Legacian Academy 1: The Priestess Goddess

Chapter 38: Followed

“hanggang kalian mo sila titignan sa malayo?” napatingin ako sa kaniya dahil sa tanong nito. hindi ko siya sinagot bagkus nakatingin lang ako kanila habang naglalakad sa loob ng isla.

“hindi kaba napapagod?” tanong pa niya ulit. Tahimik ko lang siyang pinakikinggan. Hindi ko na kailangan pang sagutin ang tanong niya dahil kahit paulit ulit niyang itanong sa akin iyan, katulad pa din ng nauna kong sagot ang sasabihin ko.

Dinig ko ang pagbuntong hininga niya, nagtataka ako kung bakit nga ba nagpapanggap din ito, at hindi ko din lubos maisip kung bakit nandito siya sa mundong ito.

“why don’t you go back?”I ask her, kita ko ang paglatay ng kaba sa mukha niya. hindi ko lubos maisip kung bakit gusto niyang manatili dito.

“dito lang ako” diterminadong sagot niya. nang makasalubong niya ang titig ko ramdam kong bigla siyang kinabahan. Alam niyang hindi maaring manatili ang kagaya niya dito sa mundo ng mga tao.

“m-ay kailanga lang akong tapusin, babalik din ako” dagdag niya pa.

“bilisan mo, nauubos na ang oras na binigay nila” babala ko sa kaniya, kita ko ang kalungkutan sa mga mata niya habang nakatingin sa kawalan.

“alam ko” bakas pa din sa mukha niya ang kalungkutan. Mahirap ang sitwasyon niya. kailangan niya mahanap ang taong ayaw naman magpahanap.

“ikaw?”tanong niya sa akin. Tinignan ko lang siya.

“ anong plano mo? Susunod ka pa din ba sa pinaguutos nila?”tanong niya

“lahat ng bagay kailangan gawin para sa taong mahal mo, and im doing it because of the people that I love” walang pagaalinlangang sagot ko sa kaniya

“even it you know what will happened to you?”

“yes” rinig ko ang pagbuntong hininga niya at tinignan ulit sila. Tahimik nilang binabagtas ang makipot na daan sa isla habang kapansin pansin ang matataas na puno. I look at him, he’s more serious now, I cant see any emotion on his eyes.

“I think he know something about me” tinignan ko ang katabi ko dahil sa sinabi niya.

“mukhang alam niya ang totoong pagkatao ko”dagdag pa nito. I cant blaim her, matalas ang pakiramdam ng isang yun at kahit malaiit na bagay ay napapansin niya. and I know kanina niya pa nararamdaman ang presensya ko.

Hindi ko lubos maisip bakit hinahayaan niya pa din akong sinusundan sila? Napansin ko ang paglappit ni Cristina sa kaniya at ang paghawak niya sa bewang nito bilang suporta ng muntik na itong matumba. Ramdam ko ang matinding panibugho sa kanilang dalawa.

I know I don’t have rights to feel this but I can’t help it. Hanggang sa magpahinga sila ay hindi sila lumalayo sa isat isa. Kita ko ang pagpilit ni Cristina na kunin ang atensyon niya but he remained silents at nakapit habang nakasandal sa ilalim ng puno.

Walang pinagbago sa kaniya, he’s still the same the man I love, the person who claimed to be my King, and im his queen.
Nagging alerto ako ng may maramdaman ako sa paligid. Iba ang ihip ng hangin at may binubulong ito.

“panganib” dinig kong bulong ng katabi ko. tinanguan ko siya at alam niya na ang gagawin niya. mabilis siyang naglaho sa harapan ko at napatingin ulit kung saan silang lahat naka pwesto.

“be safe” bulong ko sa isipan niya at kita ko ang pagmulat nito. nilibot niya ang paningin niya sa paligid at bago niya pa ako mahanap ay naglaho na ako.

nakarating ako sa bukana ng isang kweba at sa labas nakita ko ang kasama ko.

“they here”anunsyo niya sa akin.

“get rid of them”utos ko sa kaniya. Tumango siya sa akin at nagsimula nang hanapin kung saan sila nagtatago. Nagsimula na akong maglakad papasok sa kweba at sumalubong sa akin ang kadiliman.

