I Hate My Twin (1d fanfiction)

19

~P.O.V. Lynna~
Ik ben zojuist wakker geworden. Nogsteeds lig ik op dezelfde plek.
Ik voel alle muren op me af komen.
Ik sta op en blijf even stil staan omdat ik niks meer zie. Als het zwarte is weggetrokken kijk ik mezelf recht aan in de oude spiegel.
Ik voel ineens heel veel woede, verdriet en agressieviteit in me opkomen.
Ik loop naar de spiegel.
Ik stop er vlak voor.
Ik kijk mezelf nog een keer aan.
Dan haal ik uit.
Bam.
In honderden scherven op de grond.
Kun je mijn lelijke kop ook niet meer zien.
Ik sla nog een aantal keer tegen de muur.
Mijn knokkels bloeden, maar het doet geen pijn.
Dan begeven mijn benen het weer en ik val met mijn rug in de glassplinters. Geen pijn.
Ik pak mijn zakmes en zet het in mijn huid.
Geen pijn.
Ik ben helemaal gevoelloos.
Ik doe mijn zakmes terug en kijk recht voor me uit.

Geef ik dan toch nog om hem?
Ik weet het niet meer.
En Niall? Vind ik hem leuk?
Geen gevoelens, helemaal niks.
Ik voel de splinters in mijn huid wel. Maar geen pijn.

De muren komen weer naar me toe.
Ik begin zwaarder te ademen. Ik zet mijn nagels in mijn huid.
Geen pijn.
Ik trek mijn nagels door mijn huid heen.
Geen pijn.
Wel bloed.
Veel bloed.

Ik voel hoe mijn lichaam weer stopt. Ik voel mijn ogen dichtvallen.
Zwart....

~P.O.V. Vera~
Ik loop terug naar het huis. Ik zie dat de deur nog open is, dus ik loop naar binnen.
Ik zie dat ze flinke ruzie hebben, een zakmes op de tafel.
Even later Liam die in elkaar zakt tegen de muur.
Niall die hem in zijn armen neemt.
Maar Lynna zie ik nergens.

"Wat is hier aan de hand?"
De vraag rolt al over mijn lippen voordat ik er erg in heb.
Direct staan er vijf paar ogen op mij gericht.
"Euhh" komt er uit vier monden.

"Lynna, boven, helemaal de gang door, sleutel heeft Liam, haal haar er uit, ze is claustrofobisch en word gek daarbinnen" Emma. Ik knik en ren naar boven.
Ik hoor voetstappen achter me aan.
"Zal ik helpen?"
"Ja tuurlijk" antwoord ik.

We lopen naar de kamer en maken de deur open.
We zien Lynna.
In elkaar gedoken.
Ze draait zich om naar ons.
Haar ogen staan vol angst en tranen, maar ook woede.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heyy guyss!
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik vind dit boek echt heel slecht geschreven en het gaat echt nergens over.
Het is ook heel lastig om verder te schrijven, aangezien ik niet meer volop directioner ben.

Nu vraag ik aan jullie:
-Stoppen/ on hold
-Blijven schrijven maar hele langzame en onregelmatige updates.

Ik heb heel veel ideeën voor dit boek maar ik weet niet hoe ik verder moet.

All the love♡♡♡