ညေနေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႔ ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာအဆင္သင့္ေစာင့္ေနတဲ့ driverေကာင္ေလးကိုေတြ႔လိုက္သည္...တခါတေလေတာ့လည္း သူကိုယ္တိုင္ေက်ာင္းလာႀကိဳတာေလးကို ကြၽန္ေတာ္ေမ်ွာ္လင့္ေတာင့္တမိပါသည္...မျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိေပမယ့့္လည္း....စိတ္ကူးမိ႐ုံေလးပါ.. ..
"ခ်ာတိတ္.."
Chanyeolကားေနာက္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္မည္ျပဳစဥ္ လက္ကုိလာကိုင္တဲ့လူေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားအေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္...
"Arjushi..."
"ဘာArjushiလဲ...ကိုယ့္ကိုအဲ့လိုမေခၚပါနဲ႔ဆို..."
"miyan..miyan..Soohyuk hyung..:D "
"ဟုတ္ပီ.."
"ဘာလာလုပ္တာလဲဟင္..."
"မင္းကုိလာေခၚတာ...တေယာက္တည္းသြားရမွာပ်င္းလို႔ ...လိုက္ခဲ့ေနာ္.."
"ဘယ္ကို??...ဟို..ကြၽန္ေတာ္ကအိမ္ျပန္.."
"မသိဘူးကြာ...လိုက္ခဲ့ဆို..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဆြဲပီး သူ႔ကားထဲ ဇြတ္ေခၚသြားတဲ့ အဲ့လူႂကီးကိုၾကည့္ပီး ကြၽန္ေတာ္ရယ္မိသည္..တခါတေလလူႂကီးဆန္သေလာက္ အခုၾကေတာ့လည္းကေလးလိုပါပဲလား....သူနဲ႔တူတူ႐ွိေနရတာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ေတြလြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားတာေတာ့ အမွန္ပင္......
သူကြၽန္ေတာ့္ကို Seoulၿမိဳ႕ရဲ႕နာမည္အႂကီးဆံုးဟုေျပာရမယ့္ Galaxy Supermarketသို႔ေခၚလာသည္...ဒီေနရာကိုကြၽန္ေတာ္အရင္တုန္းက တခါမွမေရာက္ဖူးပါ...ခ်မ္းသာေပ့ဆိုတဲ့အထက္တန္းစားသူေဌးမ်ားအတြက္သီးသန္႔တည္ေဆာက္ေပးထားသလားမွတ္ရေလာက္ေအာင္ အဖိုးထိုက္တန္ေသာပစၥည္းမ်ားသာေရာင္းခ်ေသာ ေနရာတခုျဖစ္သည္...တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာပစၥည္းမ်ားဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ေစ့ေစ့ေတာင္မၾကည့္ရဲ....ေစ်းမ်ားကဖ်ားေလာက္သည္...
သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုမလႊတ္တမ္းကိုင္ထားကာ တဆိုင္ဝင္တဆိုင္ထြက္ႏွင့္ ဝယ္ခ်င္တာေတြေလ်ွာက္ဝယ္ေနသည္...
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုၾကည့္ပီး ေကာက္ခ်က္ခ်မိတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အသံုးအျဖဳန္းႂကီးတဲ့လူႂကီးဟုပင္...