I flick my finger at doon lumbas ang kakaibang ilaw na nagmumula sa kamay ko. biglang nagliwanag ang bawat sulod ng kweba dahil sa ilaw na nagmumula sa aking kamay. It reflect all the stone here in the cave.

I started to walk hangang makarating ako pinaka gitna ng kweba. And there I saw a pond, the water is so blue at kitang kita kung anong meron sa baba ng tubig.
Sinong magaakala na ang kweba na ito ay pond ng mga sirena.

The mermaid are not here. Nandito lamang sila kapag kabilugan ng buwan. The moon gave them energy for their power source.

Napatingin ako sa isang bagay na nasa gitnang bahagi ng pond. Kumikintab ito at halos agaw pansin ang kulay nito. it’s the water diamond.

Akmang lalapitan ko ito ng biglang may naramdaman akong humawak sa kamay ko. biglang kumabog ang dibdib ko dahil sa matinding kaba. How?

“why are you here?”dinig kong tanong niya, hindi ko siya nilingon dahil alam ko sa sarili ko kapag tumingin ako sa kaniya ay manghihina ako.

“bakit ka nandito?”paguulit niya.

“bitaw”malamig na utos ko sa kaniya, naramdaman ko ang paghigpit ng kapit niya sa kamay ko na parang takot na mawala ako sa paningin niya.

“do you think hahayaan kitang umalis? I know once I let go you bigla ka na namang mawawala” alam niya na talaga kung anong gagawin ko.

“ke-“

“Kuya!”

Napatigil ako sa pagsalita dahil dun. Mabilis akong yumuko upang hindi nila Makita ang mukha ko. ramdam ko ang mga tingin nila sa akin at sa kamay ni Kent na hindi padin inaalis ang pagkakahawak sa kamay ko. mas lalo niya pa itong hinigpitan ng pilit akong nagpumiglas.

“who’s that?”nakaramdam ako ng galit pagkarinig ko sa boses nayun. Gusto ko siyang patayin ngunit hindi pa ito ang oras.

“bakit hawak mo ang kamay ni Kent? Sino ka ba?”tanga hindi niya ba nakikita kamay ko ang hinahawakan, hindi ako ang humahawak.

Hindi ako nagsalita bagkos tinuon ko ang paningin ko sa bukana ng kweba. They here. Shit! hindi niya sila napigilan.

Hindi ako nagdalawang isip at nagpalabas ng espada. Ramdam ko ang pagalerto nilang lahat habang nakatingin sa akin.

“a-nong gagawin mo? K-uya lumayo ka sa kaniya”dinig kong sigaw ni Sam. Ngunit hindi siya pinakinggan ng lalaking katabi ko. mariin lamang siyang nakatingin sa akin.

Nagulat nalang sila ng buong lakas kong tinulak si Kent at nakawala ako sa pagkakahawak niya. tinaas ko ang balabal sa mukha ko upang hindi nila ako makilala.

They summoned there own weapon at isa isang tinutok sa akin iyon.

“fuck! Ibaba niyo yan!”nalilito nilang tinignan si Kent dahil sa utos nito.

“k-ent anong pinagsasabi mo?, she’s trying to kill us!”sigaw ni Megan sa kaniya

“I said put that down!”malamig na sigaw nito, at kahit ako ramdam ko ang takot sa mga salita niya. he’s serious and he’s mad.
Nagkasalubong ang tingin naming dalawa at kita ko ang pagbabago ng emosyon niya. he’s begging.

“nandiyan na sila” dinig kong salita ng taong inaakala kong babantayan ang bukana ng kweba.

“after this you will know your punishment”

“i-m sorry, I accept it” napabuntong hininga nalang ako at hinanap ang mga presensya ng mga yun. Ng maramdaman ko kung saan ang pinakamalapit hindi ako nagdalawang isip na itapon ang espada ko sa kaniya.

Kita ko ang gulat sa mukha nila Sam dahil sa nangyari.

“hide”seryoso kong utos sa kanila, ngunit hindi nila ako sinunod. Fuck! Ang titigas ng ulo.