Verwacht het onverwachte

Hoofdstuk 6

Ammar? Wat doe je hier "Waarom huil je" Ammar had ik hier dus echt niet verwacht hoe kan dit, oke stiekem was ik veel blijer geweest als ik Enes was tegen gekomen even afleiding enzo maarja.

"Ik liep toevallig deze kant op en zag je zitten" Oh oke " waarom huil je" vroeg hij alweer. Ik huilde niet probeerde ik zo normaal mogelijk te zeggen "Liya ik ken je langer als vandaag vertel" Je was toch net bij Amine zo van je hoorde me niet uit zn telefoon schreeuwen zei ik botter dan bedoeld was.

"Wow rustig, en nee ik had.. Ik had wad dingetjes te doen en hij ook dus.." Ja hij was verdomme in een of andere lounge met zijn schoothondjes terwijl ik hem nodig had!. De tranen rollen over me wangen en ik kon ze niet meer verbergen

"shhtt je heb je tranen al lang genoeg verbogen gehouden huil maar uit" hij trok me naar zicht toe en knuffelde me strak. Hoe ... Hoe weet je dat ik ze zo lang in hield vroeg ik tussen mn snikken door. "Liya je bent als een zusje voor me denk je dat ik dat niet weet of voel"

Die woorden raakte mij het meest Amine was wel mijn eigen broer maar Ammar is de gene in wie ik zijn armen lig terwijl Amine hier hoort te zijn niet Ammar dit maakte me echt down.

"Je hoeft je nergens zorgen over te maken en over die Charaf al helemaal niet" zei hij met een lieve stem "Kom ik breng je naar huis" Ik ben met mn scooter "Parkeer hier en verstop de sleutels snel voor dat iemand kijkt in de bosjes" ik moest lachen door zijn idee.

Echt een Ammar actie. Ik kom wel op mn scooter dan spreken we elkaar thuis oke? "Is Amine thuis?" Weet niet boeit me ook niet beter voor hem dat hij er niet is zei ik droog "Hmm" Ammar kom ik wil niet weer thuis blijven zei ik, Maar t hoeft niet perse voegde ik er gelijk aan toe.

"Ja tuurlijk kom ik wel" lachte hij Dankjewel Ammar dit betekend echt veel voor me, ik pak mn scooter en we zien elkaar daar oke? "Is goed rustig aan op weg eh wegpiraat" Jaa jaa jij ook hé "Tuurlijk"

Thuis aangekomen zag ik Ammar zijn auto nog niet geparkeerd hij komt zo wel. Ik deed de deur open en zag Amine vanuit binnen naar me toe sprinten "LIYA WAAR WAS JE EH GEK HEB JE DUIZEN KEER GEBELD WEETJE HOE BEZORGD IK WAS!" Jij en bezorgd laat me niet lachen Amine!

Als je het niet erg vind wil ik nu niet praten met je "Wollah vrouwen kan je nooit begrijpen een paar uur gelede jankte je nog dat je me wilde spreken" dit ging te ver wie is dit wat is er met mn lieve bezorgde broer gebleven?.

JE SNAPT HET NOG NIET HE IK DACHT DAT JE HIER THUIS ZAT TE WACHTEN VOOR JE EXCUSES EN JE ER ALLES VOOR ZOU DOEN OM JE JE ZELF TE LATEN VERGEVEN MAAR NEE IK HAD HET ALWEER MIS

WIE BEN JIJ WAAR IS DE OUDE AMINE IK HERKEN JE NIET MEER WAAR BEN JE MEE BEZIG WAT HEEFT JE VERANDERD!.

Ammar kwam binnen en ik kon mijn tranen nier meer in houden JIJ BENT NIET DE AMINE DIE IK HERKEN DIT IS NIET MIJN BROER en ik rende naar boven pakte mijn tas en zette daar al mn benodigde spullen in , ik ga bij Amira slapen de komende dagen. Ik hoorde Ammar nog zeggen "Amine dit is niet oke bro je doet als of ze lucht is als of er niks aan de hand is ze is je zusje jonge!"

Die woorden van iemand anders horen deed mij pijn het brak me. Ik rende naar beneden en liep het huis uit "Waar ga je heen?" vroeg Amine ik gaf geen antwoord en liep langs hem heen.

"WAAR GA JE HEEN Liya!?" ERGENS IK BEN TOCH LUCHT VOOR JE OKE DAN HOEF JE ME OOK NIET MEER TE ZIEN IS ZINLOOS TOCH! en zo reed ik weg.

Ik appte Ammar dat ik bij Amira zou gaan slapen. Ik belde Amira op en vroeg of ze tijd had ze antwoordde gelijk al dat het kon en dat ik het zo kon uitleggen zonder haar kon ik echt niet leven ik hou zielsveel van haar.

Ik moest even langs het tank station ik wist zeker dat ik er niet uit zag. Ik keek haalde mijn kleine make-up spiegeltje te voor schijn uit mn tas en bekeek me zelf , mijn ogen waren rood door het huilen kort gezegd ik zag er niet uit. Ik betaalde de benzine en wilde net op mijn scooter toen ik van achter me "hey" hoorde.