I Hate My Twin (1d fanfiction)

10

~P.O.V. Vera~
Kut fuck damn fuking hell tering tyfus zooi. Wat moet ik nu doen. Moet ik het wel zeggen of niet. Ik kijk naar Lynna, die me vragend aankijkt, en begin te praten. "nou ik heet dus Vera, ik ben 23 jaar, kom eigenlijk uit Doncaster, en ik woon hier sinds mijn 2e. Ik ben hier gekomen doordat ik hier heen was met mijn ouders en broer. Opeens waren ze allemaal weg. Ik zat nog steeds in de schommel en kon er niet uit. Ongeveer een uur later kwam er een wolf met haar jong aan. De wolf zag mij, en ik zag de wolf. Ik was niet bang want ik had geen flauw idee wat een wolf was, en ik zei "hondje!". De wolf kwam dichterbij, pakte me op aan mijn jas, en nam me mee naar haar hol. Ik ben daar opgegroeid en toen ik 13 was, overleed de wolf die me had meegenomen. Ik ging 'op mezelf wonen', in deze boom dus. Na een paar jaar had ik de welp van de wolf gevonden. Nu is zij hier, met kinderen. En zo ging mijn leven een beetje. En nu zit ik hier met jou." Lynna kijkt me met grote ogen en open mond aan. "Wauw... das... best wel heftig..." stamelt ze. Ik knik maar gewoon. Gelukkig vraagt ze niks over mijn familie. "Hoe heten je ouders en broer?" Oh great, ik moet echt stoppen met denken. "Ehh nou ehm.... Ik weet eigenlijk niet wie mijn ouders zijn... Ik weet alleen nog dat mijn broer... Louis heette..."

~P.O.V. Lynna~
"Ik weet alleen nog dat mijn broer... Louis heette..." hoor ik Vera zeggen, en ik voel al het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. "Hij... Euhmm.... Heeft hij... Ehh... Bruin haar ennuhhh.... Blauwe ogen?" vraag ik hakkelend en half struikelend over mijn woorden. Ze knikte en er kwam een grote glimlach op haar gezicht. "Ken je hem?" vraagt ze. Ik knik en zeg: "helaas wel ja..."

~~~~~~~~~~~~~~~
Heuyyy!!! Sawrey dat het zo lang duurde maar ik ben echt fucking inspiratieloos de laatste tijd. Voor het midden van het boek weet ik al best veel, maar in het begin nog echt helemaal niks. SAWREY HET IS ZO FUCKING SLECHT!
xoxo Me♥