Remember December? [ƠƝЄ ƊƖƦЄƇƬƖƠƝ Christmas AU]

December 7th

Heyyyy! :D Hier ben ik weer. Ow, het spijt me! Dit is echt een flut hoofdstuk, maar ik kan niet wachten. Ik heb zelfs mijn huiswerk aan de kant gelegt, dus dat word een onvoldoende, maar ik heb het er voorover! Omdat jullie zoveel voor me betekenden, en omdat Take Me Home is gelekt.

Holy shit, ik zal me inhouden, maar asdfghjkl; Heart Attack en Over Again zijn mijn leukste :D Dit keer, zal ik niet het hele verhaal voltypen met fangirl taal, dus hier is hoofdstuk 7! :D

xRose

**********************************

De volgende dag word ik kreunend wakker. Mijn hoofd bonkt als een gek, en mijn benen doen pijn. Ik zwaai mijn benen onder mijn dekens vandaan en blijf een tijdje zo zitten.

‘Fuck,’ zucht ik. Mijn hoofdpijn word als maar erger. ‘Zo voelde dat dus…’ mompel ik zachtjes als ik een paar herinneringen van vroeger uit mijn gedachten schuif.

Ik sta in mijn sloffen en loop daarna naar beneden.

‘Soof, ik haat je, waarom moest ik p- Hoi,’ zeg ik tegen de jongen aan tafel. En op een vreemde manier maakt het me niet eens uit dat hij enkel een boxer en een shirt aan heeft, ‘Waarom moest ik mee?’ ga ik verder. Ik heb niet eens zin om aandacht te schenken aan de vreemdeling.

‘Het was toch leuk?’ roept Sofie enthousiast.

‘Weet ik veel.’ Zucht ik geïrriteerd. Vlug loop in naar de keuken om een aspirientje en een kop thee te zetten.

Normaal zou ik het asociaal gevonden hebben dat Sofie zomaar een vreemde jongen mee naar huis heeft genomen, maar op dit moment maakt het me niks uit. Ik heb niet eens de kracht mijn kopje op de pakken, laat staan Sofie aan te spreken op haar gedrag. Ik ben zo slap als een schoonmaak doek, om het zo maar te zeggen. Normaal niet, dan ren ik zo een miljoen keer door de straat, maar nu ben ik doodmoe en kapot.

Als ik aanschuif, steekt de jongen meteen zijn hand uit, ‘James,’ zegt hij.

‘Jade,’ antwoord ik binnensmonds. Ik weiger zijn hand en probeer met al mijn kracht mijn kopje thee op te pakken, zodat ik er een slok van kan nemen. Shit, ik voel me vreselijk!

Ik zie James en Sofie een snelle blik wisselen, voor ze zegt, ‘Jade is een beetje moe.’ En ze kijkt James lachend aan.

Ik werp haar een dodelijke blik, maar heb geen zin er tegenin te gaan. Het is waar, maar toch. Leuk om dat te zeggen als hij erbij is.

‘Jade, ga je-’

‘Nee,’ zeg ik ongeïnteresseerd, ‘’Ga maar alleen.’

Ze trekt haar wenkbrauw omhoog, ‘Ik wilde al-’

‘Maakt niet uit, ik ga niet me.’ Antwoord ik aangebrand. Ik drink vlug de laatste slok uit mijn drinken en loop vervolgens terug naar mijn kamer, waar ik me klaar maak voor een douche.

Ik probeer me te herinneren wat ik gister heb gedaan, maar het enige wat ik nog weet is dat ik aan het praten was met ene Ron. Dat moet niet goed zijn gegaan…

Na een douche, die veel langer was dan ik wilde, maakte ik me klaar, en at vlug een appel, voor ik Sofie en James gedag zei, die giechelend op hun kamer zaten.

‘Hey!’ roep ik als ik de bakker in loop.

‘Jade!’ zegt Tim opgewekt, ‘Leuk je weer te zien. Je bent vandaag toch niet ingeroosterd?’

‘Nope,’ mompel ik, ‘Maar ik blijf liever niet thuis.’

Hij knikt en glimlacht droevig.

Waarom blijft hij niet gewoon thuis, bij zijn vrouw. Ik snap niet, zijn vrouw is ernstig ziek, en het enige wat hij doet is wegrennen, van al zijn problemen…