Silah sesi

379 18 4
                                    


Multimedyada Yağmur

Hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçmişti ve ben herşeyi hatırlamıştım annemin ölümünü babamla tanışmamı burakla yaşadığımız her şeyi ulaşın bana kurduğu tuzağı tehtidlerini benim onu öldürmeye çalışmamı ve hapsaneye girmemi burağa herşeyi anlatmamı ve yine o pislik yüzünden olan kazayı herşeyi hatırlıyordum

Damlanın dediği şeylerin hiçbiri aslı böyle değildi bunu burağa anlatmam gerekiyordu kim önce hatırlarsa diğerine anlatsın demiştik ve hemen aklıma gelen şeyle cebimdeki telefonu çıkarıp heycanla ukala yakışıklımı aradım

.........

Cevap yoktu neden cevap vermiyordu bana sinirli olduğu içindi kesin ama bende pes etmek yoktu burağa gerçekleri anlatacaktım

.....

Uzun bir süre çalıştan sonra açılma sesi gelmişti ve heycandan kalp krizi geçirecektim

"Alo burak ben herşeyi hatırladım tüm olanları sana anlatmam gerekiyor" dediğimde duyduğum  sesle ağzım açılmıştı

"Sevgilinle son veda konuşmanı yapmanı isterdim ama biliyorsun ben kıskanç bir sevgiliyim " ve ardından içimi acıtan bir silah sesi

Burak'tan

Tam ulaş tetiği çekeceği sırada telefonum titremişti elimi cebime atıp telefonu aldım ve arayan kişinin çenebaz olduğunu görünce ulaş telefonu elimden aldı

"Çenebaz kim son dileğin olarak konuşmanı isterdim ama isminden bu konuşmanın uzun süreceği belli o yüzden artık kimse mezarına gelince konuşursunuz"dediğinde son dileğim olarak onu boğarak öldürmeyi dilemiştim

Elinden telefonu almak için hamle yaptığımda ise telefon susmuştu öleceksemde gamzelimin sesini duyup ölmek isterdim

O sırada telefon tekrar çalmıştı ve ulaş öfleyerek telefonu açmıştı ve sesi dışarı vermişti

Yağmurun heycanlı sesi kulaklarıma dolduğunda içimde bişeyler acımıştı oda tıpkı benim gibi herşeyi hatırlıyordu

"Sevgilinle son veda konuşmanı yapmanı  isterdim ama biliyorsun ben kıskanç bir sevgiliyim " dediğinde sinirim tavan yapmıştı ve ulaşın boşluğuna gelmiş olan silahı alıp hiç düşünmeden sıkmıştım bu iş fazla uzamıştı

Onunla geçirdiğimiz onca çocukluk anım vardı ve şimdi düşman gibi birbirimizi öldürmeye çalışmıştık

Kuzenim bir zamanlar kardeşim dediğim insan sonunda ölmüştü

Yağmur'dan

Telefon kapanmıştı benimse kalbim durmak üzereydi

O ses hala kulaklarımda defalarca yankılanıyordu anlam veremiyordum bir türlü ve delirmek üzereydim

Kendimi sakin tutmaya çalışıp kötü düşünmemeye çalıştım ve titreyen ellerim ve yaşlı gözlerimle telefonu alıp son aramalara tıkladım

.....Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor lütfen daha sonra tekrar deneyin....

1 Ay sonra

"Ee ne zaman evleniyoruz biz oyalıyor musun sen beni"

"Anlaşılan yine çenebazlığın üzerinde bakıyorum"

"Zaten artık istesende evlenmicem senle "

"Ne demek o "

"Yeni bir evlenme teklifi istiyorum öbürü kabul olmaz"

"Nedenmiş o"

"Çünkü başımızdan o kadar şey geçti yanı hafızamız sıfırlandı filan ben onu hatırlamıyorum bile"

"Yok sana evlenme teklifi filan ilkiyle idare edeceksin artık" dediğinde bozulmuş gibi dudaklarımı büzdüm

O da o muhteşem kahkasıyla içimi ısıtıp bana sarılmıştı

Biliyorum saçmalıyordum ama napim o günden sonra onunla hep birlikte olmak ve hiç ayrılmamak istiyordum tabi yeni bir evlenme teklifinden sonra

Kahvelerimizi içtik ve hesabı ödeyip kafeden çıktık okulun bitmesine çok az bir süre kalmıştı ve sınav yaklaşıyordu birlikte ders çalışamıyorduk çünkü birbirmizle uğraşmaktan kitaba bile bakmıyorduk bu yüzden ayrı ayrı çalışmaya karar vermiştik

Burağın sınav çok umrunda değilmiş gibiydi ve eminim ben olmasam kitabın kapağını bile açmazdı ama aynı üniversiteye gidip aynı bölümü tutturma gibi bir hayalimiz vardı

İkimizda mimarlık istiyorduk ve ben iç mimar Burak da dış mimar olucaktı kendi evimizi tasarlayıp muhteşem bir ev yapacaktık masallarda ki gibi

İçinde çocuk cıvıltısı olamayacağını  düşünmemle   yine yüzüm düşmüştü hayalimizdeki evi yapacaktık ama bahçesinde koşturan bir  çocuk  olmayacaktı

Burak yüzümün düştüğünü farketmiş olacak ki elini yüzüme getirip okşadı

"Noldu çenebaz bişey mi oldu"

"Yok ya öyle her zaman ki sınav şeyleri işte"dediğimde bana inanmadığı belliydi ama fazla da üstelemedi

Araba durduğunda evin önüne gelmiş olduğumuzu  anladım birbirimize sarılıp arabadan ayrıldım

Eve girdiğimde Sultan abla misafir olduğunu ve beni beklediklerini söyledi

Adımlarımı salona yönlendirdiğimde bir kadın ve babamın oturduğunu gördüm

Babam ve kadın aynı anda yüzlerini bana döndüğünde ağzım şaşkınlıkla aralanmıştı

Ama bu kadın hapsanedeki kadındı

Okuduğunuz için teşekkürler oylamayı ve yörü mm yapmayı unutmayın  : -)

AŞKOPATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin