နံနက္မိုးလင္းရင္ အရင္ဆံုးေတြ႔ရတတ္တဲ့ သူ႔အျပံဳးခိ်ဳခိ်ဳေလး၊ နံနက္စာ ကုိ တမိ်ဳးပီးတမိ်ဳး မ႐ိုးရေအာင္ ျပင္ဆင္ေပးတတ္တဲ့သူ၊ သူလုပ္ေပးထားတာကို အားရပါးရ စားေနရင္ အျပံဳးလဲ့လဲ့နဲ႔ ေငးၾကည့္ေနတတ္တဲ့သူ။
ကားေမာင္းတိုင္းလည္း ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲကေန က်ေနာ့္မ်က္ႏွာကို မၾကာမၾကာခိုးၾကည့္တတ္တဲ့သူ၊ လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ေဘးကေန ပူးကပ္ပီး ေလွ်ာက္တတ္တဲ့သူ။
ကုမၸဏီ ေရာက္ရင္လည္း က်ေနာ့္အတက္ခ်ီေက့စ္ နဲ႔ ထမင္းဘူးကို လက္တဖက္စီကဆြဲရင္း ေလွကားတက္ပီး ျပံဳးရႊင္ေနတတ္တဲ့သူ၊ ေလွကားနဲ႔ၿပိဳင္တက္ရင္ အရင္ဆံုး အေပၚေရာက္သြားတတ္ပီး က်ေနာ့္အတြက္ လက္တဖက္ကမ္းေပးတတ္တဲ့သူ၊ ေန႔လည္စာ အတြက္ နံနက္အေစာႀကီးထပီး မပင္မပန္းျပင္ဆင္ေပးတဲ့သူ။
က်ေနာ့္အႀကိဳက္ေတြကို အသိလြန္ပီး က်ေနာ့္ကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္ေပးတဲ့သူ၊ မိဘညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ေတြ ေဘးမွာမ႐ွိတဲ့အခိ်န္ သူ႔ေႏြးေထြးဂ႐ုစိုက္မႈေတြနဲ႔ လံုျခံဳေစတဲ့သူ၊ အရာရာတိုင္းကို က်ေနာ့္သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ေစပီိး မၿငိဳမျငင္အလိုလိုက္တဲ့သူ။
တပတ္ဆိုတဲ့အခိ်န္က ခဏေလးဆိုေပမယ့္ မ်ားျပားလြန္းတဲ့ အမွတ္တရေတြနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုအမွတ္ရေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ့သူ႔ကို တကယ္ပဲ အိမ္မျပန္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခိ်န္တန္ရင္ အိမ္ျပန္ရမွာေပါ့။ သူ က်ေနာ့္ေဘးမွာ အျမဲ႐ွိေပးရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲ.....
Yeol :: Baekhyunnie....ဘာေတြအဲ့ေလာက္ေတာင္ ေတြးေနတာလဲ ကိုယ္ေခၚေနတာၾကာလွပီ!
Baek :: ဪ....ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး Channie ရဲ႕....Tao က Kris ကို စိတ္ဆိုးပီး တ႐ုတ္ကိုျပန္သြားတယ္ ပီးေတာ့ Channie က လည္း အိမ္ျပန္မွာဆိုေတာ့ က်ေနာ္အရမ္းပ်င္းေနေတာ့မွာပဲလို႔ :)
Yeol :: ဟုတ္လား ကိုယ္႐ွိရင္ Baekhyunnie မပ်င္းဘူးေပါ့ေလ ေပ်ာ္သြားပီ kekeke....
