Verwacht het onverwachte

Hoofdstuk53

Langzaan opende ik mijn ogen. Ik knipperde een paar keer en kreunde, weer een nieuwe dag.

Ik stond op en strekte me uit. 07:35 waauw?

Sins wanneer sta ik zo vroeg op, Ma sha Allah.. Dit wordt een lange lange dag. Ik ging met mijn handen over mijn gezicht. Ik zie er echt fucked up uit laatste tijd.

Ik strompelde naar de badkamer en waste mijn gezicht. Snel trok ik mijn grijze yoga-pants aan en daar boven een nike-T-shirt met mijn Huarache's

Yup ik ga sporten. Yeah.. Puur om alles om me heen te vergeten.

Ik liep naar de kamer van Amine en liep naar hem toe. Ik kuste hem op zijn wang en sloot de deur weer achter me dicht. Ik liep naar de kamer van mijn vader en ook hij sliep.

Ik gaf hem een kus terwijl er een traan mijn wang afgleed. Ik hou van je papa. Ik veegde mijn traan weg en pakte mijn sporttas.

Ik liep de trap af  en maakte snel een broodje gezond. Ik stopte mijn drinken in mijn tas en maakte snel een paardenstaart in mijn haar.

Toen ik naar de garage liep stopte ik snel. Voorloop ik wil ik geen auto rijden. Dan maar te voet.

Ik trok mijn lange Jott jas aan en stapte de deur uit. Ik stopte mijn oortjes in mijn oren en Beyone- Brokenhearted girl speelde af. Hier heb ik echt geen zin in. Toch liet ik m op.

Ik stopte bij een bushalte en wachtte op mijn bus. Na zo'n vijf minuten was hij er en reed ik naar mijn bestemming.

Even later kwamen er een groep jongens binnen en namen plaats. Ze keken steeds mijn kant op en snel keek ik uit het raam.

Na een half minuut keek ik snel vanuit mijn oog hoeken naar links en zag iets wat ik nooit had verwacht.

Achraf. Achraf! Ik sloot mijn ogen en mijn adem slokte in mijn keel. Dit, dit kan niet. Hij is dood, toch? Ik bedoel ik weet het niet maat Houssam heeft het zo ongeveer duidelijk gemaakt.

Ik opende ze en keek bang naar links. Ya allah alstublieft laat dit niet waar zijn. Ik keek en zag hem letterlijk zitten.

Ik moet hier weg. Stop! Gilde ik door de bus. Mensen keken me raar aan inclusief de groepje jongens. Ik, ik moet hier uit. Probeerde ik zo kalm mogelijk te zeggen.

Ik keek weer naar links en zag Achraf naar me grijnzen, zijn handen zaten in zijn zakken en hij zag er gewoon normaal uit. Geen schrammetje op zijn gezicht te bekennen.

Ik rende de bus uit en sloot mijn ogen. Ik keek naar het raam om voor de laatste keer zeker te zijn dat hij daar echt zat maar hij was er niet.

Hoe kan dit? Hij hoorde daar te zitten!, aan de linkerkant. Ik liet me zakken op een bankje achter me en liet de tranen los. Ik word gek.

Een hand op mijn schouders liet me schrikken waardoor ik een lichte kreet liet. Snel stond ik op en rende weg.

Ik stond stil op de hoek van een streegje en kwam tot rust. Wat is dit? In sport heb ik ook geen zin meer in. De les is al vijf minuten geleden begonnen.

Ik moet met iemand praten. Amira. Ik belde haar op en ze nam slaperig op.

"Hey babe hoe is het". Niet goed, kan ik langs komen. "Ik wacht op je". Oke tot zo. "I love you". Too.

Ik groette Anouar zwakjes en liep met Amira naar boven. Ik plofte op dr bed en huilde stilletjes. "Liya ik voel al de heletijd dat er iets is, vertel het". Ze had tranen in haar ogen en keek me aan

Ik word echt gek fluisterde ik. "Hoezo" Ga zitten, wat ik je nu vertel mag je aan niemand vertellen, nog niet.

Ik haalde diep adem en mijn ogen werden al glaziger. Enes is vreemd gegaan.. "Ik had het kunnen weten!, wat verwacht je Liya!". Ik snap dat Amira kwaad is, ze heeft Enes eigenlijk nooit gemogen.