Verwacht het onverwachte

Hoofdstuk55

Rustig opende ik mijn ogen en draaide me om, ik gooide me been over iets heen en sloot weer mijn ogen.

Gelijk opende ik mijn ogen en keek een slapende Houssam aan. Ohja gister avond.. Houssam lag zo vredig te slapen dat ik hem niet wilde wekken.

Nogmaals ging ik door alles heen, waar het begon waar het is geëindigd hoe vaak wil ik dit nog gaan doen. Ik wil alles vergeten maar ik kan het gewoon niet, nog niet.

"Goeiemorgen". Ik keek naar boven en zag dat Houssam wakker was. Snel stond ik op. Goeiemorgen. Ik.. Ike was ook net wakker. "Ja zeker".

Ik ga ontbijt maken. "Liya..". Houssam pakte me bij mijn poolsen en trok me naar zich toe. "Wanneer ga je stoppen met koppig zijn en ga je me vertellen wat je dwars zit?".

Er is niks. Ik beet hard op mijn lip om niet te huilen en slikte een brok in mijn keel weg, ik kan het niet zeggen hij zal me vooroordelen en dan raak ik hem kwijt.

Wat snap je niet aan er is niks Houssam echt ik kan soms zo ziek van je worden. Beet ik hem af. "Liya ik wil je alleen maar beschermen". Niet nodig, echt er is niks. Hij keek me een beetje gekwetst aan. Ik nam snel naast hem plaats en keek hem in zijn ogen aan.

Ik vind het wel fijn dat je er bent Houssam, ik zou niet weten wat ik zonder jou moest. Snel kwam er een brede glimlach op zijn gezicht. Ik gaf hem een knuffel en sloot mijn ogen.

Ik wil niet loslaten echt niet zijn armen voelen veilig en warm, vol liefde, na zo'n halve minuut lieten we elkaar los en keken we beide ongemakkelijk weg.

"Ik ga douchen". Is goed, ik ga een ontbijtje maken tot zo. "Joo". Snel liep ik mijn kamer uit en liep richting de badkamer, ik poetste snel mijn tanden en liep de badkamer uit.

Onderweg naar beneden pakte ik mijn telefoon er bij en belde Amine. Die klootzak neemt nogsteeds niet op. Een naar gevoel drong me binnen dalijk is er iets gebeurd?

Ik maakte pannenkoeken en zette de aardbeien, sinaasappels en allerlei bosvruchten op tafel. Snel maakte ik ne3ne3 en zette de laatste benodigdheden op tafel.

Houssam kwam binnen lopen in een grijze Nike trainingspak en wreef in zijn handen. "Ziet er goed uit". Ik glimlachte en nam plaats aan tafel. Heb jij iets van Amine gehoord?

"Nee, ik was hier gisteren eigenlijk voor hem hij zei dat hij onderweg naar huis was". Nu begon ik me echt zorgen te maken. Hij is er niet?, hoezo is hij er dan niet?

Houssam haalde zijn schouders op, "zeker een of andere meid tegengekomen op straat". Hij lachte om zijn eigen grap maar stopte al gelijk toen hij mijn dodelijke blik zag.

Ik zuchtte en stopte net een stukje fruit in mijn mond tot ik de deur hoorde dicht slaan. Mijn ogen werden groot.

Amine!? . Ik rende op hem af en steunde hem gelijk of hij lach half bewusteloos op de grond. Houssam help snel!

Houssam kwam aan rennen en keek verward naar mij en Amine. "What te fuck is er gebeurd!?". Weet ik veel help! Houssam nam Amine van me over en bracht hem naar de zetel.

Alles lag onder het bloed zijn gezicht,kleren alles. Hij had een dikke lip en schrammen op zijn gezicht. Allemaal blauw-groene plekken op zijn armen en rug. Hem kleren waren vies en gescheurd en hij lag er maar belabberd bij.

Amine wat is er gebeurd? Ik hield me moeilijk in om niet te huilen. Amine opende zijn ogen en keek ons even aan. "Wollah.. Ik heb.. Ik heb terug gevochten ze waren.. Te veel vieze zemmels".

En hij sloot zijn ogen weer. Ik ga direct papa bellen. "Nee dat doe je niet we moeten eerst achterkomen wat er aan de hand is". Dat is toch duidelijk hij is in elkaar geslagen door een stel idioten!