırak kolumu acıyor!! Bıraksanaaa!! "

Canımı yakıyordu aptal farkında değildi. Gözlerinde anlayamadığım türden bir öfke vardı.

Kolumdan ittirip beni yere düşürdüğünde neye uğradığımı şaşırdım.

" Ahhh! " Dizim çok acıyordu. Orantısız güç kullanıyordu hayvan.  Ne diye böyle davranıyordu. Ayağa kalkmaya çalıştığımda basamadığım için tekrar yere düştüm. Gözlerim dolu bir şekilde ona bakıyordum.

Bir el uzatıldığında kafamı yukarı doğru kaldırdım. Esmer , uzun boylu bir çocuktu. Tanımıyordum ama bana yardım eli uzatmıştı. Elini tuttum ve beni nazikçe ayağa kaldırdı. Dengemi sağlayana kadar ona tutundum.

" İyi misin? "

Gülümseyerek başımı salladım. İyi bir çocuğa benziyordu. Çocuk demir kapının pervazına yaslanmış bizi izleyen o serseriye doğru ilerledi.

"  Abi napıyorsun sen kendinde misin?  Şimdi de kızlara mı zarar vermeye başladın. Görünüşe göre masum bir kız ne istiyorsun kızdan? "

Onları dinlerken bana yardım eden çocuğun iyi biri olduğunu düşündüm. Ahh şu serseri biraz ondan örnek alsa iyi olacaktı.

" Boş laf yapma Barış. Ne ara işlerime karışır oldun ? "

" Çevrendeki herkese zarar vermeye başladığın an. " diye cevap verince 

Adının Barış olduğunu öğrendiğim çocuk bana doğru yaklaştı.

"  Yürüyebilecek misin?  Evine kadar yardımcı olabilirim. "

" Teşekkür ederim. " diyip yürüyecekken bacağım çok fenaydı. Acıdan inlediğimde yanıma gelip bana destek oldu.

" Bikaç dakikamı versem çok büyük kaybım olmaz heralde. " diyip belimi kavradı. Ayağımın üstüne daha az baskı uygulayarak yavaş yavaş yürümeye başladık.

İyi birine benziyordu. En azından o psikopat arkadaşı kadar kaba saba bişi değildi.

Evin önüne geldiğimizde

" Burada mı yaşıyorsun " dedi. Evet annemden ve babamdan geriye kalan tek şey bu evdi.

" Imm..evet " bana gülümseyerek bakıyordu.

" Bu arada yardımın için teşekkür ederim. He bide eve bıraktığın için.  "

"  Önemli değil. " diyerek gülümsedi. Gerçekten iyi bir çocuğa benziyordu. Güven veriyordu.

El sallayıp kapıya doğru ilerledim. Anahtarı takıp kapıyı açtım. Tam gidecekken

" Bu arada ben Barış , adını söylemedin "

Ona döndüğümde gülümsüyordu.

"  Bende Masal "

" Ondan mümkünse uzak dur Masal. O tehlikeli ve etrafına öfke saçan birisi. Sana zarar verir. "

Arkasını dönüp gittiğinde eve girdim. Ne demek istemişti anlamamıştım ama bu geceden sonra zaten ona bidaha yaklaşabileceğimi düşünmüyordum. Canımı yakmıştı.

Duş alıp saçlarımı taradım. Aynanın karşısına geçtiğimde solmuş yüzüme baktım. Kaç gündür adam akıllı yemek yemiyordum. İnsan yalnız olunca hayattan tek başına zevk alamıyordu. Aynanın karşısında öylece oturarak derin düşüncelere dalmıştım. Saatin geç olduğunu farkedince uyumanın iyi geleceğini düşündüm. Yorgunluk , dizimin ağrısı üst üste gelmiş uyumaya zorluyordu resmen.

Ayağa kalkıp perdeyi çekecekken gözüm sokak lambasının altındaki gölgeyi görünce dikkatimi çekti. Dikkatli bakınca bütün korku ve incinmişlik yine ruhumu sardı. Onun burda ne işi vardı. O kadar sinir olmuş , incinmiş ve canım yanmıştı ki aklım hala o olaydaydı. Şimdi de hayal mi görmeye başlamıştım?

Gözlerimi kapatıp " bir, iki, üç... " diye içimden saymaya başladım. Gözlerimi açınca sokakta kimsenin olmadığını gördüm.  Ne zamandır tuttuğumu bilmediğim nefesimi serbest bıraktım.

Perdeyi çekip kendimi yatağa bıraktım. Şimdi de hayal görmeye başlamıştım. Olaylardan çok çabuk etkilenebilen ve kolay kolay unutamayan bir tiptim.

Başımı yastığa koyar koymaz zaten uykum gelmişti. Bugün olanları düşünürken kendimi uykuya teslim ettim.