Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 22th.

Jade

De volgende ochtend werd ik wakker, en de plek naast me was leeg. Niall was waarschijnlijk al naar beneden gegaan. Ik rolde me op mijn andere zij en gaapte. Met mijn handen wreef ik over mijn gezicht. Mijn ogen doen pijn van het slaap tekort en mijn maag rommelt. Grommend sta ik op en liep de trap af, waar een overheerlijke geur me tegemoet komt. Ik stap de keuken in en Niall draait zich om, 'Jade!' glimlacht hij, 'Ik heb ontbijt gemaakt, maar als je iets anders wil eten moet je-'

Ik schud mijn hoofd, 'Dat lijkt me heerlijk.'

Er verschijnt een trotse glimlach op zijn gezicht, en zodra de magnetron begint te piepen, verbreekt hij ons oogcontact en haalt twee bordjes met een stroopwaffel eruit. De roombotervulling ligt er half naast en Niall zet de twee borden op tafel. Well damn, that's one fine piece of breakfast...

Mijn maag rommelt opnieuw en ik neem plaats op één van de stoelen.  Nog voor twee keer kan nadenken over wat er op mijn bord ligt, heb ik het al op. Ik glimlach als Niall me even verbaast aankijkt. Ik haal mijn schouders op, en hij schiet in de lach, 'dus mijn speech van gister heeft gewerkt?' vraagt hij.

'Yeah... Dat denk ik?' antwoord ik meer tegen mezelf.

Hij knikt tevreden en haalt de broodjes uit de oven. 'Nog plannen?' vraagt hij, als hij weer aan tafel komt zitten en zijn broodje belegt met een dikke laag chocopasta.

Vlug haal ik mijn schouders weg en kijk weg van zijn broodje. Niet belangrijk; niet iets waar je op zou moeten focussen. spreek ik mezelf toe. 'Niet echt. Ik wilde eigenlijk vandaag de stad in gaan met Sofia, aangezien-' er schieten tranen in zijn ogen en hij kijkt vlug kijkt hij de andere kant op. 'Shit, sorry,' mompel ik, 'Ik was even vergeten da-'

Hij schud zijn hoofd en glimlacht moeilijk, 'Nee, het is goed. Doe haar de groetjes van me,' zegt hij met een zacht lachje.

Ik kijk hem even schuin aan voor hij in de lach schiet, 'Just kidding! Het was een grapje, Jade.'

'O. In dat geval; zal ik doen,' lach ik als ik een hap van mijn broodje neem.

Na het ontbijt heb even de neiging om naar de wc te lopen, maar ik schud mijn hoofd, raap mezelf bij elkaar en loop recht door naar boven.

Eenmaal in mijn eigen kamer komt een muffe geur me tegemoet en ik zet een raam open. Op mijn nachtkastje knippert het lampje van mijn mobiel en ik herinner me opeens wat ik tegen Harry heb gezegd gister. 'Verdomme,' vloek ik zacht, als ik mijn mobiel oppak.

4 gemiste oproepen en 9 nieuwe berichten.

Ik zucht diep en laat mijn hoofd tussen mijn schouders hangen. Nadat ik naar Niall ben gegaan, ben ik nog niet in mijn kamer geweest.  

Vlug ontgrendel ik mijn scherm en bel Harry.

Hij gaat een paar keer over, voor Harry hem opneemt, 'Jade! God, wat ben ik blij dat je belt! Ik dacht dat er-'

'Harry!' onderbreek ik hem lachend, 'Je draait door.'

'O, ja... Sorry. Gaat alles goed met je?' gaat hij bezorgd verder.

Ik rol mijn ogen, 'Harry, je klinkt als mijn vader. Alles is oké, maak je niet zo'n zorgen,' zucht ik lichtelijk geïrriteerd, 'Ik ben volwassen, ik kan echt wel voor mezelf zorgen.'

Ik hoor hem lachen en hij zucht, 'weet ik, Sunshine, weet ik.'

Mijn wangen kleuren rood bij zijn bijnaam, maar ik herstel mezelf vlug. Ik schraap mijn keel en recht mijn rug, 'anyway, is Sofie thuis?'

'Ik heb geen flauw idee; ik en Zayn zijn onderweg naar het winkelcentrum om spullen te halen voor Lou's feestje.'

'Oh, ja natuurlijk. Uhm... Ik ga zelf wel.' Ik knik en sta op.