AŞKOPAT

Karanlık gece

Multimedyada Yağmur ve elbisesi

Sabah kalktığımda yüzümde aptal bir sırıtış vardı elimdeki kafam kadar tektaşa bakıp gülüyordum Ben bu çocuğa neden karşı koyamıyordum

Burağa bir çocuk verememek beni üzsede burak gibi bir çocukla evleneceğim için mutluydum

Formamı giyip aşağıya indiğimde babam evde olmadığı için kahvaltı hazır değildi çünkü  bugün yardımcılarımız izinliydi

Hemen mutfağa girip kahvaltı hazırlamak için dolabı açtım o sırada kapı çalınınca adımlarımı kapıya yönelttim

Kapı açıldığında kapıdaki buraktan başkası değildi hemen gidip boynuna sarıldığımda gülmeye başladı

Bozulmuş gibi yapıp ondan ayrıldığımda gülmesi artmıştı

"Bana kızmanı çok seviyorum kızınca çok tatlı oluyosun "

_______

Okula vardığımızda o günü hatırladım ve bunun etkisiyle yüzüm asıldı burak bunu farkedince ellerimi daha sıkı kavradı

Sınıfa girdiğimizde gördüğüm kişiyle sevinç çığlıkları attım

Damlaya doğru koştuğumda  o da bana koşup sarıldı onu daha birkaç gün önce görmeme rağmen  çok özlemiştim

Sınıftakiler bize anlamaz bakışlarla bakarken damladan ayrıldım ve burağa baktığımda bizim bu halimize gülümseyerek bakıyordu

Hep birlikte kantine inmek için kapıdan çıkarken ulaşla karşılaştık

Burağın elimi sıktığını farkettiğimde burağa baktım çok sinirli görünüyordu ve farkında olmadan canımı yakıyordu

Kantine indiğimizde herkesin gözü bizdeydi ve herkesin nolduğunu merak ettiğine emindim

Masalardan birine oturduğumuzda burağın telefonu çaldı telefon ekranına baktığımda

'Bitannem'  yazıyordu burak telefonunu beklemeden açtığında onun için değerli olduğunu hissetmiştim

Kaşlarım çatılmıştı kimdi bu  bitanem ne konuştuklarını burağın ağzından çıkanlar kadarıyla anlamaya çalışsamda anlayamamıştım

Burak telefonu kapattığı gibi ayağa kalkması bir olmuştu

"Aşkım nereye"

"Gitmem gerekiyor"

"Neden"

"Sonra anlatırım hemen gitmem gerekiyor ama çıkışta gelicem" deyip yanağıma öpücük bırakıp beni düşüncelerimle yalnız bırakmıştı

Burağı takip etme fikrini aklımdan uzaklaştırıp sınıfa gitmeye karar verdim

Sınıfa girdiğimde ulaş ve damla yan yana oturmuştu ve gülerek birşeyler konuşuyorlardı

Damla ulaşa karşı birşeyler hissediyordu ve ulaşında onu sevdiğini zannediyordu

Umarım Ulaşın benden hoşlandığını hiçbir zaman öğrenmezdi damlanın üzülmesini hiç istemiyordum 

Ben tam sırama oturacakken damlanın sesiyle arkama döndüm

"Yağmur gelsene yanımıza"

"Yok ya ben böyle iyiyim"

Çantamdan kulaklığı çıkartıp müzik dinlemeye başladığım sırada yan tarafımda bir baskı olduğunu hissettim

Gözlerimi yan tarafıma çevirdiğimde ulaşın yanıma oturduğunu gördüm gözlerimi devirip önüme baktığımda boğazını sıkmamak için kendimi zor tutuyordum sonuç olarak bu olanların tek suçlusu bir bakıma oydu