Verwacht het onverwachte

Hoofdstuk 39

Aangekomen thuis liep ik de trap op en kleedde me om. Ik pakte gewoon een simpele zwarte broek en een amandelgroene hemd . Mijn haar liet ik los en pakte twee lokken van voor die ik samenbracht.

Ik bekeek me zelf in de spiegel. Ik zie er weer bijna normaal uit. Heb mijn kleurtje terug en een mooie uitstraling. Maar als je diep in mijn ogen kijkt dan lijkt alles als een film mee te spelen. Al het pijn en verdriet kan je zien.

Ik plofte even op me bed en keek op mijn horloge. Amira en Hanae kunnen er ieder moment arriveren. Ik ga ze sowieso vertellen dan Enes mijn hand komt vragen maar over dat ik zwanger ben niet. Amira misschien later maar Hanae nog niet. Je weet maar nooit Houssam mag er niet achterkomen, niemand.

De bel ging en ik liep rustig naar beneden. Er werd letterlijk duizendkeer op de bel gedrukt. Ik komm ik kom rustig aan ey!. Ik deed de deur open en keek recht in de honing kleurige ogen van Houssam. "Liya we moeten praten".

Ik kreeg een lichte rilling over mijn rug. Ik krijg zo bezoek andere keer graag. Ik wilde net de deur dicht gooien maar het werd tegen gehouden door zijn voet. "Heel even". Ik knikte langzaam en liet hem binnen.

Hij nam plaats op de bank en ik tegen over hem. Hij speelde mijn zijn handen en ging met zijn ene hand door zijn haar. Wil je wat te drinken? "Nee is goed zo". Ik knikte en het was even stil.

Dus waar over wilde je praten?. "Over laatst". Ik keek hem zogenaamd niet begrijpend aan. Wat laatst? "Ik met die ene meisje enzo". Ik voelde toch nog een steek in me hart. Ik stond op en keek hem aan.

Sorry daar wil ik niet over praten wil je nu weg gaan? "Nee". Oke dan ga ik toch weg. Ik liep boos van hem weg maar werd al snel bij mijn arm gegrepen. "Het was niet wat het leek Liya..".

Woede borrelde in me op. Oh wat was het dan!? Hé wat, je was zeker even met een random meisje in een fucking café keek haar verliefd aan en zij ook naar jou. Vervolgens hield je haar hand vast. Ik stopte even met praten om op adem te komen.

Ik nam diep adem en keek hem doordringbaar aan. Ga gewoon weg Houssam. "Liya laat me het uitleggen luister gewoon eff!". Ik wil toch niks horen!

"Ik doe er alles maar dan ook alles voor om het tussen ons goed te maken, ik heb je pas weer terug kom op Liya". Er is geen ons Houssam. Hij keek me aan en verwachtte dat ik verder sprak dus dat deed ik.

Er is nooit een ons geweest die dag op de boot was een grote vergissing alles was een grote vergissing Houssam. "Je zegt dit alleen om dat je boos bent". Hij keek me ongelovig aan. "Liya..". Hij zette zijn handen op mijn wangen en keek me aan. Ik keek weg naar de grond.

Vervolgens keek ik hem aan. Ik ga trouwen houssam. Laat dit achter ons oké. Hem ogen leken van kleur te veranderen hij liet me los en keek me even aan waarna hij weer weg keek.

Ik dacht dat als ik dit zou zeggen ik me beter zou voelen dat er er een grote last van me schouders zou gaan vallen maar nee. Want Houssam zo zien brak me helemaal. Zo kun jij ook samen zijn met dat meisje. De brok in me keel liet merken dat ik op huilen stond.
Hij knikte vaag en liep weg.

Ik liet me tegen de muur zakken en ging met mijn handen door mijn haar. Ik hield me buik vast en herinnerde me weer dat er een kleine wondertje in me zat. Ik aaide over mijn buikje en stond op. Het komt allemaal goed kleintje. Je mama laat je nooit vallen.