Legacian Academy 1: The Priestess Goddess

Chapter 40: Promise

How can you say that the world is not fair? Because every time I think the consequence of being with him is killing me.

We remain silent pagkatapos naming magsagutan kanina. Nakatanaw lamang siya sa akin habang ako nakatayo malapit sa lawa.

As much I want to be with him hindi ko maaing gawin iyon. Magugulo ang dapat mangyari kapag pinilit ko ang sarili ko sa kaniya. Maraming mawawala kapag nangyari iyon at lahat ng sinakripisyo ko ay mapupunta sa wala.

Napansin ko ang paghakbang niya papalapit sa akin. Ng malapit na siya tinalikuran ko siya at hinarap ang lawa.

Walang gustong bumasag ng katahimikan sa aming dalawa. Pinipigilan ko ang sarili ko na lumapit sa akniya. I know inside of me how badly I miss him.

I miss everything of him. Presensya niya palang hindi ko na kaya. He’s my weakness at kailangan kong alisin ang kahinaan kong iyon.

Naramdaman ko ang dahan dahan niyang pagyakap sa akin mula sa likuran. Bigla nalang bumilis ang tibog ng puso ko dahil sa ginawa niya.

“I miss you” I bit my lips because of what I heard. I miss yu too kent. God and Goddess know what I truly fell. And it’s hurting me seeing him being in pain because of me.

“c-an you come back?”he ask. Naikuyom ko nalamang ang kamay ko at napayuko. I don’t know what should I answer to him. Wala pa sa isipan ko ang bumalik dahil kapag ginawa ko iyon ay may mangyayaring masama.

“why? Bakit hindi kana bumalik, they miss you” hinarap niya ako sa kaniya at sinalubong ang mga tingin ko. kitang kita ko sa mukha niya ang pagsusumamo na bumalik na ako kasama siya. umiling ako sa kaniya bilang pagtanggi.

Naramdaman ko ang pagluwag ng hawak niya sa aking balikat hanggang sa napayuko nalamang siya.

“kent, we cant be together”

“how can you be so sure about that?”he ask me, na parang hindi siya naniniwala sa akin.

“I know that you are mine! And no one else should be” napapikit ako dahil sa sinabi niya. bakit ba hindi niya ako magawang maintindihan.

“kent, we cant and kapag nangyari yun, maraming mawawala”

“fuck! Bakit? bakit mo nasasabi yan?”nalilito niyang tanong.

“because I know what will happened kent!”hindi ko na napigilan pa at tumaas ang boses ko.”you need to finish your mission kent, at yun lang ang isang paraan para mailigtas ang Legacian World”I said to him.

“I don’t get you” napabuntong hininga ako sa kaniya. Ayaw kong may malaman pa siyang iba tungkol sa akin, dahil kapag nangyari yun gagawa siya ng paraan kung gugustuhin niya at yun ang ikinatatakot ko.

“i-isaw the prophesy”

“what?” napabuntong hininga ako at tumango sa kaniya.

“on the first full moon dadanak ang dugo. Maraming mamamatay at maraming delubyong mangyayari. He will rise and he will kill all of us, I need to stop him as soon as possible that’s why I cant comeback. I need to find him and you will finish your mission and protect your world kent”

“a-nong ibig mong sabihin?”

“kent we don’t have much time. The first full moon will come on the first week next month” I said to him.

“Those three also knew about this”

“who?”

“the three propefors, they are not just a teacher in the academy, the three of them are fairies, and spirit of the priestess”

“how do you know all about this?” this is it. Alam kong magtataka siya samga nalalaman ko. umiling ako sa kaniya. Hindi niya pwedeng malaman.

“i-cant tell you that”

“bakit?”

“I just cant” natahimik siya pagkatapos kong sabihin iyon. Alam kong gusto niya talagang malaman ang totoo pero pinagsawalang bahala niya ito.

“go back to them, alam kong hinahanap ka na nila, nagaalala na sila sayo” pagkatapos kong sabihin iyon I open the portal for him.  Tinignan ko siya ngunit nakatingin lamang siya sa akin.

“kent, you need to go” kahit ayaw ko siyang umalis kailangan niya nang bumalik. Parang sinaksak ng libo libong kayarum ang dibdib ko ng Makita ko siyang tumalikod sa akin at naglakad papalapit sa portal.

Nagtaka ako ng bigla siyang tumigil.

“kent”bulong natawag ko sa kaniya.

“remember this even you push me away again. I will wait for you to comeback to me. hihintayin kita at hindi ako magsasawa at mapapagod sa paghihintay. Because I cant live without my life”huling sabi niya at pumasok na sa portal.

Ng mawala na siya hindi ko na nakayanan pa at nanghina ang mga tuhod ko. ramdam ko ang pagtulo ng mga luha ko habang nakatanaw sa pwesto kung saan siya naglaho.

“I promise, I will comeback to you, I promise that”

Napatingin ako sa kalangitan at insip kung bakit may mga bagay tayong hindi natin pwedeng gawin. Bakit may gusto tayong bagay na hindi natin pwedeng angkinin? Bakit?