Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 9th.

Hoofdstuk 9

De volgende ochtend opende ik mijn ogen en luisterde naar het muziekje van onder mijn kussen vandaan kwam.

‘You give me something, that makes me scared alright. This could be nothing, but I’m ready to give it a try…’

Het duintje ging nog ging nog een paar seconde door, en toen stopte het opeens. Zuchtend zocht ik mijn mobiel. Het was Harry’s speciale ringtone. Op het moment dat ik mijn mobiel eindelijk had, kreeg ik een sms’je.

Need to talk. Over een half uur in het park?

.x

Kreunend liet ik mezelf achterover vallen. Ik was echt niet in de stemming om nu serieus met iemand te praten. Ik wilde spelen met de kinderen uit de buurt, en sneeuwpoppen bouwen, zoals ik altijd deed. Wanneer was de laatste keer dat ik sneeuw aan had geraakt deze winter?

Mijn vingers bewogen snel over het scherm van mijn iPhone, en drukte op verzenden.

Kan niet vandaag. Misschien vanavond?

xJ

Toen ik het bericht over las, sloot ik mijn ogen. Shit. Honderd procent dat hij dat verkeerd opvat.

Ik zet mijn mobiel uit, kruip terug onder de dekens en zucht diep. Ik heb geen zin om uit mijn bed te stappen. Zonder mijn dekens, voel ik me koud en eenzaam.

Als ik bijna weer slaap, hoor ik opeens een gil uit Sofie’s kamer.

‘Soof?!’ ik spring van schik uit mijn bed, en bots meteen tegen Sofie op, doe wijd glimlachend en springend in mijn kamer springt. Ze zwaait met haar mobiel voor mijn gezicht.

Maar ik geen zorgen, I’m save. - Nialler.

Niall?! Waar ben je!

Can’t say… Ik ben snel thuis, S. Don’t worry.

Mijn mond valt open, ‘Heb je gebeld?!’

Ze knikt en haar glimlach vervaagt.

‘Wat?’

‘Hij neemt niet op.’

Ik sla mijn ogen neer en hoor Sofie’s vingers over de toetsen schieten.

Kan je de telefoon opnemen? Ik wil je stem horen.

Ik kan niet opnemen…

Ik mis je… :(

Mis jou ook…

Kom snel terug…

Promise.

‘Ow God, heb je de jongens gebeld?’

Weer schud ze haar hoofd, ‘en dat ga ik ook niet doen.’

‘Waarom niet?!’ vraag ik verontwaardigt.

‘Niall wil niet dat ik het vertel.’

Er trekt een naar gevoel door mijn buik, ‘Wat als het een stunt is, So?’

Ik werp een blik in de spiegel. Als ik vandaag weer mezelf wil kunnen zijn, mag ik er ook wel wat jonger uitzien toch?

Ik doe mijn haar in een lage staart met het elastiekje net onder mijn oor, en kam het nog een keer door. Op mijn ogen doe ik wat mascara, oog potlood en eyeliner.

Aan mijn benen doe ik een oude broek, die hier en daar een paar vol zit met schaafplekken. Vlug trek ik een hemdje aan, en stop hem diep in mijn broek, zodat ik geen koude rug krijg. Ik heb jaren lang elke dag gehoord, ‘Jade, doe je hemd nou eens in je broek, straks krijg je een stijve rug van de kou.’ En pas als je dat niet meer hoort, ga je er naar luisteren.