30 Days Contract Wife ( Completed)

My Family My Life

Nam's POV

Hmmmmmmm.

" Wifey? Wifey gising ka na! " unti unti ko minulat ang mata ko. Nakita kong may gwapo sa harap ng mukha ko. Mga 1 inch ang pagitan HAHA
ayyy ! Ang asawa ko pala to.

"Wifey??? Sinong wifey? Nasaan ako??? "
HAHAH. umiral ang kalokohan ko. kita ko ang pagkalungkot ng mukha ni drew. para siyang binuhusan ng tubig.

" Oo wifey. wifey kita e *sniff* tapos hubby mo ko mag asawa tayo wag mong sabihing * sob* may amnesia ka * sniff* "
iyak ng iyak si drew. Waaaaaaa. umiiyak talaga siya. gusto ko na sana siyang yakapin e kaso nag eenjoy pa akong asarin siya.

"Hi-hindi kita kilala. Nasaan ako? Sino ka? " nagwawala effect ako hahaha.

" Shhhhhhh. di kita iiwan. ipapaalala ko sayo lahat lahat kung saan tayo nagkakilala. huhu sana kahit ako maalala mo"

At ng di ko napigil kasi mauutas na ako napatawa ako.

"HAHAHHAHA " Ang lakas lakas ng twa ko

" Nababaliw ka na ba din wifey *sob* tatawag na akong doctor mai amnesia tapos baliw nadn huhu natamaan ka sa braso pero bakit utak ang naapektuhan? "

Aalis na sana siya..

" HUBBY ! Hoyy Andrew Montefalcon wala akong amnesia at lalong hindi ako baliw inaasar lang kita OA ka naman eh! "

tatakbo siyang lumapit at niyakap ako ng mahigpit

" totoo ba wifey ? Akala ko hindi mo na ako maaalala sa gwapo kong to "

Sabay kiss niya sakin. haha walang pkialam ang mokong kahit na di pa ako naliligo kasi sbi nila 3 days daw akong walang malay. dahil naubusan ako ng dugo at nag critical ang kondisyon ko

" Hubby oo totoo po. Hubby nga pala kung naubusan ako ng dugo, sino ang nagdonate? Wala akong kbloodtype sa family ko at nparare ng bloodtype ko. "
pagtataka kong tanung kay drew.

" Gusto mo ba talaga malaman? Halika "
pinaupo niya ako sa wheel chair at tinulak papunta sa kabilang kwarto.
natanaw ko sa d kalayuan ang isang babaeng natali ang buhok. Hindi ko siya makilala.
pero may nakita lang akong isang mark sa batok nito. Isang peklat.

*FLASHBACK*

" Ate ! ate yung baso malalaglag na ! "
" Ha??? * Boggsssshh* "
" Ate dming dugo ttwagin ko si mama"

*END OF FLASHBACK*

Imposible. Wala na ang ate ko. matagal ng panahon. habang papalapit na kami sa babaeng yun ay tinawag siya ni drew.

" Nicole! "

Ha??? nicole? familiar ung ah.
agad na lumingon ito. Si nicole saavedra?????

" Drew Nam! kamusta kna nam? im happy that youre okay now! "

"Ni-nicole? paanung?????"

" Yes nicole. nabuhay ako noon after ng pagsabog ng bomba. And yes kapatid ko si sophie na bumaril sayo pero kapatid ko lang siya dhil kami ang mksama noon sa ampunan at preho kaming inampon ni Mr. Saavedra. Tinuring naming magkaptid ang isat isa. Na commatose ako for several months at nung magising ako gusto ko ng magbagong buhay. Gusto kong itama lahat ng mali kong nagawa. Especially sayo. That's why im here. Binaril ko si sophie dahil ayaw ko ng mai mamatay pa dhil sakin. and yes i donate my blood to save your life ginawa ko yun dahil gusto kong bumawi sayo at sa family nyu ni drew alam ko hindi un sapat pero babawi pdn ako. Nam.
Plssss patawarin mo na  ako.

Speechless lang ako habang nagsasalita siya.

" Nicole inaamin ko nagalit ako sayo noon dhil sa ginawa mong gulo sa family ko at samin ni drew. salamat sa pagsagip sa buhay ko at sa buhay ng asawa q. Salamat sa pagdugtong ng buhay ko dahil sayo mkksama ko  pdn ang mag ama ko.
Hindi mo naman kailangan pang bumawi dhil noon pa man napatawad na kita.

Nagyakapan kami. Iba talaga ang pakiramdam ko. habang yakap ko siya. para bang dti ko pa siyang nakasama.

Habang nag uusap kami ay dumating si papa at mama.

"  Anak ! Nam im so happy that youre okay now. " sabay yakap nito skin pati si papa. napatingin ito kai nicole.

" Mama okay na po ako. konting pahinga lang at oky na okay na ako. nga pala po si baby kamusta? "

dami kong tanung kay mama pero nakatingin lang siya noon kai nicole na kasalukuyang naluluha sa pag kakaupo nito.

" Iha anung pangalan mo? Familiar ka kasi sakin kaibigan mo ba ang anak ko?

" Ah eh Nicole po ang pangalan ko. kayo po ba ang *sniff* ang mama ni nam? "

Hindi ko na maintndhan ang nangyayare.

" Iha pwede ko bang makita ang batok mo? "
tunalikod ito at bumuhos na ang luha ni mama.
Dad siya ang anak natin ang panganay natin. hindi ako pwdeng magkamali. tanda ko ang peklat na ito * sniff*

" mama? kayo po  ang mama ko? "iyak na din ako ng iyak siya nga ang kapatid ko. Ang ate ko.

"  Angelica ikaw nga . Ang anak ko ako nga ang mama mo kay tagal kitang hinanap. Anak hindi tumigil ang mama na hanapin ka. Saan ka napunta noon? hindi kana binalik  sakin ng tita mo "

" Binenta niya po ako sa ampunan mama. Doon na po ako lumaki hanggng sa ampunin po ako ni ms saavedra. at doon po ako nging si nicole ang tagal ko pong dinasal na balang araw ay magkakasama sama po tayong muli. "

Sobrang saya ko. Hindi ko inakala na sa kabila ng lahat ng nangyre ay kami pala na mag kaaway ay magkapatid. hindi ko akalain sa tinagal tagal ng panahon ay ngayon lamang namin nalaman na magkapatid kami. Sobra ko siyang namiss ang ate ko. Sobrang saya ng puso ko.

Buo na muli ang pamilya ko.

Finally ......

********

Hi guys ! Epilogue na po ang next.
mahaba po ang chapter na ito :)

Sana ay magustuhan nyu po.